Lidhja e gjuhës shqipe me sumerishten/akadishten.
Akadishtja është një gjuhë magjepsëse—gjuha më e hershme që gjuhetarët e cilësojnë gabimisht semite—që ka mbetur e pashprehur për 2000 vjet. Vetëm në 200 vitet e fundit studiuesit kanë qenë në gjendje të deshifrojnë gjuhën e lashtë falë mbishkrimeve në pllaka guri dhe balte. Në vitin 2011, Universiteti i Çikagos më në fund botoi fjalorin e tij epik në tërësinë e tij.
Më bëri shumë përshtypje një nga fjalët e para të fjalorit, fjala ABALU qe do të thotë të sjellësh, të transportosh, të mbartësh, të mbash fëmijën e palindur e thënë kjo per nje grua me barrë, etj. Abalu më bëri të mendoj për fjalët shqipe 'bie', 'grua me barrë', m'bart etj.
Në atë fjalë-koncept janë tre embrioforma fillistare të gjuhës shqipe dhe origjinojnë prej vetë gjuhës shqipe.
Me e nda në rrokje ABALU kemi A BA LU, kuptimi i tre fjalëve të dialektit Gege dhe del shumë qartë kuptimi i lëvizjes nga vëndi, dhe si pasojë dhe lëvizjen nga një vend në tjetrin, ku LU është një ideogram që mbart konceptin përgjithësues të lëvizjes.
Abalu/a ba lu/(k)a ba lu/ka ba lu/ka ba lëvizje, që bën lëvizjen, pra edhe si një ideogram për një mjet transporti.
Edhe sot thuhet në Geg njësoj pas 5000 vjetesh distance me atë gjuhe BANE me LU, për një objekt që duam ta lëvizim-shpërngulim nga vëndi.
Gjithashtu, *abalu ka dhe rrënjën *balu> baru> barrë.
Këto embrioforma të gjuhës shqipe japin zgjidhje etimologjike për shumë fjalë të tjera brënda saj. Njësia gjuhësore 'për' që kuptohet si huazim nga latinishtja vjen nga kjo rrënjë shqipe. Balu>baru>paru>per="me ba lëvizjen" për një drejtim të caktuar që është gjithashtu edhe në “bie” të gjuhës shqipe.
Gjithashtu 'balu' ka rrënjët e sjell, kulloj, fshij, pastroj, etj.(lexo kuptimet e bie)
Kombimi i saj me su jep një sutabulu/përziej, ku shikohet qe kalimi i a në u, zanoret ne pergjithësi, nuk kanë shume rëndësi ne shkrimin piktogramik.
Nëse zbërthejme su+ta+bulu/përziej kemi: su+balu që ka dhënë subulu por rrënja është subal: subul>supul>supur>supur>pursu>perzu>(perziej) ku LU bën Lu/levizjen dhe bashkimin e elementeve bëhet nga su>zu, dhe përzu kur bën lëvizjen e të tjerëve nga një vend i caktuar.
Gjithashtu "pru"/ prura, prurës ka të njëjtat embrioforma të gjuhës shqipe: balu>baru>paru>pru.
Gjuha shqipe është pasqyrë e ADN-së së shqiptarëve, fjalët e saj e kanë origjinën e tyre brënda gjuhës shqipe, nga një origjine e vetme e saj, por fatkeqësisht kjo nuk është studiuar nga gjuhëtarët shqiptarë dhe nga ana tjetër kjo nuk mund të kuptohet nga gjuhëtarët e huaj dhe aq më pak të studjohet prej tyre, përjashto këtu gjeniun Holger Pedersen.
Gjuhëtaret shqiptare kanë harxhuar dhe vazhdojnë të harxhojnë energji me fjalë të gjuhës shqipe duke i sitosur me ideologji gjuhësore të kaluara nga koha, të nisur nga Eqrem Çabej, ideologjinë gjuhësore mendoj të financuar nga sllavo-greket, të huazimeve të gjuhës shqipe.
Një tipar i veçantë i gjuhës shqipe është niveli i saj i dukshëm i lartë i homofonisë karakterstikë kjo për gjuhët me origjinë piktogramike. Homofonia është një miniere ne gjuhën shqipe, një evidence kolasale për etimologjine e fjalëve të shqipes nga vetë gjuha shqipe dhe për origjinën shumë të vjetër të saj.
Shumë fjalë kanë të njëjtin shqiptim si *bie për shëmbull, por kanë kuptime dhe përformanca kuptimore të ndryshme.
*Bie ka kuptmin e godas, e qelloj, por edhe rrezohem por edhe sjell, hiqet, shkeputet, shtrihem, rjedh, kullon, varet lirshem poshtë, dorezohet, ulet, shkoj ne ne nje drejtim te caktuar, shkon drejt nje vendi me te ulet, pakesohet (nga ku origjinon fjala pak), dobesohet, zbutet, ulet vrulli, humbet vlera, ndodh rastesisht, ka kohen ne nje dite, muaj, vit, ndodhem ne rethana te papritura, godit dicka per te leshuar nje tingull, luaj nje vegel muzikore, sulem mbi dikë a mbi diçka, vërsulem; e sulmoj dhe e godit, fillon, vjen dhe përhapet, shtrihet e sundon mbi dikë a mbi diçka, mbulon, pllakos, hyj në marrëveshje me dikë, kam lidhje gjaku, bëj një punë shpejt me një vegël; heq a pastroj me një mjet; punoj me një vegël, i jap, jepem pas diçkaje, lodhem shumë, duke bërë të njëjtën gjë vazhdimisht, këputem se beri diçka pa pushim, i futem, i përvishem, më vjen për shtat, përputhet, pajtohet me diçka, më shkon, më vjen në një mënyrë, më kushton; më qëllon ta blej, ta paguaj diçka (lirë a shtrenjte), më përket; më takon, e kam unë përsipër,
them diçka, flas në një mënyrë te caktuar, lëshon, ka, mbart diçka nga vendi ku është dhe e sjell afër, sjell; e zhvendos, e sjell dikush nga larg në vendin ku jam unë, shpie, çoj,
Marr e sjell diçka me vete, sjell diçka për një njeri, sjell, çon diku, nxjerr, vij e bëj të ditur, vij e njoftoj diçka, sjell një lajm a diçka tjetër, nxjerr dhe parashtroj, paraqit; e sjell, e nxjerr atje ku dua, sjell një pasojë, shkakton; bëj të ketë; siguroj; sjell, tërheq për të ardhur, bëj të vijë; më sjell diku, më çon.
Akadishtja është një gjuhë magjepsëse—gjuha më e hershme që gjuhetarët e cilësojnë gabimisht semite—që ka mbetur e pashprehur për 2000 vjet. Vetëm në 200 vitet e fundit studiuesit kanë qenë në gjendje të deshifrojnë gjuhën e lashtë falë mbishkrimeve në pllaka guri dhe balte. Në vitin 2011, Universiteti i Çikagos më në fund botoi fjalorin e tij epik në tërësinë e tij.
Më bëri shumë përshtypje një nga fjalët e para të fjalorit, fjala ABALU qe do të thotë të sjellësh, të transportosh, të mbartësh, të mbash fëmijën e palindur e thënë kjo per nje grua me barrë, etj. Abalu më bëri të mendoj për fjalët shqipe 'bie', 'grua me barrë', m'bart etj.
Në atë fjalë-koncept janë tre embrioforma fillistare të gjuhës shqipe dhe origjinojnë prej vetë gjuhës shqipe.
Me e nda në rrokje ABALU kemi A BA LU, kuptimi i tre fjalëve të dialektit Gege dhe del shumë qartë kuptimi i lëvizjes nga vëndi, dhe si pasojë dhe lëvizjen nga një vend në tjetrin, ku LU është një ideogram që mbart konceptin përgjithësues të lëvizjes.
Abalu/a ba lu/(k)a ba lu/ka ba lu/ka ba lëvizje, që bën lëvizjen, pra edhe si një ideogram për një mjet transporti.
Edhe sot thuhet në Geg njësoj pas 5000 vjetesh distance me atë gjuhe BANE me LU, për një objekt që duam ta lëvizim-shpërngulim nga vëndi.
Gjithashtu, *abalu ka dhe rrënjën *balu> baru> barrë.
Këto embrioforma të gjuhës shqipe japin zgjidhje etimologjike për shumë fjalë të tjera brënda saj. Njësia gjuhësore 'për' që kuptohet si huazim nga latinishtja vjen nga kjo rrënjë shqipe. Balu>baru>paru>per="me ba lëvizjen" për një drejtim të caktuar që është gjithashtu edhe në “bie” të gjuhës shqipe.
Gjithashtu 'balu' ka rrënjët e sjell, kulloj, fshij, pastroj, etj.(lexo kuptimet e bie)
Kombimi i saj me su jep një sutabulu/përziej, ku shikohet qe kalimi i a në u, zanoret ne pergjithësi, nuk kanë shume rëndësi ne shkrimin piktogramik.
Nëse zbërthejme su+ta+bulu/përziej kemi: su+balu që ka dhënë subulu por rrënja është subal: subul>supul>supur>supur>pursu>perzu>(perziej) ku LU bën Lu/levizjen dhe bashkimin e elementeve bëhet nga su>zu, dhe përzu kur bën lëvizjen e të tjerëve nga një vend i caktuar.
Gjithashtu "pru"/ prura, prurës ka të njëjtat embrioforma të gjuhës shqipe: balu>baru>paru>pru.
Gjuha shqipe është pasqyrë e ADN-së së shqiptarëve, fjalët e saj e kanë origjinën e tyre brënda gjuhës shqipe, nga një origjine e vetme e saj, por fatkeqësisht kjo nuk është studiuar nga gjuhëtarët shqiptarë dhe nga ana tjetër kjo nuk mund të kuptohet nga gjuhëtarët e huaj dhe aq më pak të studjohet prej tyre, përjashto këtu gjeniun Holger Pedersen.
Gjuhëtaret shqiptare kanë harxhuar dhe vazhdojnë të harxhojnë energji me fjalë të gjuhës shqipe duke i sitosur me ideologji gjuhësore të kaluara nga koha, të nisur nga Eqrem Çabej, ideologjinë gjuhësore mendoj të financuar nga sllavo-greket, të huazimeve të gjuhës shqipe.
Një tipar i veçantë i gjuhës shqipe është niveli i saj i dukshëm i lartë i homofonisë karakterstikë kjo për gjuhët me origjinë piktogramike. Homofonia është një miniere ne gjuhën shqipe, një evidence kolasale për etimologjine e fjalëve të shqipes nga vetë gjuha shqipe dhe për origjinën shumë të vjetër të saj.
Shumë fjalë kanë të njëjtin shqiptim si *bie për shëmbull, por kanë kuptime dhe përformanca kuptimore të ndryshme.
*Bie ka kuptmin e godas, e qelloj, por edhe rrezohem por edhe sjell, hiqet, shkeputet, shtrihem, rjedh, kullon, varet lirshem poshtë, dorezohet, ulet, shkoj ne ne nje drejtim te caktuar, shkon drejt nje vendi me te ulet, pakesohet (nga ku origjinon fjala pak), dobesohet, zbutet, ulet vrulli, humbet vlera, ndodh rastesisht, ka kohen ne nje dite, muaj, vit, ndodhem ne rethana te papritura, godit dicka per te leshuar nje tingull, luaj nje vegel muzikore, sulem mbi dikë a mbi diçka, vërsulem; e sulmoj dhe e godit, fillon, vjen dhe përhapet, shtrihet e sundon mbi dikë a mbi diçka, mbulon, pllakos, hyj në marrëveshje me dikë, kam lidhje gjaku, bëj një punë shpejt me një vegël; heq a pastroj me një mjet; punoj me një vegël, i jap, jepem pas diçkaje, lodhem shumë, duke bërë të njëjtën gjë vazhdimisht, këputem se beri diçka pa pushim, i futem, i përvishem, më vjen për shtat, përputhet, pajtohet me diçka, më shkon, më vjen në një mënyrë, më kushton; më qëllon ta blej, ta paguaj diçka (lirë a shtrenjte), më përket; më takon, e kam unë përsipër,
them diçka, flas në një mënyrë te caktuar, lëshon, ka, mbart diçka nga vendi ku është dhe e sjell afër, sjell; e zhvendos, e sjell dikush nga larg në vendin ku jam unë, shpie, çoj,
Marr e sjell diçka me vete, sjell diçka për një njeri, sjell, çon diku, nxjerr, vij e bëj të ditur, vij e njoftoj diçka, sjell një lajm a diçka tjetër, nxjerr dhe parashtroj, paraqit; e sjell, e nxjerr atje ku dua, sjell një pasojë, shkakton; bëj të ketë; siguroj; sjell, tërheq për të ardhur, bëj të vijë; më sjell diku, më çon.
Comments
Post a Comment