Nephilim

Sot gjuhëtarët. arkeologët dhe historianët në termat, analizat dhe përfundimet e tyre bazohen në një mur ideologjik ku koha dhe hapësira e Evropës ndahet në gjuhën, dominimin dhe kulturën greke dhe romake. E gjithë kjo histori dhe gjuhë ideologjike bazohet në gjuhën dhe librat e shkruar, të kopjuar, duke shpëtuar vetëm nga një burim kishat që kishin monopolin e shkrimit në Evropë për të paktën 1500 vjet. Dy gjuhët dhe historia e shkruar në ato gjuhë janë një mashtrim i madh. Dëshmia e parë e këtij mashtrimi të madh janë shkrimet me gurë mbi Evropë, të cilat janë përkthyer kryesisht me mama personale, 100% e tyre. Përdorimi i të menduarit elementar lokal, një përkthim i bazuar në emra personalë është subjektiv dhe emrat personalë nuk mund të krahasohen me fjalët e një gjuhe. Ky mashtrim është i dukshëm dhe tregon se shkrimet greke dhe latine nuk janë aq të vjetra sa pretendojnë të jenë librat e kishave.
Të gjitha teoritë për gjuhën shqipe të shkruara nga të gjithë gjuhëtarët në librat e tyre gjuhësor bazohen në teorinë e huazimit të dhënë kryesisht nga gjuhëtarët shqiptarë, e cila më e rëndësishmja është Eqerem Cabej. Struktura e teorisë së tyre është se gjuha shqipe ka 50 % të fjalëve të huazuara nga latinishtja, një përqindje e vogël nga greqishtja dhe shumë fjalë nga gjuhët sllave. Të gjitha këto janë të gabuara për faktin e thjeshtë se shkrimi në Evropë ka ndodhur para greqishtes së vjetër, latinishtes dhe gjuhëve sllave dhe leksiku kryesor i atij shkrimi ruhet në gjuhën shqipe. Përkthimi i shkrimit të Danubit do të tregojë se cila është gjuha e parë dhe cila është gjuha protoshqiptare. Sipas hulumtimit tim, gjuhët anglo-gjermane kanë shkruar elemente jo nga burimi grek dhe romak, shumë më të vjetër se kaq.
Etimologjia e emrit Mesapia. Thone qe "Greket" e quajtën "Messapia Salento" sepse ajo lahej nga dy dete dhe populli i tyre ishte Mesapianët.
Ara jane te njohur ne histori si rrites kuajsh. Jane vletesuar nga studjues si një popull krenar, qe erdhen kompakt kulturalisht dhe etnikisht be kohet moderne paralelisht njesoj si shqiptaret e matane detit nga ata erdhen.

Shkruhet qe Mesapianët e kishin paresore lirine. Mesapianet fituan kundër Tarantos së fuqishme në vitin 473. Shkruhet gjithashtu ë vitin 280 p.e.s. ata u mundën dhe u pushtuan nga Roma. Pavarësisht nënshtrimit ndaj Romës, njerëzit krenarë Mesapianët nuk u asimiluan nga qytetërimi Romak. Gjuha e tyre mbetet ende një mister edhe sot. 

Ka afërsi me shqipen por shenjat e saj janë të vështira për t'u interpretuar thone gjuhetaret.

Robert Beekes i kategorizon gjithe emrat greke me a ne fund si emra te nje gjuhe para greke. Straboni shkruar qe emri i vendit quhe Messapia.

Gjithasht Messapic eshte nje emer me *ik ne fund percaktuar si para greeke nga Beekes

Messapia ka dy perberes kryesore ne formen e saj fjalen "mes" dhe "ik"

Messapic>mess apik>mesa bi ik> mesa bi ik 

Ne "mes bi ik, "i bie mes ik: ne shqipen e sotme. Nga cila rruge i bie perdoret sot ne Shqipen modene. I bie mespermes ...

Mes eshte gjithashtu fjale greke por nga dialekti dorik u cile eshte nje gjuhe protoshqipe, jo gjuhe greke, mashtrimi u madh i gjuhetareve moderne.

Thone qe ὕδωρ ([h]ýdôr) është fjala e lashtë greke, por ὕο (yo) është fjala Tsakoniane, e vetmja formë e greqishtes moderne që konsiderohet të jetë nga dorike dhe jo nga koine, por qe vjen nga yo>iuo>uj.

Μεσσάπιος/Messapios

Sipas Pokorny, the Messapic kupton "ne mes te ujerave" e cila me vone dha emrin Apulia, por une mendoj qe Pokorny eshte i sakte per gjysmen e kuptimit. Zberthimi i Pokorny bazohet ne gjuhen prej Proto-Indo-European *médʰyos/mes + *h₂ep-/uje. 

Duke cituar librat e librarive te Kishave, sipas njerit pre tyre Strabonit, emrat Iapygians, Daunians, Peucetians dhe Messapians jane grekë dhe nuk përdoreshin nga vendasit. Kjo rrezoget thjesht poshte me fshatin Mesaplik te Vlores i cili eshte nje fshat shqiptar dhe jo greke dhe emri ka lidhje shume te forte etimologjike me Messapik.

Pas pushtimit të Salentos nga Republika Romake në vitin 266 para Straboni e bën të qartë se në kohën e tij, fundi i shekullit të parë para erës sonë, shumica e njerëzve përdorën emrat Messapia, Iapygia, Calabria dhe Salentina në mënyrë të ndërsjellë për Salento

Zona e Punta Palascias admirohet dhe vlerësohet për hijeshinë e saj si nga banorët vendas ashtu edhe nga turistët.  Por tipari kryesor i Punta Palascia-s, nga pikëpamja territoriale, është fakti se kjo është pika ku bashkohen detet Adriatik dhe Jon, duke u bërë kështu një rrugë e mesme mes dy realiteteve jo aq të ndryshme. Takimi mes dy deteve, Adriatikut dhe Jonit, bëhet në mënyrë të pashmangshme takimi i dy realiteteve, Lindjes dhe Perëndimit. Një vend nga ku mund të shikojmë horizontin për të ndjerë frymën magjike të Pulias në mes dy kulturave shqiptare-romake, mesi nga ku vjen dhe iken, pika ne e afert e distances ne shqiperine.