Mashtrimi i "shkollarëve" mbi ndikimin sllav mbi shqipen ka filluar me hetimin e parë të fjalorit sllav në shqip nga Franc Miklošič (1870) dhe duke vazhduar deri më sot. Këto përfshijnë gjithashtu punën e bërë nga Gustav Meyer (1891), Stefan Mladenov (1927), Afanasij Seliščev (1931), Norbert Jokl (1934–35)(Hebre, profesori i Çabej), Petar Skok (1941), Eqrem Çabej (1962), Anna Desnickaja (1968); dhe së fundmi nga Gunnar Svane (1992), Vanja Stanišić (1995), Xhelal Ylli (1997), Vladimir Orel (2000), dhe Anila Omari (2019).
Disa nga këto studime jane trajtuar si fjalorë dhe studimeve etimologjike (Miklošič, Meyer, Skok, Orel); të tjerat janë si hetime gjuhësore dhe kulturore (Mladenov, Seliščev, Jokl).
Është interesante evidenca që rritjen e bursave për huazime nga sllavishtja në shqipe, me rritjen e fondeve për të studjuar këto huazime, po aq shumë është rritur numri i këtyre huazimeve. Nuk është rastësi numri 93%. Investimet me sa duket nuk do të ndalojnë derisa të shkojë numri i plotë 100%.
Studimi i Miklošič (1870), nuk do shume koment ky gjuhëtar, mbiemri dhe origjina e tij tregon thjesht njëanshmërinë e e ketij "shkollari", u krye me qëllim që të dhënat për sllavishten ballkanike të ishin në dispozicion të studiuesve të Evropës Perëndimore; ai doli me rreth 400 huazime të.shqipes kryesisht fjalë nga serbishtja.
Pra ka sllavishte ka dhe sllavishte ballkanike që nuk ka lidhje me sllavishten në zemer të saj. Dhe këto huazime shqipja i ka bërë nga kjo sllavishtja ballkanike, dhe kryesisht sllavishtja ballkanike e sllavëve ardhacake që ka qënë të vendosur më afër shqiptarëve nga serbishtja.
O tempora, O mores. Kohët që kalojnë duan ndryshojnë origjinën e gjuhës sipas modeleve te kostumeve të "gjuhëtarëve" të gardërobës sllave.
Prej andej Mlladenov dhe Seliščev (të dy autorë sllave) e rritën numrim në rreth 700 duke përfshirë forma nga bullgarishtja (dhemaqedonase),
Por fondet serbe nuk kishin mbaruar, veprat e fundit të Svane (1992) dhe shqiptari Ylli (1997), inkorporojnë një sasi të madhe materiali dialektor si nga shqipja ashtu edhe nga sllavishtja dhe e sjellin numri i huazimeve sllave në shqip arrin mbi 1000. Më shumë fonde më shumë huazime dalin në dritë.
Edhe pse secili prej këtyre studimeve ka korruptuar të kuptuarit shkencor të marrëdhënieve gjuhësore sllavo-shqiptare, Svane (1992) dhe Ylli (1997) japin trajtimi te lëndës leksikore, si në aspektin numerik , kjo është shumë e rëndësishme për përfaqësuesit modernë të gjuhës kredituese serbe, ashtu edhe në atë gjeografik, kjo ka rëndësi sepse janë argumentime dhe piketa për pushtime dhe pastrime etnike te ardhshme serbe, por nuk zbatojne asnje metodologji te re semantike-fonetike për të gjetur origjinen e vërtetë fjales nga para-historia e gjuhës folur më të vjetër kur shkrimi nuk ekzistonte.
Svane's (1992), hetimi i tij fokusohet në fushat kulturore nga të cilat është huazuar fjalori duke hamenduesuar rrugët e mundshme të transmetimit nga sllavishtja në shqipe, sepse serbët që erdhën si skllavë në ballkan kishin kulturë më të lartë se qytetarët e lirë të Romës Ilrët, Dardanët, kurse shqiptari Ylli (1997) me emrin e dyshimtë Xhelal, i panjohur për shumicën e shqiptarëve, fokusohet në përhapjen gjeografike të huazimit të fjalorit. E fundit, gjithashtu dhe me nivelin më të ulët në këtë grup është Omari që nuk ja vlen të bësh ndonjë vlerësim për të. Është humbje kohe për mua.
Kjo më sipër është lista e shkollarvë te korruptuar dhe të pandershem një nga nga të fundit është gjuhëtari amerikan Mathew Cowan Curtis i diplomuar për gjuhët sllave, i cili shkruan që dhe mbaresa "ishte" është me origjinë sllave, e cila në të vërtetë vjen nga folja "eshte" që e ka vetem gjuha shqipe në përdorim sot, veta e tretë e numrit njejes e foljes jam. Në anglisht është "is", në gjermanisht "ist", në Çamçe "ish".
A është me origjinë sllave, nga gjuha e sllavëve të jugut kjo mbaresë?
Kallamishte tregon se me çfare materiali natyror "eshte" ai vend nga "kallam" + "eshte", një mënyrë e njohur formimi emrash.
Njëanshmëria e tyre duket qartë nga "copëzat" e metodës së ryre, duke mos u thelluar ne kuptimin e asaj mbarese e cila është një format më të vjetra të krijimit emrave dhe duke mos marre analizë nje evidencë shumë gjuhëshe për të nxjerrë cila gjuhë ka krijuar e para konceptin.
Forma e vetës së tretë "është" në rusisht eshte "ЯВЛЯЕТСЯ" ndërsa në Serbisht është "ИС". Serbët erdhën nga ato territoret dhe kanë një formë të ngjashme të formla "është" në vetën e tretë që e ka Anglishtja, Gjermanishtja, Çamerishtja, Shqipja?
A do zgjuarsi apo shkollë të madhe për të kuptuar këtë fakt kaq te thjeshtë?
Gjuha serbe ka huazuar një foljet kryesore të⁹ gjuhës nga gjuha shqipe.
Gjuha shqipe e ka të saj dhe "ishte" nuk është mbarese me origjinë nga gjuha e sllavëve të jugut, perkundrazi.
Sllavet kane pagiar dhe vazhdojne te paguajne "shkollare" të vërtetojnë "shkencërisht" që fjalët gjuha shqipe i ka huazuar. Eshtë analiza shumëdimensionëshe e strukturës së dy gjuhëve dhe evidenca shumë guhëshe e gjuhëve të folura që përcakton cila gjuhë ka huazuar.
Këta nuk janë gjuhëtarë, këta janë nastradinë të lekut.
Është interesante evidenca që rritjen e bursave për huazime nga sllavishtja në shqipe, me rritjen e fondeve për të studjuar këto huazime, po aq shumë është rritur numri i këtyre huazimeve. Nuk është rastësi numri 93%. Investimet me sa duket nuk do të ndalojnë derisa të shkojë numri i plotë 100%.
Studimi i Miklošič (1870), nuk do shume koment ky gjuhëtar, mbiemri dhe origjina e tij tregon thjesht njëanshmërinë e e ketij "shkollari", u krye me qëllim që të dhënat për sllavishten ballkanike të ishin në dispozicion të studiuesve të Evropës Perëndimore; ai doli me rreth 400 huazime të.shqipes kryesisht fjalë nga serbishtja.
Pra ka sllavishte ka dhe sllavishte ballkanike që nuk ka lidhje me sllavishten në zemer të saj. Dhe këto huazime shqipja i ka bërë nga kjo sllavishtja ballkanike, dhe kryesisht sllavishtja ballkanike e sllavëve ardhacake që ka qënë të vendosur më afër shqiptarëve nga serbishtja.
O tempora, O mores. Kohët që kalojnë duan ndryshojnë origjinën e gjuhës sipas modeleve te kostumeve të "gjuhëtarëve" të gardërobës sllave.
Prej andej Mlladenov dhe Seliščev (të dy autorë sllave) e rritën numrim në rreth 700 duke përfshirë forma nga bullgarishtja (dhemaqedonase),
Por fondet serbe nuk kishin mbaruar, veprat e fundit të Svane (1992) dhe shqiptari Ylli (1997), inkorporojnë një sasi të madhe materiali dialektor si nga shqipja ashtu edhe nga sllavishtja dhe e sjellin numri i huazimeve sllave në shqip arrin mbi 1000. Më shumë fonde më shumë huazime dalin në dritë.
Edhe pse secili prej këtyre studimeve ka korruptuar të kuptuarit shkencor të marrëdhënieve gjuhësore sllavo-shqiptare, Svane (1992) dhe Ylli (1997) japin trajtimi te lëndës leksikore, si në aspektin numerik , kjo është shumë e rëndësishme për përfaqësuesit modernë të gjuhës kredituese serbe, ashtu edhe në atë gjeografik, kjo ka rëndësi sepse janë argumentime dhe piketa për pushtime dhe pastrime etnike te ardhshme serbe, por nuk zbatojne asnje metodologji te re semantike-fonetike për të gjetur origjinen e vërtetë fjales nga para-historia e gjuhës folur më të vjetër kur shkrimi nuk ekzistonte.
Svane's (1992), hetimi i tij fokusohet në fushat kulturore nga të cilat është huazuar fjalori duke hamenduesuar rrugët e mundshme të transmetimit nga sllavishtja në shqipe, sepse serbët që erdhën si skllavë në ballkan kishin kulturë më të lartë se qytetarët e lirë të Romës Ilrët, Dardanët, kurse shqiptari Ylli (1997) me emrin e dyshimtë Xhelal, i panjohur për shumicën e shqiptarëve, fokusohet në përhapjen gjeografike të huazimit të fjalorit. E fundit, gjithashtu dhe me nivelin më të ulët në këtë grup është Omari që nuk ja vlen të bësh ndonjë vlerësim për të. Është humbje kohe për mua.
Kjo më sipër është lista e shkollarvë te korruptuar dhe të pandershem një nga nga të fundit është gjuhëtari amerikan Mathew Cowan Curtis i diplomuar për gjuhët sllave, i cili shkruan që dhe mbaresa "ishte" është me origjinë sllave, e cila në të vërtetë vjen nga folja "eshte" që e ka vetem gjuha shqipe në përdorim sot, veta e tretë e numrit njejes e foljes jam. Në anglisht është "is", në gjermanisht "ist", në Çamçe "ish".
A është me origjinë sllave, nga gjuha e sllavëve të jugut kjo mbaresë?
Kallamishte tregon se me çfare materiali natyror "eshte" ai vend nga "kallam" + "eshte", një mënyrë e njohur formimi emrash.
Njëanshmëria e tyre duket qartë nga "copëzat" e metodës së ryre, duke mos u thelluar ne kuptimin e asaj mbarese e cila është një format më të vjetra të krijimit emrave dhe duke mos marre analizë nje evidencë shumë gjuhëshe për të nxjerrë cila gjuhë ka krijuar e para konceptin.
Forma e vetës së tretë "është" në rusisht eshte "ЯВЛЯЕТСЯ" ndërsa në Serbisht është "ИС". Serbët erdhën nga ato territoret dhe kanë një formë të ngjashme të formla "është" në vetën e tretë që e ka Anglishtja, Gjermanishtja, Çamerishtja, Shqipja?
A do zgjuarsi apo shkollë të madhe për të kuptuar këtë fakt kaq te thjeshtë?
Gjuha serbe ka huazuar një foljet kryesore të⁹ gjuhës nga gjuha shqipe.
Gjuha shqipe e ka të saj dhe "ishte" nuk është mbarese me origjinë nga gjuha e sllavëve të jugut, perkundrazi.
Sllavet kane pagiar dhe vazhdojne te paguajne "shkollare" të vërtetojnë "shkencërisht" që fjalët gjuha shqipe i ka huazuar. Eshtë analiza shumëdimensionëshe e strukturës së dy gjuhëve dhe evidenca shumë guhëshe e gjuhëve të folura që përcakton cila gjuhë ka huazuar.
Këta nuk janë gjuhëtarë, këta janë nastradinë të lekut.
Comments
Post a Comment