Linguistic glob

We continue with the etymology of the ancient greek words. ἀγάλλομαι (agállomai, “to be proud, exult in”) +‎ -μα (-ma). [1] There is no accepted etymology for this word One of the meanings is to be extremely happy, exhilaration, deep joy that we feel. From Beekes: •der ἄγαλμα ‘glory, elation, honor; statue'. In the later language, ἀγάλλομαι is replaced by ἀγαλλιάομαι, -ιάω after verbs in -ιάω; hence ἀγαλλίασις, -ίαμα. ἀγάλλιος· λοίδορος 'slander' (H.), ἀγαλλιάζομαι· λοιδορεῖσθαι, Ταραντῖνοι 'to slander (Tarent.)' (H.); Fur.: 370 compares γαρριώμεθα, but there is no support for this. The name of the plant ἀγαλλίς (h. Cer., Nic.) probably does not belong to ἀγάλλομαι. We gezohemi (rejoice) in a triumph or success that we have achieved, we feel and show great happiness because of it. We gjallerohemi (become very alive) perk up, moving all our limbs, hands and feet, and dance for joy. We gezohemi (rejoice) with a triumphant ngazellues (exultation), from a deep gezim (j

As you know, I am summarizing in a book the ancient Greek words of proto-Albanian origin. ἀγαθίς 1, -ίδος [p.] (agathis)‘ball of thread, clew’ (Pherecyd.). "?" According to Robert Beekes there is no etymology. First of all, the first translation "ball of thread", or lëmsh in the Albanian language I think is not accurate. The first meaning is from the Albanian  language word *gjith which means all with the meaning "all threads".  The second translation is correct. I think the sens of the word is "clew of hair, plait, braid". Robert Beekes does not find any word in the PIE languages related to this Old Greek word. While Fisk compares it with the Sanskrit *gaydha which means hold, but it cannot be accepted because the meaning of gaydha does not agree with clew. In fact, there is another word in Sanskrit that has escaped the two linguists. It is the word: Gāḍha (गाई) meaning "tightly embraced". Sanskrit has retained the core meaning, that&#

Siç e dini po përmbledh në një libër fjalët e greqishtes antike me origjinë prej protoshqipes. ἀγαθίς 1, -ίδος [f.] (agathis)‘top me fije, gërshetë’ (Pherecyd.). "?" Sipas Robert Beekes nuk ka etymologji. Fillimisht përkthimi i parë top me fije, ose lëmsh në gjuhën shqipe mendoj qe nuk është i saktë. Kuptimi i parë eshtë i lidhur me fjalën gjith(ë) dhe kuptimi prej shqipes del "gjithë fijet". Përkthimi i dytë është i saktë Mendoj se kuptimi i fjalës është në sensin "thurje fijesh, gërshet" Robert Beekes nuk gjen ndonjë fjalë në gjuhët PIE të lidhur me këtë fjalë të greqishtes se vjetër. Ndersa Fisk e krahason me gaydha të sanskrit që kupton me mbajt, por nuk mund të pranohet sepse kuptimi nuk përputhet me gërshetë. Ne fakt është një fjaë tjetër në sanskrik që i ka shpëtuar dy gjuhëtarëve. Eshtë fjala: Gāḍha (गाढ) që kupton "fortësisht i përqafuar". Sanskrit ka ruajtur kuptimin thelb por ka humbur kuptimin e një fjale që tregon një objekt konkret

Vazhdim e etimologjisë së "greqishtes" Apollumi – ἀπόλλυμι, prish, shkatërroj, me humb, i privuar. Privuar është një fomë foljore e "i varfër" ne kuptimin që kemi sot të mos kesh gjërat që janë të nevojshme për një jetë të këndshme, si para të mjaftueshme, ushqim ose kushte të mira jetese. Nëse mbani mënd etimologjinë time të mbiemrit i varfër, origjina është nga forma negative e mbiemrit i bërë, qe origjinon nga forma negative e foljes bëj. Etimologjia: APOLLUMI= ABOLLUMI=P>B A BOLL UMI=UMI mbaresë A BOLL Negativja e BOLL, mos me pat shumë; mjaft: mos me pat boll, por rrënja është folja bon/ban e Gegnishtes, bërë e Toskëristes. Vazhdojmë për të shkuara tek rrënja e parë e falës: A BOLL= A BOL= A BOR=L>R A BAR=O>S A BER=A>E A BËR Negativja e bërë, a'bërë, ç'bërë, s'bërë. Baza e parë është Gegnishtja BON= BAN=O>A BEN=A>E BER=N>R veti dalluese vetëm e gjuhës shqipe ndërmjet Geg e Tosk. BËRË në toskërisht dhe standart. Pra, rrenja e fja

Vazhdimi i etimologjisë se fjalëve të "greqishtes" Apoleia - ἀπώλεια Përkthyer jo shumë saktë nga gjuhëtarët dhe teologët duke e kuptuar si shkatërrim, me shkatërruae, ose për të shkaktuar shkatërrimin e personave, objekteve ose institucioneve. Etimologjia: APOLEIA= ABOLEIA=P>B -IA=mbarese fjaëfomuese A BO LE Nga ku kemi Bo=bëj, me bo LE=le ose lindur Por po e përjashtojmë pjesezën "le" nga analiza me qëllim të studimit të rrënjës kryesore të fjalës. ABOLE= ABORE=L>R ABARE=O>A ABERE=A>E ABËRE Ku *bërë eshte forma e foljes *bo e Geg dhe *bërë e gjuhës shqipe. BO forma e saj e vjetër e parë e bëj. ABERE është një ndërtim me a-negative perpara formës se foljes bo, bërë në shqipen standarte që ka zhvillimin semantik *prish. Ndërtimi është njësoj si forma *abiti e sllavishtes me të njëjtin kuptim, etimologjuar prej meje në postet e mëparshme, e cila vërteton që fjala është një huazim në sllavishten kishtare, jo burimore, ku baza është bo>bite e Çamërishte

Vazhdojmë me etimologjite e fjalëve të "greqishtes" Aphanizo – ἀφανίζω, të hiqet nga sytë, të zhduket. Ashtu si fjalë zhduk e gjuhës shqipe që është formuar nga negativja e foljes *duk, njësoj është dhe APHANIZO. APHANIZO= APANIZO=ku ph(f) origjinon fonetikisht nga një ph APAN-IZO=ku izo është forma e foljes iz, isht, është e shqipes se vjetër, dhe është thjesht shtesë e dyte formuese në këtë fjalë formim që mbart një mendim, po e heq nga ketu për të lehtësuar zbërthimin. A PAN= A PA-N=ku N është mbaresa e parë e rrokjes primordiale të parë 'PA' me kuptimin bazë me "pa", ja pse duhet në gjuhën shqipje paskajorja e Gegnishtes, e cila përdoret edhe për kohën e shkuar të foljes e pa ne gjuhën shqipe në formën "kam parë". A-përpara PA jep formën negative të folje me PA, kuptimi zhduket, nuk shihet me një kuptim përfundimtare mbledhës nga shtesa IZO "jo pa është", ku formula bazë e krijuesit të parë fjalës është "As i pa është" A PA

Shumë shqiptare nuk u besojne kodeve të mia. Madje ata që mendojne se e njohin gjuhën shqipe me shumë nga të tjerët ata janë me mosbesuesit. Kur kam shpjeguar kodin S në një nga dimensionet e tij shpreh atë që nuk shihet dot prej prej vetë nje një njeriu në trupin e tij kam ndjekur reagimin e njohsëve te thellë të gjuhës shqipe. Asnjë reagim prej tyre. Nga kjo kam kuptuar që kodet e gjuhës shqipe të zbuluar prej meje shkojnë përtej (kodi i pertej është S-ja) njohjes së gjuhës prej tyre, dhe shkallën se njohjes që gjuhësia e sotme ka për gjuhën. Kjo bie krejt në kundërshtim me teoritë e sotme gjuhësore ku kryesorja është ajo e zvicerianit Ferdinand de Saussure, gjuhëtar që partizanet e huazimeve të gjuhës shqipe e citojne kur sulmojnë ata që thonë te kundërtën për huazimet e gjuhës shqipe. Dhe më tej gjatë viteve jam perpjektur të gjej arsyet e mospranimit të shikimit kodik të gjuhës për të gjet origjinën e gjuhës dhe si gjuha është ndërtuar, jashtë shikimit miopik si morfologji, sintak