Linguistic glob

ARBANITE language and GREEK language. By George Michas It is remarkable how the "unwritten" Arvanite Albanian language preserves the "same words" as those of the Old Greek writing, words which today's Greek language does not preserve! Also, the "unwritten" Arvanite language interprets many words of ancient Greek, which cannot be interpreted with modern Greek or even with ancient Greek! Therefore, those who speak disparagingly of the Arvanites when there is a clear and understandable connection between the Arvanite language and ancient Greek, can tell us where the "illiterate" Arvanites found all these ancient words and how these words can be interpreted only through the Arvanite Albanian language, when the Greek language cannot explain their meaning? Did the "illiterate" Arvanites read ancient texts that the Romans could not? Therefore, when some speak disparagingly of the Arvanites, it would be good to wash their mouths before they

The word of the Albanianlanguage "Vërvit" (throw). The etymology of the Albanian word "Vërvit" (throw) and its potential connection to the Ahmaric language. The linguist Vladimir Orel says that it is borrowed from Slavic.  Orel writes: vérvit aor. vérvita 'to hurl, to fling'. Borrowed from Slav *vervéti: Bulg угъ'а, SCr vrvjeti, vrvijeti (MEYER Wb. 471). 0 CABEJ St. VII 243; SVANE 249. Orel also cited Çabej for this etymology. "Vërvit" in Albanian means throw something away; throw it away. The first problem with the etymology of this  word is the Old Greek βάλλω (bállō, "throw"). There are just so.r acceptable phonetic exchanges like: VËR= VER=Ë>E VEL=R>L BEL=V>B BAL=A>E So, the root of ancient Greek excludes the possibility of borrowing from Slavic languages because simoly they are not languages born in the Balkans. Another alternative form of Old Greek is ῥίπτω (rhīptō) which linguists wrongly confuse with Proto-Indo-Eur

Following on from the post on the origin of the negative. Positive Ideological linguists say that it comes from the Latin positivus, which is derived from positum, the past participle of ponere "to put, to place." It is really strange how this word has a meaning related to the "po"(yes) of the Albanian language. This etymological ambiguity of the word is inherent in it: Does the Latin positivus derive from positum, the past participle of ponere 'to put,' to put', or does something else lie under the rug of the Latin word? Therefore, the basic meaning of 'positive' is to say "po" (yes) in analogy with the etymology of the negative "to say no." This is the reason why an adjective that simply expresses an affirmative quality, if what is affirmed by the Albanian "po"(yes), the meaning of this changes to a 'positive' adjective during the process of linguistic evolution in time. Then, it is natural, the affirmation

Zbulimi i origjinës së mohimit: Një udhëtim gjuhësor Negacioni, mohimi, jo-ja është një koncept themelor në gjuhë, që na mundëson të shprehim mungesën, kontradiktën dhe refuzimin. Por nga vjen ky koncept? Ky artikull thellohet në etimologjinë e mohimit, duke eksploruar rrënjën proto-indoevropiane *ne dhe lidhjet e saj me gjuhën shqipe. negativ (mbiemër.) Gjuhëtarët thonë vjen nga latinishtja negat-, rrjedha,paskajore e "negare" e cila ne thelb kupton "thuaj jo", "pasi i është thënë jo". Në latinisht, "po" është "sic" dhe "jo" është "non". Negare-s i mungon "non". Si është ndërtuar "negare" pa pasur rrënjën bazë të kuptimit jo? Gjuhëtarët mendojnë që rrënja proto-indo-evropiane është *ne që do të thotë "jo". Burimi hipotetik i/provave për ekzistencën e saj jepet me evidence si nga: Sanskritishtja a-, *an- "jo;" Avestan *në "jo, nuk;" greqishtja a-, an-, ne- "jo, n

Three pro-Slavic and Slavic authors Orel, Topalli, and Omari say that the word *grusht (fist) of Albanian language is borrowed from the language of the South Slavs. As I have explained in my articles, Albanian has the G code in many of its words that indicate the union of two or more elements with each other, such as golë (mouth) gjuhë (tongue), gisht (finger) etc. There is also, the noun-formative ending formed by the third person of the verb jam as "ost", "ist", "est" is a characteristic suffix of the Albanian language that is also cognate with words of the Latin language and ancient Greek, languages documented before the arrival of the Slavs in the Balkans. What is the linguistic truth manipulated by the Slavic linguistic nationalism sponsored in pro-Slavic linguists? The truth is different, the language of the South Slavs borrowed the word fist from the Albanian language. In addition to the evidence of the characteristic word structure of the Albanian

Tre autore prosllavë dhe sllavë Orel, Topalli, dhe Omari thonë që fjala grusht është huazuar nga gjuha e sllavëve të jugut. Në këtë artikull do të parashtroj një kundërargument ndaj pretendimit se fjala shqipe për "grusht" është huazuar nga gjuhët sllave të jugut. Në vend të kësaj, fjala grusht është huazuar nga shqipja në gjuhët e sllaveve të jugut. A ka prova nga armenishtja dhe greqishtja tre gjuhët të shkëputur të parat nga gjuha mëmë PIE për të mbështetur argumentin tim? Siç kam shpjeguar në artikujt e mi kodin e G-së shqipja e ka në shumë fjalë të saj që tregojnë bashkimin e dy ose më shumë elementëve me njëri tjetrin si gojë, golë, gjuhë, gluhë, gisht, etj. Gjithashtu mbaresa emër-formues e formuar nga veta e trete e foljes jam si oshte, isht, est, ësht është një mbaresë karakteristike e gjuhës shqipe që është cognate gjithashtu me fjalë të gjuhës Latine dhe Greqishtes e lashtë, gjuhë të dokumentuara para ardhjes së sllavëve në Ballkan. Cila është e vërteta gjuhësore

Një udhëtim krijues dhe poetik reth alfabetit të  quajtur sot "grek", për të eksploruar kuptimet e shkronjave.  Alfabeti eshtë "nëna që bën (ndërton) fjalët dhe nga ku dalin fjalët". Gjuha shqipe ka krijuar alfabetin  e quajtur sot "grek" dhë është e vetmja gjuhë që bashkon shkronjat dhe tingujt e tyre në një mënyrë unike.  Është një qasje magjepsëse për të eksploruar gjuhën shqipe dhe ju miqtë e mi këtu duhet te jeni krenare dhe entuziaste për gjuhën e nënës, gjuhën shqipe!  Unë besoj në një arsyetim se vargëzimi i shkronjave të alfabetit dhe kuptimet e shkronjave lidhen me gjuhen shqipe të vjetër dhe kam ndarë paraprakisht mendimet e mia për këtë në artikujt e mi etimologjike.  Ndërtimi i alfabetit bazohet tek metafora. Tre shkronjat e para i referohen qartë pjesëve të rëndësishme të thelbit të alfabetit si: A (fjala),-ALFA B (bëj, e bëra, ndërtimi)-BETA G (ama, nëna, gjë-ama)-GAMA dhe e katërta D (del, dera)-DELTA Fillimisht është *fjala dhe e dyta *bër