Në vërtetimi të kodeve primordiale të gjuhës shqipe DA (nda), DI, DIELL, DRITË, DREJT, VERDET (vërtet).
Dagaz e alfabetit RUN vjen nga shqipja DA dhe KA, me kuptimin përmbledhës KA - DA ka ndarjen, është një rune e ndarjes, ndryshimit për shembull, dalja e dritës në momentin e lindjes se diellit.
Dëshmitë arkeologjike vërtetojnë se "Dagaz" është përdorur si simbol i Dritës për më shumë se katër mijë vjet.
Është shkruar shumë për psikologjinë dhe metafizikën e bashkimit të funksioneve të trurit të majtë dhe të djathtë. Dagaz mban simbolin gjuhesor "mendje" (me nda) mbi këtë bashkim-ndarje
Ndarja cikilike te kohe dite-nate, lindje-perendim, te jetes lindje-vdekje, mbartin dhe simbolikën pafundësisë.
Pika e ndarjes eshte njekohesidht pika e ndrrimit. Aty ku behet ndarja është njekohesisht qendra midis dy ekstremeve drite-darkë. Në qendër, agim dhe perëndim gjendet ekuilibri i tyre.
Kjo të çon ne drejtimin qe drita është e drejta dhe nata (nada) është e gabuara, drita është e vërteta (vër-d) dhe nata (nada) e kundërta që ekzistojnë në një dualitet ndarës ne përputhje me njëra-tjetrën.
Dagaz (da-ka)shtë fuqi e padukshme transformuese. Vetja (yde-yte), ose një objekt zhduken në errësire dhe syri i njeriut nuk mund t'i shikojë ato. Zotërimi i kësaj rune të dritës të çon në rrugën e dritës, dukjes së gjësë por dhe të dijes, si dhe dijes të së kundërtës së saj padukjes (nadës). Zotërimi i dukshmërisë çon në kuptimin e ekzistencës dhe përmes të kundërtës së saj ndarëse kuptimin e mosekzistencës (nadës, vdekjes).
Futharku (alfabeti Run) nuk ka rune për natën apo për hënën. Dielli dhe drita ishte parësore për njerëzit e lashtë. Njerëzit e lashtët ishin të vetëdijshëm për këtë. Kjo është matematika gjuhësore e tyre e parë, dielli, drita eshtë I-ja, fillimi, ni=1. Errësirra ishtë mohimi i tyre, e kundërta diellit, ditës, dritës, dukjes dhe për pasojë të së vërtetës (verdet) e kundërta e ekzistencës për gjuhën e të parëve tanë ku Gegnishtja mbart të gjallë lashtësinë e gjuhës njerëzore.
Në sajë të saj kemi Da-në dhe Ni(i) në gjuhën shqipe të sotme.
Dagaz e alfabetit RUN vjen nga shqipja DA dhe KA, me kuptimin përmbledhës KA - DA ka ndarjen, është një rune e ndarjes, ndryshimit për shembull, dalja e dritës në momentin e lindjes se diellit.
Dëshmitë arkeologjike vërtetojnë se "Dagaz" është përdorur si simbol i Dritës për më shumë se katër mijë vjet.
Është shkruar shumë për psikologjinë dhe metafizikën e bashkimit të funksioneve të trurit të majtë dhe të djathtë. Dagaz mban simbolin gjuhesor "mendje" (me nda) mbi këtë bashkim-ndarje
Ndarja cikilike te kohe dite-nate, lindje-perendim, te jetes lindje-vdekje, mbartin dhe simbolikën pafundësisë.
Pika e ndarjes eshte njekohesidht pika e ndrrimit. Aty ku behet ndarja është njekohesisht qendra midis dy ekstremeve drite-darkë. Në qendër, agim dhe perëndim gjendet ekuilibri i tyre.
Kjo të çon ne drejtimin qe drita është e drejta dhe nata (nada) është e gabuara, drita është e vërteta (vër-d) dhe nata (nada) e kundërta që ekzistojnë në një dualitet ndarës ne përputhje me njëra-tjetrën.
Dagaz (da-ka)shtë fuqi e padukshme transformuese. Vetja (yde-yte), ose një objekt zhduken në errësire dhe syri i njeriut nuk mund t'i shikojë ato. Zotërimi i kësaj rune të dritës të çon në rrugën e dritës, dukjes së gjësë por dhe të dijes, si dhe dijes të së kundërtës së saj padukjes (nadës). Zotërimi i dukshmërisë çon në kuptimin e ekzistencës dhe përmes të kundërtës së saj ndarëse kuptimin e mosekzistencës (nadës, vdekjes).
Futharku (alfabeti Run) nuk ka rune për natën apo për hënën. Dielli dhe drita ishte parësore për njerëzit e lashtë. Njerëzit e lashtët ishin të vetëdijshëm për këtë. Kjo është matematika gjuhësore e tyre e parë, dielli, drita eshtë I-ja, fillimi, ni=1. Errësirra ishtë mohimi i tyre, e kundërta diellit, ditës, dritës, dukjes dhe për pasojë të së vërtetës (verdet) e kundërta e ekzistencës për gjuhën e të parëve tanë ku Gegnishtja mbart të gjallë lashtësinë e gjuhës njerëzore.
Në sajë të saj kemi Da-në dhe Ni(i) në gjuhën shqipe të sotme.
Comments
Post a Comment