Njerëzit e hershëm e kalonin gjithë kohën duke gjuajtur, ishte e lehtë për ta të ndiqnin thjesht kafshët. burimin e tyre të ushqimit. Me rritjen e popullsisë, jeta u bë më e vështirë për shoqëritë e gjuetarëve, më shumë njerëz nënkupton më pak hapësirë dhe me shume veshtiresi për të ndjekur burimet ushqimore. Ky ndryshim i detyroi njerëzit të vendoseshin në vende të përhershme, i detyroi ata të shpiknin bujqësine.
Po cfarë lidhje ka bujqësia me gjuhën?
Asnjë gjuhëtar nuk ka bere nje analize gjuhësore të asaj periudhe në lidhje me krijimin e fjalëve të reja dhe zbulimin e një lidhjeje midis fjalëve të reja dhe cilësive formë-përmbatje të objekteve të rinj që ato përfaqësojne.
Kur kurrë nuk është mbjellë një bimë nga qeniet njerezore padyshim gjuha e tyre nuk do të ketë gjithë fjalët e grupit “farë, mbin, mbjelle, ujis, filize, ngrihet, bimë, piqet, behet, thahet, etj”. Mendoni atë njeri që ka mbjellë farën e parë.
Nuk po zgjatem, këtë proces ai e ka vrojtuar në natyrë dhe ka zbuluar që nga farat e rëna në toke që mbinin si bimë te reja pas një farë kohe, pemë të reja. Kështu ka marre faren e pare të një frute ose bime dhe e ka lëne mbi tokë. Nese nuk mbinte ka bere përpjkje te reja dhe gabimet i dhanë zgjidhjen e futjes se farës ne tokë, berjes se v(b)rimes se pare me qillim per te mbjelle faren e pare. Nuk ka mbire dhe duke vrojtuar natyren ka kuptuar domosdoshmerin e hedhjes se ujit, ujitjes se vendit te mbjelle. Pas disa perpjekjes ka mbire bima e parë, ka dale filizi i parë, nga toka, i cili më vonë leshoi degën e parë, të dyte derisa sa u poq fruti ose elbi i pare.
Mund të ketë qëne mollë e egër, dardhe e egër, mund të ketë qënë elb i egër, ose tërshëra e egër.
Pas kësaj duke pasur një eksperience me veglat e gurit kanë marrë një pllakë guri dhe më një gur osë shkop druri i kanë përdorur për të nxjerë kokrrat e drithërave dhe kanë filluar të konsumojnë kokrrat e drithërve ose mollën e egër .
A e kanë pas foljet mbjell, ujis, mbin, ngrihet pjek, bej ose emrat farë, filiz, grure, tershere, elb para bujqësisë?
Nuk e dimë, forca e abstraksioni llogjik na thotë që nuk i kanë pas. Duke pas te dhena nga arkeologjia ne mund te mesojme dhe moshen e ketyre fjaleve ne nje gjuhe.
Tani mos t’ju mërzis ju me fjalë “ujë” me analiza që janë thënë dhe stërthënë në breza nga shkrues të ndryshmë, po hidhem tek ajo qe une e quaj zbulimin tim gjuhësor.
Fillon gjithçka nga fara, nga numri Zero në kohë dhe hapësirë për bujqësinë dhe për konceptin farë për ne. Nuk kemi ende një emër për të,
Çfarë forme ka një farë?
Ka shumë libra të shkruar nga shume gjuhetare që flasin në përgjithësi për bujqësinë, por asnjë prej tyre nuk analizon ndryshimet qe mund të ndodhin në gjuhë për shkak të teknollogjisë se re njerëzore. Sekreti qëndron në fuqinë e abstraktimit për te arritur ne një zbullim për gjuhën.
Asnjë gjuhëtar nuk ka bere nje analize gjuhësore të asaj periudhe në lidhje me krijimin e fjalëve të reja dhe zbulimin e një lidhjeje midis fjalëve të reja dhe cilësive formë-përmbatje të objekteve të rinj që ato përfaqësojne.
Kur kurrë nuk është mbjellë një bimë nga qeniet njerezore padyshim gjuha e tyre nuk do të ketë gjithë fjalët e grupit “farë, mbin, mbjelle, ujis, filize, ngrihet, bimë, piqet, behet, thahet, etj”. Mendoni atë njeri që ka mbjellë farën e parë.
Nuk po zgjatem, këtë proces ai e ka vrojtuar në natyrë dhe ka zbuluar që nga farat e rëna në toke që mbinin si bimë te reja pas një farë kohe, pemë të reja. Kështu ka marre faren e pare të një frute ose bime dhe e ka lëne mbi tokë. Nese nuk mbinte ka bere përpjkje te reja dhe gabimet i dhanë zgjidhjen e futjes se farës ne tokë, berjes se v(b)rimes se pare me qillim per te mbjelle faren e pare. Nuk ka mbire dhe duke vrojtuar natyren ka kuptuar domosdoshmerin e hedhjes se ujit, ujitjes se vendit te mbjelle. Pas disa perpjekjes ka mbire bima e parë, ka dale filizi i parë, nga toka, i cili më vonë leshoi degën e parë, të dyte derisa sa u poq fruti ose elbi i pare.
Mund të ketë qëne mollë e egër, dardhe e egër, mund të ketë qënë elb i egër, ose tërshëra e egër.
Pas kësaj duke pasur një eksperience me veglat e gurit kanë marrë një pllakë guri dhe më një gur osë shkop druri i kanë përdorur për të nxjerë kokrrat e drithërave dhe kanë filluar të konsumojnë kokrrat e drithërve ose mollën e egër .
A e kanë pas foljet mbjell, ujis, mbin, ngrihet pjek, bej ose emrat farë, filiz, grure, tershere, elb para bujqësisë?
Nuk e dimë, forca e abstraksioni llogjik na thotë që nuk i kanë pas. Duke pas te dhena nga arkeologjia ne mund te mesojme dhe moshen e ketyre fjaleve ne nje gjuhe.
Tani mos t’ju mërzis ju me fjalë “ujë” me analiza që janë thënë dhe stërthënë në breza nga shkrues të ndryshmë, po hidhem tek ajo qe une e quaj zbulimin tim gjuhësor.
Fillon gjithçka nga fara, nga numri Zero në kohë dhe hapësirë për bujqësinë dhe për konceptin farë për ne. Nuk kemi ende një emër për të,
Çfarë forme ka një farë?
Pa hezitim përgjigjja është një formë “O”. Po një O e vogël.
Cfarë emri mund ti vinin?
Supozojmë FO, ku F është një concept i mëparshëm i gjuhës së folur që kuptonte fillim e nje dickaje dhe O forma e fares. F-ne e kemi tek emri flok i shqipes. Pra një ideo-sound F.
Vetë fara eshtë një O e mbyllur. Jëtën e ka brënda si potencial por duhet ta mbjellesh.
I vëmë një emër farës. E quajmë “O”
Dhe e fusim në tokë. Nuk mbin herën e parë Pra fara O=ka një vlerë zero.
Herën e dytë mbin. Cfarë forma ka objekti që del nga toka?
Eshtë një formë “I” padyshim. Nuk ka asnjë degë. Sapo ka dalë.
Tani fara kalon në nji gjëndje tjetër, objekt tjetër i ri që ka formën e I-se dhë po e quajmë “I”.
Tani ky objekt i ri që del nga fara duhete me i vendos një emër dhe një folje per veprimin e kryer dhe një numër. I-në e kemi por nuk mjafton se gjuha e folur mund të ketë shumë I të tjera si fjalë. Duke ardhur nga shoqëria e gjuhetarëve ata e krishin krijuar konceptin “zë”, zënia e kafshëve, zënia e ushqimit. Duke qënë qëllimi i kryesor i kasaj teknollogjie të re ushqimi ata bashkuan fjalën e parë Zë-ne e vjetër me “I” dhe e quajten “iz”, i zë e cila sot është filiz, bimë, mbin, mbjell, etj.
Por kjo a është emri, folje apo numri? Po, ishte emri “iz” per bimën, folja “iz” që kuptont veprimin fillues ekzistencial të objektit ri, e cila eshte folja asht (geg),isht(Çam), esht(standard) ne gjuhen Shqioe te sotme dhe is (anglisht), ist (gjermanisht) dhe numri 1 si n'i qe e mban vetem Genishtja sot. Nga ky koncept dhe fjala i ri ne Shqip. Po ka qene thjesht nje *iz ne fillim.
Pra: fara eshtë zero, filizi është numri 1, dhe i riu qe doli nga FO, fara.
Del dega e pare dhe forma “I” ndryshon. Kthehet në nje “Y”. Duke pasuy një emër me Y të mëparshëm, ose nga një emër i një pjesë të trupit në pjesën e sipërmë të tij e quajtën *gry, që sot është folja *ngrihet e shqipes. U krijua gjithashtu numri Y (dy). Kor doli dega (gjethje) e tretë o fomua forma “E”, dhe vazhdoj forma folja ne “ngre dhe u formula numri E (tre). Por duke pasur nje emër të mëparshëm për pemën ndoshta e quajten TRE, ku TR forma e një pemë si lartesi dhe R si forma e saj e rumbullaket. Pastaj mendoj qe kur dolen nga gjendja e fazes se pare formuan numrin kater, i nevojshem per te numeruar prodhimet per ti mbledhur dhe ruajtur per periudhen e dimrit, kur nuk kishte mundesi per prodhim bujqesore.
Cfarë emri mund ti vinin?
Supozojmë FO, ku F është një concept i mëparshëm i gjuhës së folur që kuptonte fillim e nje dickaje dhe O forma e fares. F-ne e kemi tek emri flok i shqipes. Pra një ideo-sound F.
Vetë fara eshtë një O e mbyllur. Jëtën e ka brënda si potencial por duhet ta mbjellesh.
I vëmë një emër farës. E quajmë “O”
Dhe e fusim në tokë. Nuk mbin herën e parë Pra fara O=ka një vlerë zero.
Herën e dytë mbin. Cfarë forma ka objekti që del nga toka?
Eshtë një formë “I” padyshim. Nuk ka asnjë degë. Sapo ka dalë.
Tani fara kalon në nji gjëndje tjetër, objekt tjetër i ri që ka formën e I-se dhë po e quajmë “I”.
Tani ky objekt i ri që del nga fara duhete me i vendos një emër dhe një folje per veprimin e kryer dhe një numër. I-në e kemi por nuk mjafton se gjuha e folur mund të ketë shumë I të tjera si fjalë. Duke ardhur nga shoqëria e gjuhetarëve ata e krishin krijuar konceptin “zë”, zënia e kafshëve, zënia e ushqimit. Duke qënë qëllimi i kryesor i kasaj teknollogjie të re ushqimi ata bashkuan fjalën e parë Zë-ne e vjetër me “I” dhe e quajten “iz”, i zë e cila sot është filiz, bimë, mbin, mbjell, etj.
Por kjo a është emri, folje apo numri? Po, ishte emri “iz” per bimën, folja “iz” që kuptont veprimin fillues ekzistencial të objektit ri, e cila eshte folja asht (geg),isht(Çam), esht(standard) ne gjuhen Shqioe te sotme dhe is (anglisht), ist (gjermanisht) dhe numri 1 si n'i qe e mban vetem Genishtja sot. Nga ky koncept dhe fjala i ri ne Shqip. Po ka qene thjesht nje *iz ne fillim.
Pra: fara eshtë zero, filizi është numri 1, dhe i riu qe doli nga FO, fara.
Del dega e pare dhe forma “I” ndryshon. Kthehet në nje “Y”. Duke pasuy një emër me Y të mëparshëm, ose nga një emër i një pjesë të trupit në pjesën e sipërmë të tij e quajtën *gry, që sot është folja *ngrihet e shqipes. U krijua gjithashtu numri Y (dy). Kor doli dega (gjethje) e tretë o fomua forma “E”, dhe vazhdoj forma folja ne “ngre dhe u formula numri E (tre). Por duke pasur nje emër të mëparshëm për pemën ndoshta e quajten TRE, ku TR forma e një pemë si lartesi dhe R si forma e saj e rumbullaket. Pastaj mendoj qe kur dolen nga gjendja e fazes se pare formuan numrin kater, i nevojshem per te numeruar prodhimet per ti mbledhur dhe ruajtur per periudhen e dimrit, kur nuk kishte mundesi per prodhim bujqesore.
Nuk ka mbaruar.
Çfarë ndodh me këtë bimë ne fund kur prodhohet fruti i saj?
Eshtë momenti kur finalizohet veprimi krijohet fruta e nje bimë. Çfarë forma kanë zakonisht frutat, ose kokrat e elbit?
Njesoj sit te fara. Forme O. Po kjo O ndryshon nga O e farës. Kjo është O e madhe, Është fruti. Unë mendojn që e quajtën GO duke përdorur konceptin që e kishin në gjuhën e tyre të folur dhe dukë u nisur nga ngjashmëria e processit kane përdorur konceptin *ben dhe i vunë emrin “bo ndersa foljes qe ndoshta nuk e kishin më parë foljen Go, e cila ka formuar foljet *ngrone me vone dhe foljen *gon e cila është forma fillistare e foljes se shqipes së sotme kam, go>kon>Kam.
Njesoj sit te fara. Forme O. Po kjo O ndryshon nga O e farës. Kjo është O e madhe, Është fruti. Unë mendojn që e quajtën GO duke përdorur konceptin që e kishin në gjuhën e tyre të folur dhe dukë u nisur nga ngjashmëria e processit kane përdorur konceptin *ben dhe i vunë emrin “bo ndersa foljes qe ndoshta nuk e kishin më parë foljen Go, e cila ka formuar foljet *ngrone me vone dhe foljen *gon e cila është forma fillistare e foljes se shqipes së sotme kam, go>kon>Kam.
Comments
Post a Comment