Lidhja midis Uellsisht dhe gjuhes shqipe.

Gjuha nostratike Shqipe.

Le të fillojmë me fjalë konkrete që une mendoj se janë ndër fjalët e para te nje gjuhe dhe që ndryshojnë më pak me kalimin e kohës. Këto forma uellsisht dhe bretonisht duhet të studjohen dhe njihen për të përjashtuar etimologjitë e rreme të fjalëve shqipe nga latinishtja, sllavishtja, turqishtja etj.

Interesante janë fjalët për fytyrë/wyneb dhe trwyn/hundë në uellsisht. Wyneb shqiptohet vujneb dhe trwyn dhe shqiptohet truin. Është e qartë se Y-ja ka humbur si tingull në gjuhët evropiane. Në shqip kemi fjalët fytyrë, turi dhe hundë. Turi ka një nuancë kuptimplote që përcakton pjesën e dalë të fytyrës ku hunda është pjesa kryesore e saj. Është e qartë se baza e këtyre fjalëve është fonetike, piktografike dhe kodike. Hunda është organi i vetëm që prodhon tingullin "n". Kodi kryesor është piktogrami i fytyrës Y (nuk vjen nga latinishtja factura por e kundërta, factura është derivat i shqipes ba-kt-y-ra>ba-je-ty-ra) dhe R per shkak te formes rrethore të fytyres,dhe hunda piktogrami i D,  për shkak të formës D te hundes, hunda jep gjithashtu ideogramin e foljes HYN, ndersa fytyra jep te idegoramit pronesor YT dhe TY (ti) ne gjuhen nostratuke shqipe tregon vecantine pronesore te njeriut, sepse fytyra dallon individet nga njeri tjetri.

Diversiteti i tipareve të fytyrës së njerëzve evoluoi pjeset e gjuhes qe percaktojn ate. Fytyra bën njohjen e personit. Pjeset e saj si syte, hundët, goja, nofullat, gropëzat e mjekrës, etj nuk jane njesoj ne individe te ndryshem. Nuk ka dy fytyra të njëjta. Fytyra eshte unike eshte e YT (jotja) dhe te pronon (nga beryn) dhe percaton TY, indetitein (Y-DHEN-TE-TYN) tend fizik. Ky (ky vjen nga e njejta origjine Ke-Y) diversitet ka evoluar gjuhen me ane te percaktimit konkret te emrit te saj si dhe te permerave vetore dhe pronesore për ta bërë më të lehtë konkretisht dhe pasqyruar ne gjuhe ate qe ka bere NATYRA, njohjen e njerëzve midis tyre fizikisht nga fytyra. 

Gjithashty fjala EMER origjinon nga i njejti koncept si "neyn" nga nje "NE Y" e cila ka dhene gjithashtu konceptin-fjale NJOH nga foljezimi i "neyn", dhe mendoj gjithashtu fjalen pronon (nga beryn).

Interesante është edhe fjala buzë si gwefus dhe gwefusa në shumës me format e saj foljore cusan, buss, gwefus.

Mendoj se vjen nga një Gue-buz, ku b>v>f. Ndryshimi vërtetohet fonetikisht me ligjet e fonetike, ku gjithashtu është e dukshme lidhja etimologjike me gjuhën nostratike gjuhën e vjetër shqipe.

Interesante është edhe fjala gwddf (gush) që shqiptohet saktësisht si "gus". Eshtë e ngjashme me *guodocin e vjetër të bretonishtes (gouzouc breton i mesëm, gouzoug breton, goûg), por është e vështirë të shpjegohet alternimi midis -wg, -w dhe -f brënda vetë ketyrë gjuheve. Forma më e vjetër e fjalës e shqipes *gush, pothuaj e pandryshuar shpjegon kalimet fonetike të gjuhëve të kësaj familje. Shqipja vërteton ekzistencën dhe vjetersinë e kësaj fjale edhe nëpërmjet gjuhës sumere ku fjala për gush(ë) është *gu.

Law (lau) dora e uellsisht eshte interesante gjithashtu sepse ka lidhje me fjalën llërë te gjuhës shqipe, e cila mendoj është pjesa që nga bërryli deri tek kyci dhe jo te supi si e përcakton fjalori i gjuhes shqipe.

Fjale të lidhura etimologjikisht dhe kodikisht midis dy gjuhëve:

Tad=ati, tate

Mam=am

Mam-gu=Gjyshe

Nia=nip ?

Gwraig(gruaig)=Grua

Gwr(gur)=burr(ë)

Eira=borë

Anrydedd=nderuar

attaliaf, attal=ndalon, ndal

Blaen=ballë

Cam=gabim

Canf, canu=këndoj (nga canu e Gegnishtes)

Brenin=mbret

Brenhines=mbretëresh

cymeraf, cym(e)ryd=marr

ceisaf, ceisaw(keisou)=shikoj për, kërkoj (nga ke shoh=të shoh)

Edifar=me fal (nga te-fal r=l)

ellyngaf, ellwng=lëshoj (nga e lën)

Dyblug=përthyej (nga dy-bëj dhe nuk vjen nga latin dublikate, latin vjen nga dy-bër e shqipes)

Dyfugor=grumbullim (nga të-bo-g'o-r)

Gyd=bashke ( nga G-yt)

Gyrraf, gyrru=ngas

Ymyrru=perfshihem (nga hy-marr)

hebawg (pl. hebogeu)=skifter(nga hip-au-gjë)

hûn=gjum (nga gje-u)

Hun=vetë [nga un(ë)]

llawr=dysheme (nga ul)

llêf (pl. llefeu) =zë (nga llaf)

Mawr=madhe

Meddyilaf=mendoj (nga me-da-i-llaf)

Meddwl=mendim

Mwy=më (mga M)

Meyn=brënda (nga me hyn, mren e Geg, )

neill=një (Nga nji-le, nei=në i =nji e Geg)

nifer/ynifer (pl. -oedd)=pritës (nga "hyn i bër")

Nêb=kushdo, dikush ( nga nji, një)

Prif=shef(latin e ka huazuar nga shqipja primus, vjen nga 'bër i", bër numri nji, i pari)

rhoddaf, rhoddi=jap (nga dorë)

trigiant=vendbanim (nga rri-vand, kemi the tragjasin e Vlorës)

ymorddiwesaf, ymorddiwes=parakaloj (nga marr-ti-u). Ne Çamërisht kemi shprehjen "ta marr ti U" me kuptimin të parakaloj, ta kaloj. 

llër/ë,-a emër i gjinisë femërore; numri shumës; -ë(t) pjesa që nga bërryli deri te supi; krahu; kuti i krahut: përveshi llërët.t.

Tad=ati, tate
Mam=am
Mam-gu=Gjyshe
Gwraig(gruaig)=Grua

Gwr(gur)=burr(ë)

Eira=borë
Anrydedd=nderuar
attaliaf, attal=ndalon, ndal
Blaen=ballë
Cam=gabim
Canf, canu=këndoj
Brenin=mbret
Brenhines=mbretëresh
cymeraf, cym(e)ryd=marr
ceisaf, ceisaw(keisou)=shikoj për, kërkoj (nga te shoh)
Edifar=me fal
ellyngaf, ellwng=lëshoj
Dyblug=perthyej (nga dy-bëj dhe nuk vjen nga latin dublikate, latin vjen nga dy-ber e shqipes)
Dyfugor=grumbullim
Gyd=bashke
Gyrraf, gyrru=ngas
Ymyrru=perfshihem (nga hy-marr)
hebawg (pl. hebogeu)=skifter(nga hip-awg)
hûn=gjum
Hun=vetë [nga un(ë)]
llawr=dysheme (nga ul)
llêf (pl. llefeu) =llaf
Mawr=madhe
Meddyilaf=mendoj
Meddwl=mendim
Mwy=më
Meyn=brënda (nga me hyn, mren e Geg, )
neill=një (Nga nji e Geg)
nifer/ynifer (pl. -oedd)=prites (nga i yni ber?)
Nêb=kushdo, dikush ( nga nji, një)
Prif=shef (latin e ka huazuar nga shqipja primus, vjen nga ber i, ber numri nji)
rhoddaf, rhoddi=jap (nga dorë)
trigiant=vendbanim (nga rri-vand, kemi the tragjasin e Vlores)
ymorddiwesaf, ymorddiwes=parakaloj (nga marr-ti-u)



llër/ë,-a emër i gjinisë femërore; numri shumës; -ë(t) pjesa që nga bërryli deri te supi; krahu; kuti i krahut: përveshi llërët.