Mashtrimi i "shkollarëve" mbi ndikimin sllav mbi shqipen ka filluar me hetimin e parë të fjalorit sllav në shqip nga Franc Miklošič (1870) dhe duke vazhduar deri më sot. Këto përfshijnë gjithashtu punën e bërë nga Gustav Meyer (1891), Stefan Mladenov (1927), Afanasij Seliščev (1931), Norbert Jokl (1934–35)(Hebre, profesori i Çabej), Petar Skok (1941), Eqrem Çabej (1962), Anna Desnickaja (1968); dhe së fundmi nga Gunnar Svane (1992), Vanja Stanišić (1995), Xhelal Ylli (1997), Vladimir Orel (2000), dhe Anila Omari (2019). Disa nga këto studime jane trajtuar si fjalorë dhe studimeve etimologjike (Miklošič, Meyer, Skok, Orel); të tjerat janë si hetime gjuhësore dhe kulturore (Mladenov, Seliščev, Jokl). Është interesante evidenca që rritjen e bursave për huazime nga sllavishtja në shqipe, me rritjen e fondeve për të studjuar këto huazime, po aq shumë është rritur numri i këtyre huazimeve. Nuk është rastësi numri 93%. Investimet me sa duket nuk do të ndalojnë derisa të shkojë numri
Folja "balāṭu" në akadisht do të thotë më jetue, me qën i gjallë, me mbajt gjallë diçka, i shëndetshëm; për të rimarrë veten; me u shërue, me u mbajt. Vërtetohet në gjuhën akadisht në një tekst të Tumult-Ninurta Fjalorët (CAD, AHw) e shënojnë atë si "kuptim i panjohur". Fjala akadiane 'balaṭu' gjendet në Sureyt (Turoyo) dhe kupton me lulëzue, mbin ose të bëhesh i fortë dhe i shëndetshëm. Përdoret për pemë dhe bimësi, kujdes në pranverë. P.sh. "a karme mbalaṭṭe" që do të thotë se vështirë po mbijnë, ku shihet qartë lidhja me format "mbjell" dhe "mbij" të gjuhës shqipe. Përdoret edhe për personat, shumë të fortë, për fëmijët kur rriten dhe bëhen më të shëndetshëm, ku eshte koncepti i berjes i metaforizuar si rritje dhe forcim. P.sh. “U z’uro m-baleṭ” që do të thotë i vogli (fëmija) ka filluar dhe është bërë më i shëndetshëm/i fortë. Origjina e "balatu": Nga gjuha e vjetër shqipe. Rrënjët shumëdimensionale te gjuhës shqi