Nga e kane marre Latinet fjalen *terra?
Thone qe e ka marre nga greqishtja e lashte qe ka ne baze te saj folje shqipe* thaj por hamendesohet qe:
Terra
Nga sanskritishtja tarsayati "thahet;" Avestan tarshu- "i thatë, i ngurtë;" greqisht teresesthai "me u tha ose me qene i thate", tersainein "të thash;" Latinisht torrere "thahet,", terra "tokë, vënd;" Gotik þaursus "i thatë, shterpë", gjermanishtja e vjeter *thurri, gjermanishtja dürr, anglishtja e vjetër *þyrre "e thatë;" Anglishtja e vjetër þurstig "e etur".
Thone qe e ka marre nga greqishtja e lashte qe ka ne baze te saj folje shqipe* thaj por hamendesohet qe:
Terra
Nga sanskritishtja tarsayati "thahet;" Avestan tarshu- "i thatë, i ngurtë;" greqisht teresesthai "me u tha ose me qene i thate", tersainein "të thash;" Latinisht torrere "thahet,", terra "tokë, vënd;" Gotik þaursus "i thatë, shterpë", gjermanishtja e vjeter *thurri, gjermanishtja dürr, anglishtja e vjetër *þyrre "e thatë;" Anglishtja e vjetër þurstig "e etur".
Por Shqipja ka nje fjale qe rrezon gjithe etimologjite dhe supozimet origjinore te *terra, dhe qe tregon hapur origjinen e *terra:
tër/ë,-a (e) emër i gjinisë femërore;
1. term në filozofi; bashkësia e sendeve dhe e të dukurive në lidhje të ngushtë e të qëndrueshme; njësia e dukurive gjatë zhvillimit nga një shkallë në tjetrën.
2. diçka e plotë, tërësi: e ndau të tërën në katër pjesë.
Cilat fjale re shqipes jane te lidhur me kete kocept por qe kane formen e kuptimin thelb te njejte. Ky eshte kushti i gjuhesise sime te re.
Ato në fakt janë 5.
tër/ë,-a (e) emër i gjinisë femërore;
1. term në filozofi; bashkësia e sendeve dhe e të dukurive në lidhje të ngushtë e të qëndrueshme; njësia e dukurive gjatë zhvillimit nga një shkallë në tjetrën.
2. diçka e plotë, tërësi: e ndau të tërën në katër pjesë.
Cilat fjale re shqipes jane te lidhur me kete kocept por qe kane formen e kuptimin thelb te njejte. Ky eshte kushti i gjuhesise sime te re.
Ato në fakt janë 5.
1) Të tëra, tërësia
2) Terur, n'derur qe vjen nga zgjatja, hapja e rrobes ne maksimumin e siperfaqes te saj qe te thahet shpejt, terur eshte nje transformim performace kuptimore tek pasoja e veprimit qellimor te saj ne thaj
3) Dhe, dhera. D dhe T ndrrojne vendet fonetikisht.
4) Tok(ë)
5) Truall, troje
E përbashkëta e tyre është shkronja T. Nese gjen kuptimi i kodit T gjen rrenjen e të gjitha fjaleve te Shqipes, po e gjete rrenjen e fjaleve te Shqipes ke gjet gjuhen e pare, graden zero te gjuhes, ate qe sot gjubetaret po e kerkojne si gjuha proto-indoeuropiane
Nuk ka gjuhe tjeter midis. Shko tek Shqipja gje rrenjet e saj dhe ke gjet gjuhen proto Indoeuropiane. Mos shko per huazime ne nje gjuhe qe eshte origjine gjuhesish, sepse ato qe mendohen si te huazuara ka qene aty me pare si fjale tek gjuha meme.
Hapim deren per te dale nga niveli i gjuhesise se iotme. Niveli i gjuhsise se sotme nuk e zgjith dot kete problem kur kemi te njejten form por kane kutpimin e ndryshem. Ata kane kuptimin e vogel te ndryshem por jo kuptimin thelb qe eshte kodi pergjithues, abstraktues i tyre forma T.
Për të gjetur atë kod, duhet të zbulosh formen dhe kuptimin e shkronjës T, të cila ne fillim eshte quajtur sic e quan shqipja sot vetem T(ë) me vone Teth, Tro, Theta, Tau.
E fillova analizen me alfabetin fenikas së pari per ta gjet ate dhe më pas duhet te shkoja gradualisht të gjeja T-në T-në e vjetër, e para qe është më shumë një piktogram sesa një shkronjë ne shkrimin e Danubit.
Gjuhesia e sotme ngec aty sepse ne performancat e sotme kuptimore ato fjale kane nje kuptim siperfaqesor te ndryshem, por te gjitha jane te lidhura ne thelb me te njejtin baze kuptimore.
Terur, truall, troje do ti perjashtojme sepse kane kodin, por kane nje kuptim te pjesshem te teresise.
Ngelen tëra, tërësia, *dhe dhe *tok(a). Por më duhej ta vendosja në një grup per me gjet kodin T. *dhe duket ne pamje te pare si jashte familjes se T, por nese perdorim formulat fonetike te shkojme pas ne kohe, pas ne fjalen e pare shkohet me dhe<the<te.
Pra dheu ka qene nje T e thjeshte sic shqiptohet sot T e alfabetit Shqip.
2) Terur, n'derur qe vjen nga zgjatja, hapja e rrobes ne maksimumin e siperfaqes te saj qe te thahet shpejt, terur eshte nje transformim performace kuptimore tek pasoja e veprimit qellimor te saj ne thaj
3) Dhe, dhera. D dhe T ndrrojne vendet fonetikisht.
4) Tok(ë)
5) Truall, troje
E përbashkëta e tyre është shkronja T. Nese gjen kuptimi i kodit T gjen rrenjen e të gjitha fjaleve te Shqipes, po e gjete rrenjen e fjaleve te Shqipes ke gjet gjuhen e pare, graden zero te gjuhes, ate qe sot gjubetaret po e kerkojne si gjuha proto-indoeuropiane
Nuk ka gjuhe tjeter midis. Shko tek Shqipja gje rrenjet e saj dhe ke gjet gjuhen proto Indoeuropiane. Mos shko per huazime ne nje gjuhe qe eshte origjine gjuhesish, sepse ato qe mendohen si te huazuara ka qene aty me pare si fjale tek gjuha meme.
Hapim deren per te dale nga niveli i gjuhesise se iotme. Niveli i gjuhsise se sotme nuk e zgjith dot kete problem kur kemi te njejten form por kane kutpimin e ndryshem. Ata kane kuptimin e vogel te ndryshem por jo kuptimin thelb qe eshte kodi pergjithues, abstraktues i tyre forma T.
Për të gjetur atë kod, duhet të zbulosh formen dhe kuptimin e shkronjës T, të cila ne fillim eshte quajtur sic e quan shqipja sot vetem T(ë) me vone Teth, Tro, Theta, Tau.
E fillova analizen me alfabetin fenikas së pari per ta gjet ate dhe më pas duhet te shkoja gradualisht të gjeja T-në T-në e vjetër, e para qe është më shumë një piktogram sesa një shkronjë ne shkrimin e Danubit.
Gjuhesia e sotme ngec aty sepse ne performancat e sotme kuptimore ato fjale kane nje kuptim siperfaqesor te ndryshem, por te gjitha jane te lidhura ne thelb me te njejtin baze kuptimore.
Terur, truall, troje do ti perjashtojme sepse kane kodin, por kane nje kuptim te pjesshem te teresise.
Ngelen tëra, tërësia, *dhe dhe *tok(a). Por më duhej ta vendosja në një grup per me gjet kodin T. *dhe duket ne pamje te pare si jashte familjes se T, por nese perdorim formulat fonetike te shkojme pas ne kohe, pas ne fjalen e pare shkohet me dhe<the<te.
Pra dheu ka qene nje T e thjeshte sic shqiptohet sot T e alfabetit Shqip.
Kodi T ka të gjithë lidhjen. Dy te tjerat
tër(a)<T ra
tok(a)<T ka
Pra te gjitha rruget te cojne tek T. T eshte rrenja.
Është më e vjetër se Tro, Teth, Tau. Eshte në T-në e parë në shkrimin e Danubit.
Kishte vetëm një vijë vertikale dhe një vijë horizontale.
tok(a)<T ka
Pra te gjitha rruget te cojne tek T. T eshte rrenja.
Është më e vjetër se Tro, Teth, Tau. Eshte në T-në e parë në shkrimin e Danubit.
Kishte vetëm një vijë vertikale dhe një vijë horizontale.
T e pare fare, me shume piktograme sesa shkronje, ka qene nje T e rrotulluar 180 ne krshasim me kete sot, sepse ashtu toka eshte ne jeten reale atje jashte.
Ajo T ka konceptin bazë. Vertikali simbolizon "gjithçka që është lart". Vija horizontale plotëson semantikën me * gjithçka që është mbi këtë vije* është T. Vija horizontale që është niveli i tokës, vija vertikale simbolizon përmbledh gjithçka qe eshte mbi te.. Nëse e rrotulloni atë T, kuptimi do të kalojë nën t(e), por prapë do të kuptoni *tera*, pra T-ra.
Ajo T ka konceptin bazë. Vertikali simbolizon "gjithçka që është lart". Vija horizontale plotëson semantikën me * gjithçka që është mbi këtë vije* është T. Vija horizontale që është niveli i tokës, vija vertikale simbolizon përmbledh gjithçka qe eshte mbi te.. Nëse e rrotulloni atë T, kuptimi do të kalojë nën t(e), por prapë do të kuptoni *tera*, pra T-ra.
Comments
Post a Comment