Ndërsa baza e fjalëve shqipe lum, anglisht luck dhe gjermanisht Glück/glyk është “LU” ne kuptimin kalimtar te saj, simboli i lëvizjes në jetë, ecjes, ecjes mbi këmbët e tua, të qenit gjallë, rritjes personale, patjes së një familje, rritjes së fëmijëve, patjes së një shtëpie, pune e të tjera, koncepti ynë modern për lumturine por në kohën kur u krijua fjala LUM kjo në jete i atribuohej HYJNISE, LUMI ULEJ tek ty duke iu LUTUR HYJNISE, rrënja e parë e piramadës së ketyre fjaleve është nga fjala YLL. Bazuar në këtë koncept shumë të vjetër, shprehja “Eshte me yll” vjen sot në gjuhën shqipe dhe do të thotë fat.
Kemi transformime fonetike në të tri gjuhët shqip, anglisht dhe gjermanisht sepse është një fjalë shumë e vjetër.
Vjen nga bashkimi:
YL+KE ne gjuhet gjermanisht dhe anglisht
YLKE=
ULKE=Y>U
LUKE=rtc
LUCK ku CK eshte menyre shkrimi e K ne anglisht.
Dhe ne shqip:
YLM=
ULM=Y>U
LUM
Dhe LUT ka të njëjtën rrënjë:
YLT=
ULT=Y>U
LUT=rtc
Dhe URO ka të njëjtën rrënjë:
URO=
YRO=Y>O
YLO=
YL-O=O mbaresë e urdhërores.
ULU dhe LUTU që të jeni FATLUM dhe i LUMTUR, ky ishte shqiptari i parë që ULEJ dhe LUTEJ ku lidhja me Hyjnine jo vetëm që sillte LUM-për TYNË por ishte një faktor i rëndësishëm për krijimin dhe rritjen e gjuhës.
Kuptohet lehtë qe fjalët e gjuhës shqipe jo vetem qe nuk jane huazime por vijnë nga marrëdhënie mendimore midis tyre të lidhura shumë ngushtë me njëra-tjetren dhe me një rrënje të parë të përbashkët të një gjuhe shumë te vjetër. Asnjë gjuhë tjetër e gjallë nuk i ka fjalët dhe mendimet e tyre kaq të lidhura, aq afër një grupi të caktuar mendimi si:
YLL-UL-LUT-LUM-LUMTUR dhë në fund njësoj di HYLNIA YL, njeriu shqiptar YLNON-URON të tjerët.
Padyshim kjo është një ADN gjuhësore e paster 100%, nuk ka aspak birësime-huazime fjalë nga gjuhë të tjera.
Kuptimi i fjalës lum
lum (i), -e (e) mbiemër; i lumtur: e bëri të lume; / kuptim i figurshëm; fatlumtur; i bekuar: vend (tokë, ditë, jetë) e lume.
lum pjesëz; përdoret kur shprehim ngazëllim, kur përgëzojmë dikë ose kur i shprehim kënaqësinë dikujt; antonim; mjerë: lum nëna!; lum miku!; lum e lum për ne!
Kemi transformime fonetike në të tri gjuhët shqip, anglisht dhe gjermanisht sepse është një fjalë shumë e vjetër.
Vjen nga bashkimi:
YL+KE ne gjuhet gjermanisht dhe anglisht
YLKE=
ULKE=Y>U
LUKE=rtc
LUCK ku CK eshte menyre shkrimi e K ne anglisht.
Dhe ne shqip:
YLM=
ULM=Y>U
LUM
Dhe LUT ka të njëjtën rrënjë:
YLT=
ULT=Y>U
LUT=rtc
Dhe URO ka të njëjtën rrënjë:
URO=
YRO=Y>O
YLO=
YL-O=O mbaresë e urdhërores.
ULU dhe LUTU që të jeni FATLUM dhe i LUMTUR, ky ishte shqiptari i parë që ULEJ dhe LUTEJ ku lidhja me Hyjnine jo vetëm që sillte LUM-për TYNË por ishte një faktor i rëndësishëm për krijimin dhe rritjen e gjuhës.
Kuptohet lehtë qe fjalët e gjuhës shqipe jo vetem qe nuk jane huazime por vijnë nga marrëdhënie mendimore midis tyre të lidhura shumë ngushtë me njëra-tjetren dhe me një rrënje të parë të përbashkët të një gjuhe shumë te vjetër. Asnjë gjuhë tjetër e gjallë nuk i ka fjalët dhe mendimet e tyre kaq të lidhura, aq afër një grupi të caktuar mendimi si:
YLL-UL-LUT-LUM-LUMTUR dhë në fund njësoj di HYLNIA YL, njeriu shqiptar YLNON-URON të tjerët.
Padyshim kjo është një ADN gjuhësore e paster 100%, nuk ka aspak birësime-huazime fjalë nga gjuhë të tjera.
Kuptimi i fjalës lum
lum (i), -e (e) mbiemër; i lumtur: e bëri të lume; / kuptim i figurshëm; fatlumtur; i bekuar: vend (tokë, ditë, jetë) e lume.
lum pjesëz; përdoret kur shprehim ngazëllim, kur përgëzojmë dikë ose kur i shprehim kënaqësinë dikujt; antonim; mjerë: lum nëna!; lum miku!; lum e lum për ne!
Comments
Post a Comment