A ka pas një qëllim inteligjent për t'i dhënë një tingull të caktuar një fjale kur njerëzit ndërtuan një fjalë të caktuar në kohët e lashta?
Kam lexuar shumë libra dhe nuk kam gjetur kurrë dikë që të pyesë pse një tingull buzor i është vendosur fjalës *buzë ne gjuhën Shqipe. Shumica e teorive gjuhësore te sotme thonë se nuk ka lidhje logjike midis fjalëve dhe shkronjave që ato përfaqësojnë, përveç fjalëve që janë ndërtuar në bazë të tingullit që prodhohet kur ndodh ai fenomen si fjalët bubullime, krruaj, etj.
Siç e dimë tingulli B është një tingull buzor. Pse ky tingull ka ndodhur të jetë pjesë e fjalës *buz(e) në gjuhën Shqipe?
Tingulli buzor B tek buza nuk është një rastesi, por një ndërtim i vullnetshem nga Shqiptarët e lashtë. Eshtë vendosur tek fjala buzë sepse ata kishin dijeni qe ky tingull prodhohej nga buzet.
Ndersa perkufuzimi modern nga shkenca e fontikes per *B-në është:
"Tingulli /b/ është një tingull buzor, që do të thotë se buzët mbyllen, bashkohen duke zanë njëra tjetren gjatë prodhimit të tingullit. Është gjithashtu një tingull i zëshëm, që do të thotë se kordat vokale dridhen kur fryma lirohet nga buzët"
Pra tek fjala mijera vjecare Shqipe *buzë perkufizimi nga shkenca e sotme moderne perputhet me ndërtimin e fjalës 100%:
1) Ka tingullin B sepse vetëm buza prodhon tingullin B.
2) Ka *Zë sepse tingulli i saj B është i zëshem.
Mbaruam me analizën e tingullit B tek Buza. Le të flasim tani për shkronjën B.
Unë mendoj që fjala *buzë jo vetëm që është një krijim inteligjent, por në të njëjtën kohë *Buza është burimi origjinor i shkronjës B tek i ashtuquajturi alfabet i lashtë grek.
Siç thonë gjuhëtarët, grekët e lashtë e kishin marrë shkronjën B nga gjuha fenikase, të cilët e quajten beth, dhe kuptonte shtepine.
Ne gjuhën hebraike *B mendohet se rrjedh nga një simbol i mëparshëm që i ngjan planimetrisë së një shtëpie; prandaj, letra u quajt beth, fjala hebraike për "shtëpi" dhe ishte një katror i hapur, aspak i ngjashëm me shkronjën B fenikase dhe te greqishtes se lashtë.
Forma e shkronjës fenikase supozohet se i ngjan planimetrisë së një shtëpie dhe fjala fenikase për të ishte *beth e cila do të thoshte "shtëpi". Shikoni foton më poshtë.
Në hebraisht, shkronja quhej përveçse *beth, edhe *bet ose *bayt që do të thotë gjithashtu "shtëpi".
"Grekët" e lashtë e modifikuan shkronjën e feniksave duke i shtuar një trekëndësh të dytë poshtë ngjitur me trekëndshin e sipërm dhe e drejtuan shkronjën vertikalisht, dukë sjellë atë që ne e njohim sot si shkronja B e greqishtes së lashtë. I vetmi ndryshim me B-në që ne njohim sot, ose të ashtuquajturën B-në Latine, është se B e greqishtes se lashtë kishte dy trekëndësha në vend të dy gjysmërretheve të latinishtes B. Por grekërit e lashtë nuk i dhanë ndonjë kuptim shkronjës B si i dhanë Fenikasit dhe Hebrenjte. Vetëm e quajtën pak më ndryshe Beta, dhe e vendosën si shkronjë te dytë të alfabetit. Natyrisht do ishte e dyta e alfabetit sepse mban edhe konceptin ideogramik të numrit dy. Vjen nga piktograma e buzës por ka si ideogram numrin dy.
Por a janë te sakta dhe shkencore gjithë këto gjetje te gjuhëtarëve që shkronja kishte të bënte me planimetrine e një shtëpie, ose me emrin shtëpi?Nëse bëhemi një piktor ose i themi nje piktori te pikturone buzët, ajo pikture ç’fare do të na tregonte? Do të tregonte 100% figuren e shkronjës B të “greqishtes” së lashtë.
Mendimi im eshte qe ky evolim i shqipes nuk solli vetem nje rikonceptim të B-së fonetikisht por prodhoi dhe numrin e ri dy ideogramikisht, sespse nje buzë ndahet në dy pjesë të barabarta simetrike, por kjo ndodhi vetëm per gjuhen e re që po evolonte nga Shqipja e vjeter, por jo per vetë Shqipen e vjetër e cila numrin dy e ka 5000 vjet e me shumë te vjeter dhe vjen nga nje koncept piktogramik i shkronjes Y, shikoni shkrimin e Danubit, eshte e dyta pas I-se, por qe nuk u kuptua ndonjihere më vonë nga bijat e saj në evolimin e kësaj gjuhe të pare në gjuhet e reja qe po lindin si dialekte të kësaj gjuhë në fillim, dhe me vonë si gjuhë më vete. Fatekeqësisht shkrimi i Danubit nuk kuptohet ende sot. Y-ja në shkrimin Danubian është piktogrami i dytë pas I-së. Pra I, Y i alfabetit të parë Shqip u zëvëndësua me A, B.
Pse shkrova që ishte një rikonceptim fonetik i B në “greqishten e lashtë?
Sepse B si piktogram është 8000 vjet e vjeter në shkrimin e Danubit.
Tani dimë tingullin B, dhe tingullin Zë per Zëshueshmërinë ë B por ka ngelur edhe dicka tjetër e rëndësishme pa u shpjeguar. Shpjeguam se buza ka *Zë sepse tingulli i saj B është i zëshem, por kjo nuk është e plote sepse buza nuk merr pjese ne prodhimin e tingullt Z, si dhe gjithe tingujve te tjere të gjuhes, perjashtuar B,P dhe M. M eshte hundore-buzore, ndetra b a p jane vetëm buzore.
Buzët zanë njëra tjetrën kur prodhojnë tingullin dhe fjala buzë ka dhe shkronjën Z si pjesë të fjalës. A ka të beje shkronja Z me fjalen buzë apo qenia e saj pjesë e fjalës është vetëm një rastesi ç’fare gjuhësia e sotme moderne thote.
Po, Z ka të bëjë dhe është pjesë kryesore e kodit te saj piktogramik të së njëjtës rëndeësi me B-në.
Do të analizoje shkronjën Z me të njëjtën metodike që përdora për shkronjen B.
Eshtëe shkronja e gjashtë e alfabetit të “greqishtes” së vjetër. E njëjta histori origjine e huazuar nga alfabeti fenikas që e kishte emeruar atë symbol si Zayin.E njëjta histori kishte ndodhur me alfabetin Hebre.
Shiko mesa zgjuarsi gjuhetarët e largojnë alfabetin e lashte “grek” nga gjuha Shqipe dhe nga shkrimi i Danubit.
Por Z si shkronjë ka lidhje me gjuhën Shqipe dhe me gjuhën am te gjuhes Shqipe Gegerishten.
Fjala *Zain duket hapur që flet shqip dhe thotë *Za I-në.
Ç’fare eshte kjo *Z-ja za *I-ne. Shkronja Z është një shkronjë më vete e cila zë një shkronjë tjeter. Duket në pamje të paë shumë pa kuptim.
Le të marrin tani format e saj të gjuhës fenikase. Eshtë kjo shkronjë në figurë poshte:
Nuk po merrem më gjatë me të tilla si Fenikasit me Zayin kuptonin një arme, disa supozojne dy sopata të lidhura bashkë, etj. “Greket” e kopjuan dhe i dhanë nje kënd I-së në por që çuditërisht është e shumë e ngjashme me Z-në e shkrimit të Danubit e shkruajtur 5000 vjet para tyre.
Z e shkrimit të Danubit
Shkronja dhe piktograma Z flasin shqip, Zayin= "Za I-n(ë") eshte. Ku I-ja ështe shkronja I dhe zanet (mbyllet, mbulohet) nga poshtë dhe lart duke formuar Z-në.
Zanie e buzës ndodh kur shqiptohet B dhe me gjërë, kur zëme e hame ushqim buza bashke dhembet zënë ushqimin, kur zëmë sisen kur jemi femije e zeme me buze, drejt, dhe te gjitha keto funksione zanies se buzes i simbolizon piktogrami Z. Tami mund të kuptojmë lehtë pse perjashtohet shkrimi i Danubimt nga gjuhëtarët modern të kohës sonë. Në shkrimin e Danubit janë jane te gjitha piktogramat shkronja të gjithe alfabeteve që dolën pas 4 mijë vjetësh dhe mësuam njërtëzimin si shkruante dhe ndërmjet tyre është dhe Zain, 5000 vjet me e vjetër se Zain qe cilesohen gjuhëtarët e sotëm si më të vjetrat. Tami mund të kuptojmë lehtë pse përjashtohet gjuha Shqipe nga historia e shkrimit
Kam lexuar shumë libra dhe nuk kam gjetur kurrë dikë që të pyesë pse një tingull buzor i është vendosur fjalës *buzë ne gjuhën Shqipe. Shumica e teorive gjuhësore te sotme thonë se nuk ka lidhje logjike midis fjalëve dhe shkronjave që ato përfaqësojnë, përveç fjalëve që janë ndërtuar në bazë të tingullit që prodhohet kur ndodh ai fenomen si fjalët bubullime, krruaj, etj.
Siç e dimë tingulli B është një tingull buzor. Pse ky tingull ka ndodhur të jetë pjesë e fjalës *buz(e) në gjuhën Shqipe?
Tingulli buzor B tek buza nuk është një rastesi, por një ndërtim i vullnetshem nga Shqiptarët e lashtë. Eshtë vendosur tek fjala buzë sepse ata kishin dijeni qe ky tingull prodhohej nga buzet.
Ndersa perkufuzimi modern nga shkenca e fontikes per *B-në është:
"Tingulli /b/ është një tingull buzor, që do të thotë se buzët mbyllen, bashkohen duke zanë njëra tjetren gjatë prodhimit të tingullit. Është gjithashtu një tingull i zëshëm, që do të thotë se kordat vokale dridhen kur fryma lirohet nga buzët"
Pra tek fjala mijera vjecare Shqipe *buzë perkufizimi nga shkenca e sotme moderne perputhet me ndërtimin e fjalës 100%:
1) Ka tingullin B sepse vetëm buza prodhon tingullin B.
2) Ka *Zë sepse tingulli i saj B është i zëshem.
Mbaruam me analizën e tingullit B tek Buza. Le të flasim tani për shkronjën B.
Unë mendoj që fjala *buzë jo vetëm që është një krijim inteligjent, por në të njëjtën kohë *Buza është burimi origjinor i shkronjës B tek i ashtuquajturi alfabet i lashtë grek.
Siç thonë gjuhëtarët, grekët e lashtë e kishin marrë shkronjën B nga gjuha fenikase, të cilët e quajten beth, dhe kuptonte shtepine.
Ne gjuhën hebraike *B mendohet se rrjedh nga një simbol i mëparshëm që i ngjan planimetrisë së një shtëpie; prandaj, letra u quajt beth, fjala hebraike për "shtëpi" dhe ishte një katror i hapur, aspak i ngjashëm me shkronjën B fenikase dhe te greqishtes se lashtë.
Forma e shkronjës fenikase supozohet se i ngjan planimetrisë së një shtëpie dhe fjala fenikase për të ishte *beth e cila do të thoshte "shtëpi". Shikoni foton më poshtë.
Në hebraisht, shkronja quhej përveçse *beth, edhe *bet ose *bayt që do të thotë gjithashtu "shtëpi".
"Grekët" e lashtë e modifikuan shkronjën e feniksave duke i shtuar një trekëndësh të dytë poshtë ngjitur me trekëndshin e sipërm dhe e drejtuan shkronjën vertikalisht, dukë sjellë atë që ne e njohim sot si shkronja B e greqishtes së lashtë. I vetmi ndryshim me B-në që ne njohim sot, ose të ashtuquajturën B-në Latine, është se B e greqishtes se lashtë kishte dy trekëndësha në vend të dy gjysmërretheve të latinishtes B. Por grekërit e lashtë nuk i dhanë ndonjë kuptim shkronjës B si i dhanë Fenikasit dhe Hebrenjte. Vetëm e quajtën pak më ndryshe Beta, dhe e vendosën si shkronjë te dytë të alfabetit. Natyrisht do ishte e dyta e alfabetit sepse mban edhe konceptin ideogramik të numrit dy. Vjen nga piktograma e buzës por ka si ideogram numrin dy.
Por a janë te sakta dhe shkencore gjithë këto gjetje te gjuhëtarëve që shkronja kishte të bënte me planimetrine e një shtëpie, ose me emrin shtëpi?Nëse bëhemi një piktor ose i themi nje piktori te pikturone buzët, ajo pikture ç’fare do të na tregonte? Do të tregonte 100% figuren e shkronjës B të “greqishtes” së lashtë.
Mendimi im eshte qe ky evolim i shqipes nuk solli vetem nje rikonceptim të B-së fonetikisht por prodhoi dhe numrin e ri dy ideogramikisht, sespse nje buzë ndahet në dy pjesë të barabarta simetrike, por kjo ndodhi vetëm per gjuhen e re që po evolonte nga Shqipja e vjeter, por jo per vetë Shqipen e vjetër e cila numrin dy e ka 5000 vjet e me shumë te vjeter dhe vjen nga nje koncept piktogramik i shkronjes Y, shikoni shkrimin e Danubit, eshte e dyta pas I-se, por qe nuk u kuptua ndonjihere më vonë nga bijat e saj në evolimin e kësaj gjuhe të pare në gjuhet e reja qe po lindin si dialekte të kësaj gjuhë në fillim, dhe me vonë si gjuhë më vete. Fatekeqësisht shkrimi i Danubit nuk kuptohet ende sot. Y-ja në shkrimin Danubian është piktogrami i dytë pas I-së. Pra I, Y i alfabetit të parë Shqip u zëvëndësua me A, B.
Pse shkrova që ishte një rikonceptim fonetik i B në “greqishten e lashtë?
Sepse B si piktogram është 8000 vjet e vjeter në shkrimin e Danubit.
Tani dimë tingullin B, dhe tingullin Zë per Zëshueshmërinë ë B por ka ngelur edhe dicka tjetër e rëndësishme pa u shpjeguar. Shpjeguam se buza ka *Zë sepse tingulli i saj B është i zëshem, por kjo nuk është e plote sepse buza nuk merr pjese ne prodhimin e tingullt Z, si dhe gjithe tingujve te tjere të gjuhes, perjashtuar B,P dhe M. M eshte hundore-buzore, ndetra b a p jane vetëm buzore.
Buzët zanë njëra tjetrën kur prodhojnë tingullin dhe fjala buzë ka dhe shkronjën Z si pjesë të fjalës. A ka të beje shkronja Z me fjalen buzë apo qenia e saj pjesë e fjalës është vetëm një rastesi ç’fare gjuhësia e sotme moderne thote.
Po, Z ka të bëjë dhe është pjesë kryesore e kodit te saj piktogramik të së njëjtës rëndeësi me B-në.
Do të analizoje shkronjën Z me të njëjtën metodike që përdora për shkronjen B.
Eshtëe shkronja e gjashtë e alfabetit të “greqishtes” së vjetër. E njëjta histori origjine e huazuar nga alfabeti fenikas që e kishte emeruar atë symbol si Zayin.E njëjta histori kishte ndodhur me alfabetin Hebre.
Shiko mesa zgjuarsi gjuhetarët e largojnë alfabetin e lashte “grek” nga gjuha Shqipe dhe nga shkrimi i Danubit.
Por Z si shkronjë ka lidhje me gjuhën Shqipe dhe me gjuhën am te gjuhes Shqipe Gegerishten.
Fjala *Zain duket hapur që flet shqip dhe thotë *Za I-në.
Ç’fare eshte kjo *Z-ja za *I-ne. Shkronja Z është një shkronjë më vete e cila zë një shkronjë tjeter. Duket në pamje të paë shumë pa kuptim.
Le të marrin tani format e saj të gjuhës fenikase. Eshtë kjo shkronjë në figurë poshte:
Z e shkrimit të Danubit
Shkronja dhe piktograma Z flasin shqip, Zayin= "Za I-n(ë") eshte. Ku I-ja ështe shkronja I dhe zanet (mbyllet, mbulohet) nga poshtë dhe lart duke formuar Z-në.
Zanie e buzës ndodh kur shqiptohet B dhe me gjërë, kur zëme e hame ushqim buza bashke dhembet zënë ushqimin, kur zëmë sisen kur jemi femije e zeme me buze, drejt, dhe te gjitha keto funksione zanies se buzes i simbolizon piktogrami Z. Tami mund të kuptojmë lehtë pse perjashtohet shkrimi i Danubimt nga gjuhëtarët modern të kohës sonë. Në shkrimin e Danubit janë jane te gjitha piktogramat shkronja të gjithe alfabeteve që dolën pas 4 mijë vjetësh dhe mësuam njërtëzimin si shkruante dhe ndërmjet tyre është dhe Zain, 5000 vjet me e vjetër se Zain qe cilesohen gjuhëtarët e sotëm si më të vjetrat. Tami mund të kuptojmë lehtë pse përjashtohet gjuha Shqipe nga historia e shkrimit
Comments
Post a Comment