Është shkruajtur shumë në shekujt e fundit nga ata që ne i quajmë me gjuhën e sotme si amatorë, gjuhëtarë, ose deri në shkencëtarë që gjuha Shqipe është më e vjetra e gjuhëvë, ose nga disa të tjerë që është mema e gjuhëve Europiane.
Unë mendoj që zemra e Gjuhës Shqipe vjen e vetme e gjallë në ditët e sotme, vetëm e ndryshuar fonetikisht nga një kohë kur Europianët ishin shumën herë më pak dhe ishin pothuajse një familje e madhe e së njëjtës racë. Kuptohet në atë kohë ata flisnin vetëm një gjuhë.
Këtu nuk flitet për 2000 vjet kohë, ose 20 mijë vjet më parë, por shumë herë më pas në kohë.
Që të arrish në një përfundim të tillë duhet së pari të cënosh autoritetin e gjuhësisë së sotme, nivelin e saj dhë të japësh metodikë të re, e bazuar në semantikën e njësisve gjuhësore të njësive të sotme të gjuhëve Europiane.
Për shëmbull, kemi një nësi në Anglisht “debris” e cila e ka kuptimin “e thyer, e shkatëruar si mbiemër, dhe si emër mbeturinë, ose çfarë ngelet pas një thyerje, ose shkatërimi.
Origjina sipas nivelirit të sotëm të gjuhësisë është:
debris
1708, from French débris "remains, waste, rubbish" (16c.), from obsolete debriser "break down, crush," from Old French de- (see de-) + briser "to break," from Late Latin brisare, possibly of Gaulish origin (compare Old Irish brissim "I break").
(http://www.etymonline.com/index.php?term=debris&allowed_in_frame=0)
Ajo vjen prej Frengjishtes në Anglisht, e cila nga ana e saj e ka marrë prej Latinishtes, por që ka mundësi vjen prej një Keltik, origjinë e Galëve.
Shumë e ngatërruar duket në pamje të parë, sepse aq është fatëkeqësisht niveli i sotëm i kuptimit të gjuhës.
Bazen e kësaj fjalë të sotme e përmban vetëm gjuha Shqipe në foljen “bëj”, semantikën e saj, dhe semantikën e mohueses së së saj “ç'bëj”. Ajo ka dhënë rjedhimet në një njësi te tjera brënda shqipes si:
*prish.
E vështirë është t’kuptohet rjedhëria e tyre prej “bëj” sepse ato vijnë në Shqipen e sotme kaluar nëpërmes një vargu ndryshimesh fonetike në kohë, ku “b” dhe “p” ndryshojnë në njëra tjetrën si tinguj “motra”, rotullimin e mohueses nga fillimi i njësisë në fund të njësisë, shëmbulli i “s”-së, si dhe ngjitja e elemntëvë me kuptim të ndryshëm semantic, parafjalë, ose mohueset, në një fjalë të vetme gjatë përdorimit të tyre në kohë.
Kur lexojmë si na jept origjina e fjalës me nivelin e gjuhësisë së sotme, kush di Shqipen mirë , dhe sidomos ata që kuptojnë nënlëkurën e Shqipes qeshin.
Vjen prej Gjuhës së parë, ose prej Shqipes së vjetër dhë është thjeshtë bashkimi i “të” me “prish”. Pra, ato që quhen me Shqipen e sotme “të prishurat”, është më e ndërlikuar në Shqipe sepse merr: të prish-urat, e prishur-a, i prishur-i, së prishur, etj, por duke qënë shumë të ndërlikuar nuk munden të mbarteshin në kujtesat kolektiva kur gjuha filloj të ndahej. Vetëm Shqipja në origjinë arriti ti mbaj , sepse vetëm ishte në origjinë, në burim të krijimit dhe ngurtësimit të setit të parë gjuhësor për një kohë tejet të gjatë.
Në Shqipen e sotme është si emër i veçantë “prish”, ecila në kohët e lashta ka qënë një “bër” dhe “një”s” veç “s+bër” dhe përfundon në Shqipen e sotme me dy rjedhime njësish: me burimoren e parë të transformuar tingullisht “ç'bër”, dhe rjedhimoren e saj, ndarë si njësi me vete gjatë procesit ndryshues shumë të gjatë, ndryshimit fonetik dhe rotullimit “prish”.
Pra, dikur ka qënë një thjesht "bër" dhe “s'bër”: ose “sbr”, pa zanore, e cila pastaj, ose më pas, ka marrë rrugët që sot janë brënda dy krahëvë të Shqipe me "s'bon”, “s'bën”, “ç'bër”, “prish”, “të prishurat”, etj.
Ashtu sis edhe vetë fjala "break" e Anglishtes mban të njëjtë rrënjë, nuk është huazuar, por me ndryshimin e vetëm të "k"-së me "s"-në , e njohur si ndarja centum–satem, si dhe mohuesja fundore "s=k" nuk është rotulluar gjatë përdorimit në kohë.
Njësia bazë është *bëj dhe baze e ndërtimit të mohues me *s mohuese, gjë që habitërisht s’mund ta kuptojë niveli i gjuhësisë së sotme, jo sepse nuk mund , por vetëm sepse është i mbushur me paragjykimet nacionalistike të emrave të sotëm që solli kjo race, e cila e nga ana tjetër pengon zhvillimin e vetë gjuhësisë dhe të rritjes së nivelit të njohjes prej saj.
No commercial use under any circumstances without my written permission.No publication without my written permission.Please do not re-post or circulate these files. Send interested people to this page.
Unë mendoj që zemra e Gjuhës Shqipe vjen e vetme e gjallë në ditët e sotme, vetëm e ndryshuar fonetikisht nga një kohë kur Europianët ishin shumën herë më pak dhe ishin pothuajse një familje e madhe e së njëjtës racë. Kuptohet në atë kohë ata flisnin vetëm një gjuhë.
Këtu nuk flitet për 2000 vjet kohë, ose 20 mijë vjet më parë, por shumë herë më pas në kohë.
Që të arrish në një përfundim të tillë duhet së pari të cënosh autoritetin e gjuhësisë së sotme, nivelin e saj dhë të japësh metodikë të re, e bazuar në semantikën e njësisve gjuhësore të njësive të sotme të gjuhëve Europiane.
Për shëmbull, kemi një nësi në Anglisht “debris” e cila e ka kuptimin “e thyer, e shkatëruar si mbiemër, dhe si emër mbeturinë, ose çfarë ngelet pas një thyerje, ose shkatërimi.
Origjina sipas nivelirit të sotëm të gjuhësisë është:
debris
1708, from French débris "remains, waste, rubbish" (16c.), from obsolete debriser "break down, crush," from Old French de- (see de-) + briser "to break," from Late Latin brisare, possibly of Gaulish origin (compare Old Irish brissim "I break").
(http://www.etymonline.com/index.php?term=debris&allowed_in_frame=0)
Ajo vjen prej Frengjishtes në Anglisht, e cila nga ana e saj e ka marrë prej Latinishtes, por që ka mundësi vjen prej një Keltik, origjinë e Galëve.
Shumë e ngatërruar duket në pamje të parë, sepse aq është fatëkeqësisht niveli i sotëm i kuptimit të gjuhës.
Bazen e kësaj fjalë të sotme e përmban vetëm gjuha Shqipe në foljen “bëj”, semantikën e saj, dhe semantikën e mohueses së së saj “ç'bëj”. Ajo ka dhënë rjedhimet në një njësi te tjera brënda shqipes si:
*prish.
E vështirë është t’kuptohet rjedhëria e tyre prej “bëj” sepse ato vijnë në Shqipen e sotme kaluar nëpërmes një vargu ndryshimesh fonetike në kohë, ku “b” dhe “p” ndryshojnë në njëra tjetrën si tinguj “motra”, rotullimin e mohueses nga fillimi i njësisë në fund të njësisë, shëmbulli i “s”-së, si dhe ngjitja e elemntëvë me kuptim të ndryshëm semantic, parafjalë, ose mohueset, në një fjalë të vetme gjatë përdorimit të tyre në kohë.
Kur lexojmë si na jept origjina e fjalës me nivelin e gjuhësisë së sotme, kush di Shqipen mirë , dhe sidomos ata që kuptojnë nënlëkurën e Shqipes qeshin.
Vjen prej Gjuhës së parë, ose prej Shqipes së vjetër dhë është thjeshtë bashkimi i “të” me “prish”. Pra, ato që quhen me Shqipen e sotme “të prishurat”, është më e ndërlikuar në Shqipe sepse merr: të prish-urat, e prishur-a, i prishur-i, së prishur, etj, por duke qënë shumë të ndërlikuar nuk munden të mbarteshin në kujtesat kolektiva kur gjuha filloj të ndahej. Vetëm Shqipja në origjinë arriti ti mbaj , sepse vetëm ishte në origjinë, në burim të krijimit dhe ngurtësimit të setit të parë gjuhësor për një kohë tejet të gjatë.
 |
| Make and Unmake-Sign language and the ancient language writing concepts |
Pra, dikur ka qënë një thjesht "bër" dhe “s'bër”: ose “sbr”, pa zanore, e cila pastaj, ose më pas, ka marrë rrugët që sot janë brënda dy krahëvë të Shqipe me "s'bon”, “s'bën”, “ç'bër”, “prish”, “të prishurat”, etj.
Ashtu sis edhe vetë fjala "break" e Anglishtes mban të njëjtë rrënjë, nuk është huazuar, por me ndryshimin e vetëm të "k"-së me "s"-në , e njohur si ndarja centum–satem, si dhe mohuesja fundore "s=k" nuk është rotulluar gjatë përdorimit në kohë.
Njësia bazë është *bëj dhe baze e ndërtimit të mohues me *s mohuese, gjë që habitërisht s’mund ta kuptojë niveli i gjuhësisë së sotme, jo sepse nuk mund , por vetëm sepse është i mbushur me paragjykimet nacionalistike të emrave të sotëm që solli kjo race, e cila e nga ana tjetër pengon zhvillimin e vetë gjuhësisë dhe të rritjes së nivelit të njohjes prej saj.
No commercial use under any circumstances without my written permission.No publication without my written permission.Please do not re-post or circulate these files. Send interested people to this page.
Comments
Post a Comment