Është shkruajtur shumë në shekujt e fundit nga ata që ne i quajmë me gjuhën e sotme si amatorë, gjuhëtarë, ose deri në shkencëtarë që gjuha Shqipe është më e vjetra e gjuhëvë, ose nga disa të tjerë që është mema e gjuhëve Europiane. Unë mendoj që zemra e Gjuhës Shqipe vjen e vetme e gjallë në ditët e sotme, vetëm e ndryshuar fonetikisht nga një kohë kur Europianët ishin shumën herë më pak dhe ishin pothuajse një familje e madhe e së njëjtës racë. Kuptohet në atë kohë ata flisnin vetëm një gjuhë. Këtu nuk flitet për 2000 vjet kohë, ose 20 mijë vjet më parë, por shumë herë më pas në kohë. Që të arrish në një përfundim të tillë duhet së pari të cënosh autoritetin e gjuhësisë së sotme, nivelin e saj dhë të japësh metodikë të re, e bazuar në semantikën e njësisve gjuhësore të njësive të sotme të gjuhëve Europiane. Për shëmbull, kemi një nësi në Anglisht “debris” e cila e ka kuptimin “e thyer, e shkatëruar si mbiemër, dhe si emër mbeturinë, ose çfarë ngelet pas një thyerje, ose shkat...
The comparative method of etymology, which is a traditional approach in historical linguistics, has some weaknesses compared to my method. The comparative method primarily focuses on comparing words across languages, looking for similarities and cognates. My method, on the other hand, delves deeper into the semantic and metaphorical connections within a language, revealing more nuanced relationships. Copyright © 2024 Fatmir Iliazi