Latinishtja është një gjuhë e bërë nga gjuha Shqipe e vjetër.
Po ashtu, Sllavishtja është një gjuhë kishtare dhe është e bëre mbi kodet e Latinishtes. Janë zbatuar kode të caktuara në ndërtimin e tyre dhe jo fjalë siç e kuptojne shumica sot. Disa toponime ne Shqipëri dhe më gjërë që mendohen që janë sllave janë vetem nje "gjuhësi" politike . Janë cilësuar të tilla nisur nga dëshirat e elitave pasurore-fetare të tyre për të marrë tokat e shqiptareve dhe jo sepse janë shkencërisht të tilla. Nuk e kanë pas dhe e kanë problem të paguajnë gjuhëtarë dhe historian ti shkruajnë për ti shitur ato si "shkencë".
Nëse në gjuhësi një fjale nuk mund te vërtetohet, pë shëmbull, siç mund të vertetohet nje teoremë e matematikes, çdo gjë qe flitet reth saj është një supozim, ose në shumicën e rasteve duhet të them që argumentimet origjinore reth tyre janë pa mbështetje, pa sens dhe paragjykime. Duke mos qënë një njohje plotë dhe një metodologji e caktuar shkencore për përcaktimin, ndarjen dhe kategorizimin origjinor njësive gjuhesore, çdo gjë e shkruar ne ketë drejtim është pa vlere. Eshtë krejt pa kuptim nga njëra anë me pranue që nuk e dimë thelbin origjinor të ndërtimit të fjalëve, pra gjuhës, dhe nga ana tjetër me ngrit një ngrehine të tërë si dege më vete në gjuhësi si Etimologjia për shëmbull, e cila është bazuar në premisën që i njihet origjina në bazë të asja që është shkruar së fundmi . Eshtë pa sens edhe në kuptimin tjetër që gjuha para se të shkruhej ka qënë e folur dhe gjuha e folur duhet parapranuar që ka paraprirë gjuhën e shkruar dhe është më e rëndësishme se ajo. Eshtë pas sens edhe ne kuptim të fundit që si shumë fjalë të gjuhës së shkruar të Greqishtes së vjetër, Latinishtes së parë kaluan, ose kopjuan në gjuhën e folur kur shqiptarët nuk kanë pas gjuhë të shkruar për vete, nuk kanë të ditur të lexojnë dhe shkruajnë.
Si ndryshoi Afërdita, për shëmbull, tek dy fjale tepër të ndara si semantik “afër” dhe “dita”?
Nga një emër planeti me një dënduri përdorimi shumë të vogël në gjuhën e përditshme në dy fjalë tepër të zakonshme në një gjuhë , por me dënduri përdorim shumë të lartë në gjuhën e përditshme. Këtij fakti dhe të foluri llogjik gjuhëtarët e sotëm çuditërisht e anashkalojnë. Pse? Sepse është e verteta. Të folurit llogjik të çon tek e vërteta, e cila do të jetë gjithonë the deri në fund të rrëzimit të çdo ngrehine njohësore të gabuar të sotme.
Gjuhëtarët mga njëra anë thonë vetë që nuk kanë mundësi të njohin si fjalët, gjuha është formuar dhe ndërtuar , si semantike e saj funksionon, nga ana tjetër disa thonë që fenomeni Afërdita-afër-dita është rastësi. Duket hapur që ka një mospërgjigje të pyetjes tepër tërëdësishme reth lidhjes semantike tyre. Kemi të bëjmë me moskoherncë, mosllogjikë dhë dopio standart vlerësues të qëllimshën ndaj vlerësimit të Shqipes në këtë drejtim. Thjesht duket hapur se diçka ka ngec keqas në gjuhësinë Europiane.
“Ova” e ka Latinishtja si bazë, por eshte marre nga kodet e nje gjuhe tjeter, gjuhës Shqipe. Edhe një here po e perseris, marrë nga kodet e Shqipes jo nga fjalet e saj, nga ajo qe është nenlekure ç’ka jo vetëm njerëz të thjeshtë nuk e kuptojne sot, por edhe gjuhetarët mesa duket deri më sot ndajne të njejtin nivel me ta.
Kur them gjuhëtaret kuptoj me ate percaktim gjuhëtare shume të njohur dhe te talentuar. Ata fatekeqesisht nuk e dine, e cila është arsyeja kryesore pse spekullohet aq shume ne kete drejtim me gjuhën, dhe veçanërisht me etimologjinë. Kuptohet spekullimi me i madh vjen nga një tendencë e përdorimit të etymologjisë per spekullim shovinist, i/e cila perdor "gjuhen" si argument per te vjedh tokat e Shqiptareve.
Shqiptarët në të vërtete janë pasardhësist e atyre që ndërtuan dhe dhane bazën kodike të gjuheve Europiane. Gjuha Shqipe eshte gjuhe themel e gjuhëve Europiane . Natyrisht, nga themelsia e saj dhe njekohesisht kur nuk njihen shumë drejtime thelbësore të gjuhës vijne shume keqkuptime te shume fjaleve, mbaresave dhe parashtesave te cile mendohet se vijne tek Shqipje nga te tjeret. Eshte njesoj si njohja qe kemi patur dikur reth Diellit me Token. Shqipja eshte dielli ku rotullohen te tjerat, dhe ku ndermjet te tjerave eshte eshte "toka"-latinishtja e cila rotullohet reth Diellit , dhe jo dielli reth saj sic mendohet sot.
E njëjta dukuri vihet re edhe me Greqishten e vjeter, si dhe me shume njësi te gjuhes Turke në shumë fjalë në përdorim nga Shqipja. Ne vend qe te analizohet dhe te gjendet arsyja pse janë atje, sepse jane shume fjale qe thuhet qe vijne nga Turqishtja ose, Sllavishtja kur nga ana tjeter rrenjet e tyre gjenden ne Greqishten e vjeter, e cila nuk ka sens sepse Sllavet dhe Turqit dihen kur kane ardhur ne trojet ku jane sot, kontradikte llogjike qeë vërteton jodrejtperdrejt që ato nuk kanë vlere shkencore.
Pse ekzistojen ato ?
Thjesht sepse ekzsitojne deshirat politike te disave. "Ao-ja" është emër lumi dhe është quajtur në Greqishten e vjeter lumi i Vjosës, për të cilin metoda ime thote qe ka qene "Ujo". U-ja e Shqipës se shkruar ne lashtesi ka qënë germa "v" dhe "w".
Keshtu qe "vojsava" shume mirë mund te lidhet me konceptin "ujo", si "ujëdhesa", "lumë" e të tjera, përpara se të shkojë të burgoset si ëmër “sllav” pa kuptim.
Por kemi gjithashtu një burim tjetër semantike te "ova":
“Ova ose "oba", ose "ofa", ose "oma", ose "ona", "oua", "ovua” ,”uova”, është dhensja e nisjes ekzsistenciale te një dickaje frymore, ose jo frymore , që ne për shëmbull kuptojme sot me procesin e lindjes, pse të diçkaje të mosekzistuar me parë, ose edhe të një diçkaje të papare me parë, i/e pa qënë më parë deri ne momenti e shikimit prej teje, kensi unëbjekëtiv i ekzistncës, ose të njohjes prej teje. Gjuha i ka të dyja brënda saj sepse fjalet janë si nje pemë ku fjale te ndryshme kanë në bazë të tyre vetem një koncept të parë, ose vetëm nje trung të parë origjinor nga ku degëzohen si performaca kuptimore, ngjyrime të reja, gjate kohës , të cilat zgjerohen dhe zgjerohen derisa kthehen një ditë në fjalë plotesisht me vete. Pranadaj, ti bie më shkurt, kemi edhe "ve", "vezë" dhe Italishtja-Latinishtja ka po ashtu "uova" [ovum], e cila nga ana tjetër shume afer me fjajët "nuova"=e re, ose "novus" e Latinishtes.
Ka lidhje semantike njësia "vezë" me njësinë "i/e re"?
Sigurisht që kanë. Dihet lidhja ndërmjet vezës dhe konceptin të lindjes, i cili nga ana e vet ka lidhje me konceptin tjtër gjuhësor "i ri", e re gjithashtu. Shikohet qartë i vetmi trung peme në to është tashmë një. Nuk duhet shumë njohuri në gjuhë të arrish përfundimin që sllavisht новое /novoje/ eshte nje kopje e “nuovo”, dhe qartësisht historia e dy gjuhëve tregon lehtësisht udhen logjike që ajo duhet të jetë marrë marre nga Latinishtja.
Po kështu kemi edhe për njësine “ochio” ne latinisht per sy dhe “oko” në gjuhët slave, si e kam analizuar në një post tjetër në këtë blog . Ndodh e njëjta gjë.
A janë rastesira, siç mund ti quajnë disa , ose të prejardhura prej një fjalë te gjuhës amë siç mendojne apriori disa gjuhëtarë?
Jo. Gjuha Latine dhe gjuha Sllave jane gjuhe shumë me të reja se Shqipja, janë ndërtime prej fillimit të gjuhës së parë dhe kane përdorur kodet e gjuhës së parë. Te dyja gjuhët si Latinishtja, ashtu edhe Slavishtja, nga faktet gjuhësore të cilat unë i vërtetoj, vetëm një pjesë të vogël kam sjellë këtu, ato jane gjuhe te ndeërtuara nga Kishat dhe kanë shumë lidhje me njëra tjerën, shumë herë me tepër sesa mendohet. Latinishtja fillimisht si dhe ndjekset ndërtuese nën modelin e saj , të tila si e mëvonshëmja Greqishtja moderne, e cila në fakt është gjuhë kishtare, Sllavishtja, e cila po asht është gjuhë kishtare, Gjermanishtja , ecila po ashtu është gjuhë kishtare, etj, janë gjuhe tepër te reja. Një gjuhëtar me emër të njohur, i bërë i njohur vetëm sepse shkruajti për Shqipen, mendoi që Shqipja ishte Latinishte e re. Ai kishte një farë të drejte vetëm se synsi (sensi) është i kundërt. Latinishtja është një neoshqipe. Është nënlëkura e Shqipes që shpjegon Latinishten dhe jo e kundërta.
Shqipja nuk u prish dhe zëvëndësua me një gjuhë të re sepse tek ky komb nuk u pushtua asnjiherë prej asnji kishë të vetme për një kohë të gjatë siç ndodhi më të gjithë kombet e tjerë Europianë dhe jo Europiane, kisha katolike nje pjese, kisha ortodokse nje pjesë, xhamitë në lindje. Nga ajo erdhi mrekullia që shpëtoi një nga gjuhët më të vjetra të njerëzimit e cila flitet sot me shumë pak ndryshimi në strukturë dhe fjalë me atë që flitej shumë kohë para Latinishtes dhe Greqishtes së vjetër.
Po ashtu, Sllavishtja është një gjuhë kishtare dhe është e bëre mbi kodet e Latinishtes. Janë zbatuar kode të caktuara në ndërtimin e tyre dhe jo fjalë siç e kuptojne shumica sot. Disa toponime ne Shqipëri dhe më gjërë që mendohen që janë sllave janë vetem nje "gjuhësi" politike . Janë cilësuar të tilla nisur nga dëshirat e elitave pasurore-fetare të tyre për të marrë tokat e shqiptareve dhe jo sepse janë shkencërisht të tilla. Nuk e kanë pas dhe e kanë problem të paguajnë gjuhëtarë dhe historian ti shkruajnë për ti shitur ato si "shkencë".
Nëse në gjuhësi një fjale nuk mund te vërtetohet, pë shëmbull, siç mund të vertetohet nje teoremë e matematikes, çdo gjë qe flitet reth saj është një supozim, ose në shumicën e rasteve duhet të them që argumentimet origjinore reth tyre janë pa mbështetje, pa sens dhe paragjykime. Duke mos qënë një njohje plotë dhe një metodologji e caktuar shkencore për përcaktimin, ndarjen dhe kategorizimin origjinor njësive gjuhesore, çdo gjë e shkruar ne ketë drejtim është pa vlere. Eshtë krejt pa kuptim nga njëra anë me pranue që nuk e dimë thelbin origjinor të ndërtimit të fjalëve, pra gjuhës, dhe nga ana tjetër me ngrit një ngrehine të tërë si dege më vete në gjuhësi si Etimologjia për shëmbull, e cila është bazuar në premisën që i njihet origjina në bazë të asja që është shkruar së fundmi . Eshtë pa sens edhe në kuptimin tjetër që gjuha para se të shkruhej ka qënë e folur dhe gjuha e folur duhet parapranuar që ka paraprirë gjuhën e shkruar dhe është më e rëndësishme se ajo. Eshtë pas sens edhe ne kuptim të fundit që si shumë fjalë të gjuhës së shkruar të Greqishtes së vjetër, Latinishtes së parë kaluan, ose kopjuan në gjuhën e folur kur shqiptarët nuk kanë pas gjuhë të shkruar për vete, nuk kanë të ditur të lexojnë dhe shkruajnë.
Si ndryshoi Afërdita, për shëmbull, tek dy fjale tepër të ndara si semantik “afër” dhe “dita”?
Nga një emër planeti me një dënduri përdorimi shumë të vogël në gjuhën e përditshme në dy fjalë tepër të zakonshme në një gjuhë , por me dënduri përdorim shumë të lartë në gjuhën e përditshme. Këtij fakti dhe të foluri llogjik gjuhëtarët e sotëm çuditërisht e anashkalojnë. Pse? Sepse është e verteta. Të folurit llogjik të çon tek e vërteta, e cila do të jetë gjithonë the deri në fund të rrëzimit të çdo ngrehine njohësore të gabuar të sotme.
Gjuhëtarët mga njëra anë thonë vetë që nuk kanë mundësi të njohin si fjalët, gjuha është formuar dhe ndërtuar , si semantike e saj funksionon, nga ana tjetër disa thonë që fenomeni Afërdita-afër-dita është rastësi. Duket hapur që ka një mospërgjigje të pyetjes tepër tërëdësishme reth lidhjes semantike tyre. Kemi të bëjmë me moskoherncë, mosllogjikë dhë dopio standart vlerësues të qëllimshën ndaj vlerësimit të Shqipes në këtë drejtim. Thjesht duket hapur se diçka ka ngec keqas në gjuhësinë Europiane.
“Ova” e ka Latinishtja si bazë, por eshte marre nga kodet e nje gjuhe tjeter, gjuhës Shqipe. Edhe një here po e perseris, marrë nga kodet e Shqipes jo nga fjalet e saj, nga ajo qe është nenlekure ç’ka jo vetëm njerëz të thjeshtë nuk e kuptojne sot, por edhe gjuhetarët mesa duket deri më sot ndajne të njejtin nivel me ta.
Kur them gjuhëtaret kuptoj me ate percaktim gjuhëtare shume të njohur dhe te talentuar. Ata fatekeqesisht nuk e dine, e cila është arsyeja kryesore pse spekullohet aq shume ne kete drejtim me gjuhën, dhe veçanërisht me etimologjinë. Kuptohet spekullimi me i madh vjen nga një tendencë e përdorimit të etymologjisë per spekullim shovinist, i/e cila perdor "gjuhen" si argument per te vjedh tokat e Shqiptareve.
Shqiptarët në të vërtete janë pasardhësist e atyre që ndërtuan dhe dhane bazën kodike të gjuheve Europiane. Gjuha Shqipe eshte gjuhe themel e gjuhëve Europiane . Natyrisht, nga themelsia e saj dhe njekohesisht kur nuk njihen shumë drejtime thelbësore të gjuhës vijne shume keqkuptime te shume fjaleve, mbaresave dhe parashtesave te cile mendohet se vijne tek Shqipje nga te tjeret. Eshte njesoj si njohja qe kemi patur dikur reth Diellit me Token. Shqipja eshte dielli ku rotullohen te tjerat, dhe ku ndermjet te tjerave eshte eshte "toka"-latinishtja e cila rotullohet reth Diellit , dhe jo dielli reth saj sic mendohet sot.
E njëjta dukuri vihet re edhe me Greqishten e vjeter, si dhe me shume njësi te gjuhes Turke në shumë fjalë në përdorim nga Shqipja. Ne vend qe te analizohet dhe te gjendet arsyja pse janë atje, sepse jane shume fjale qe thuhet qe vijne nga Turqishtja ose, Sllavishtja kur nga ana tjeter rrenjet e tyre gjenden ne Greqishten e vjeter, e cila nuk ka sens sepse Sllavet dhe Turqit dihen kur kane ardhur ne trojet ku jane sot, kontradikte llogjike qeë vërteton jodrejtperdrejt që ato nuk kanë vlere shkencore.
Pse ekzistojen ato ?
Thjesht sepse ekzsitojne deshirat politike te disave. "Ao-ja" është emër lumi dhe është quajtur në Greqishten e vjeter lumi i Vjosës, për të cilin metoda ime thote qe ka qene "Ujo". U-ja e Shqipës se shkruar ne lashtesi ka qënë germa "v" dhe "w".
Keshtu qe "vojsava" shume mirë mund te lidhet me konceptin "ujo", si "ujëdhesa", "lumë" e të tjera, përpara se të shkojë të burgoset si ëmër “sllav” pa kuptim.
Por kemi gjithashtu një burim tjetër semantike te "ova":
“Ova ose "oba", ose "ofa", ose "oma", ose "ona", "oua", "ovua” ,”uova”, është dhensja e nisjes ekzsistenciale te një dickaje frymore, ose jo frymore , që ne për shëmbull kuptojme sot me procesin e lindjes, pse të diçkaje të mosekzistuar me parë, ose edhe të një diçkaje të papare me parë, i/e pa qënë më parë deri ne momenti e shikimit prej teje, kensi unëbjekëtiv i ekzistncës, ose të njohjes prej teje. Gjuha i ka të dyja brënda saj sepse fjalet janë si nje pemë ku fjale te ndryshme kanë në bazë të tyre vetem një koncept të parë, ose vetëm nje trung të parë origjinor nga ku degëzohen si performaca kuptimore, ngjyrime të reja, gjate kohës , të cilat zgjerohen dhe zgjerohen derisa kthehen një ditë në fjalë plotesisht me vete. Pranadaj, ti bie më shkurt, kemi edhe "ve", "vezë" dhe Italishtja-Latinishtja ka po ashtu "uova" [ovum], e cila nga ana tjetër shume afer me fjajët "nuova"=e re, ose "novus" e Latinishtes.
Ka lidhje semantike njësia "vezë" me njësinë "i/e re"?
Sigurisht që kanë. Dihet lidhja ndërmjet vezës dhe konceptin të lindjes, i cili nga ana e vet ka lidhje me konceptin tjtër gjuhësor "i ri", e re gjithashtu. Shikohet qartë i vetmi trung peme në to është tashmë një. Nuk duhet shumë njohuri në gjuhë të arrish përfundimin që sllavisht новое /novoje/ eshte nje kopje e “nuovo”, dhe qartësisht historia e dy gjuhëve tregon lehtësisht udhen logjike që ajo duhet të jetë marrë marre nga Latinishtja.Po kështu kemi edhe për njësine “ochio” ne latinisht per sy dhe “oko” në gjuhët slave, si e kam analizuar në një post tjetër në këtë blog . Ndodh e njëjta gjë.
A janë rastesira, siç mund ti quajnë disa , ose të prejardhura prej një fjalë te gjuhës amë siç mendojne apriori disa gjuhëtarë?
Jo. Gjuha Latine dhe gjuha Sllave jane gjuhe shumë me të reja se Shqipja, janë ndërtime prej fillimit të gjuhës së parë dhe kane përdorur kodet e gjuhës së parë. Te dyja gjuhët si Latinishtja, ashtu edhe Slavishtja, nga faktet gjuhësore të cilat unë i vërtetoj, vetëm një pjesë të vogël kam sjellë këtu, ato jane gjuhe te ndeërtuara nga Kishat dhe kanë shumë lidhje me njëra tjerën, shumë herë me tepër sesa mendohet. Latinishtja fillimisht si dhe ndjekset ndërtuese nën modelin e saj , të tila si e mëvonshëmja Greqishtja moderne, e cila në fakt është gjuhë kishtare, Sllavishtja, e cila po asht është gjuhë kishtare, Gjermanishtja , ecila po ashtu është gjuhë kishtare, etj, janë gjuhe tepër te reja. Një gjuhëtar me emër të njohur, i bërë i njohur vetëm sepse shkruajti për Shqipen, mendoi që Shqipja ishte Latinishte e re. Ai kishte një farë të drejte vetëm se synsi (sensi) është i kundërt. Latinishtja është një neoshqipe. Është nënlëkura e Shqipes që shpjegon Latinishten dhe jo e kundërta.
Shqipja nuk u prish dhe zëvëndësua me një gjuhë të re sepse tek ky komb nuk u pushtua asnjiherë prej asnji kishë të vetme për një kohë të gjatë siç ndodhi më të gjithë kombet e tjerë Europianë dhe jo Europiane, kisha katolike nje pjese, kisha ortodokse nje pjesë, xhamitë në lindje. Nga ajo erdhi mrekullia që shpëtoi një nga gjuhët më të vjetra të njerëzimit e cila flitet sot me shumë pak ndryshimi në strukturë dhe fjalë me atë që flitej shumë kohë para Latinishtes dhe Greqishtes së vjetër.
Te lumte.
ReplyDelete