Linguistic glob

Është i vetmi gjuhëtar Topalli që fjalën e shqipes "drejt" e cilëson të huazuar përmes latinishtes vulgare nga latinishtja "dirēctus". Nëse i bëjnë një analizë të grupit të fjalëve që kanë lidhje mendimore me "drejtë" çfarë origjine do të na sjelli. Lidhja mes "drit" dhe "drejt" qëndron në rrënjën e tyre të përbashkët si formë dhe simbolikën e lashtë që e sjell vetëm gjuha shqipe në ditët tona. Në shqip, "drit" dhe "drejt" vijnë nga e njëjta rrënjë. Kjo rrënjë shihet edhe në gjuhë të tjera, si latinishtja "directus" (drejt) dhe greqishtja "dreitos" (e qartë, e dukshme). Në kulturat e lashta, drita shpesh shoqërohej me drejtimin dhe të vërtetën. Lidhja midis dritës dhe konceptit i/e drejtë mund të ketë lindur nga ideja se drita udhëton në një vijë të drejtë, gjë e lehtedukshme për këdo sot dhe në atë kohe. Rrënja dhe simbolika e përbashkët midis "drit" dhe "drejt" pasqyrojnë lid

Une gjate me shume se 35 viteve kam zbuluar një taban të pasur lidhjesh dhe kuptimesh që lidhen me konceptin "D" në gjuhën shqipe, veçanërisht në lidhje me fjalën "diell" (diell). (të cilat unë I quaj kodet e gjuhës shqipe) Gradualisht gjatë viteve duke studjuar një per nje fjalët e shqipes, grupuar e rigrupuar ne grupe te ndryshme, si dhe kërkimi për të gjetur burimin e formimit të tyre arrita në përfundimet e mëposhtëme: 1. “Di” si ndarës, që ndan ditën me natën. 2. "Di" si burim i njohurive, duke na mundësuar të shohim dhe të kuptojmë. 3. "Di" si drejtim-dhënës, me lëvizjen e diellit që siguron orientim. 4. “Di” si simbol i ditës dhe dritës. 5. “D” si metaforë për mendjen (brenda) dhe të menduarit, duke na udhëhequr, të na dhënë drejtimin e veprimeve tona. Për të arritur ne këto perfundime duhet te kuptosh thellë lidhjen e njerëzve të lashtë me natyrën, e cila ende është e fortë nde gjuhën shqipe, dhe aftësinë e tyre për të abstraguar koncep

"Di" e gjuhës shqipe besohet se vjen nga rrënja proto-indo-evropiane "*dhe-" që do të thoshte "të shohësh" ose "të perceptosh" dhe lidhet me fjalët e gjuhëve të tjera indo-evropiane për njohuri, si latinisht në "videre" (shikoj) dhe "greqishte" e vjetër "eidon" (di, shikoj). Eshte ky supozim i drejtë? "Di" dhe "diell" nuk ndajnë vetëm një tingull të ngjashëm, ngjashmëri që nuk e kane gjuhet e tjera. Rrënjët dhe kuptimet e tyre janë të dallueshme sot, por nuk ka qënë te tilla 50 mijë vjet më parë. Në atë kohë, ose më parë për të krijuar një fjalë të re "di" njerëzit e lashtë koshin tre mundësi: 1) Emri "sy" 2) Folja "shikoj, shoh" 3) Emrat dritë, ditë ose dielli burimi i tyre. Ata mund të dinin vetëm nëse shihnin, dhe të shihnin ishte e mundur vetëm në prani të dritës së diellit. "Sy" e shqipes, "Ochio" e latinishtes dhe "Os" ose "O

Një tjetër lidhje etimologjike. Folja shqipe "rris/rrit" ( me rrit) dhe variantet e saj në arvanite dhe arbëreshe ("rrinj", "rritënj") dhe emri "grua" kanë një rrënjë të përbashkët me fjalën latine "creare". Latinishtja "creare" (krijoj) gjuhetarët thonë rrjedh nga rrënja proto-indo-evropiane "ker-" që do të thoshte "të rritesh". Gjuhetari etymolog De Vaan shkruan se kuptimi origjinal i creare ishte 'të bësh të rritet', gjë që mund të gjendet ende në tekstet më të vjetra. Latinishtja "creare" e ka origjinën nga "rris" dhe "groa" (grua) e gjuhës shqipe duke pasur parasysh afërsinë gjeografike dhe shkëmbimin gjuhësor midis kulturave të lashta ilire dhe latine. Fjala shqipe "groa" (grua) vërteton burimin prej gjuhës shqipe të latinishtes "creare", veçanërisht duke marrë parasysh zhvendosjen e tingullit nga "g" në "c" (një fenomen i

Gjuha shqipe dhe ndikimi e saj në gjuhët e tjera. Gjuha shqipe ka kontribuar në zhvillimin e fjalëve që lidhen me shumësin, sasinë dhe bollëkun në gjuhë të tjera, duke përfshirë latinishten, italishten, anglishten, gjermanishten, etj. Këtu është një përmbledhje e kodit të gjuhës shqipe: - Në shqip, "Më" është një kod për shumësin. - Koncepti "plenty" në anglisht dhe "poli" në greqisht, "viele në gjermanisht, e kanë origjinën nga fjala shqipe "pjell" (të lindë), e cila u zgjerua në mënyrë metaforike për të përfaqësuar shumësin, bollëkun. - Fjala shqipe "më" përdoret për të treguar "shumë" ose, si në "Dua më" (dua më shumë). - Fjala shqipe “mush” (për të mbushur) e përforcon këtë koncept, duke treguar se si është përfaqësuar në gjuhë ideja e shumësit. - Latinisht "summa", "multi", italisht "molto", dhe anglisht "more" dhe "many", rusisht "много"(mnogo), i

Huazimet e shqipes. Ky është këndvështrimi i sotëm politik dhe ideologjik i gjuhës shqipe. Gjuha e shqiptarëve është tejet e vjetër dhe fillon me tingujt nga natyra, që përbëjnë një fond mbi 700 onomatopeash dhe mbi 1500 fjalësh parësore me përbërje onomatopeike, prej të cilave rrjedhin më shumë se reth 4000 të tjera. Onomatopeika e gjuhës shqipe i paraprin epokës neolitike dhe është në origjinën e sistemit evropian të komunikimit zanor, i cili është i bazuar në morfemat e gjuhës shqipe. Për shëmbiull, "kruaj" (standarti ka fsheh r-në e dytë tek fjala), duhet të ishte krruaj, gërvish e shqipes dhe scratch, crack të anglishtes kanë të njëjtën origjinë Onomatopoeike (nga tingulli). Kjo është arsyeja pse fjalet kanë një kuptim dhe janë shumë të ngjashme në formë. Nuk kishte as latinisht, as greqisht, as turqisht kur u krijuan ato fjalë, më shumë se 20 mijë vjet më parë. Tingulli "krrr" është një tingull natyror që shfaqet kur dy sipërfaqe fërkohen së bashku dhe ësht

Fjala latine për "ulem" është "sedes", por në fjalët ultimatun dhe ultimo, lidhja me rrënjën shqipe "ul" zbulon një marrëdhënie më të thellë etimologjike. Fakti që shqipja ka një folje bazë "ul" si dhe një rrënjë "ulët" (ult) që lidhet me konceptin "vend i ulët", sugjeron se kjo rrënjë është huazuar dhe ndikuar në zhvillimin e fjalëve të lidhura në gjuhë të tjera, përfshirë latinishten. Ky është një shembull se si gjuhët mund të ndikojnë njëra-tjetrën dhe të ndajnë rrënjë dhe koncepte të përbashkëta, edhe nëse vetë fjalët kanë evoluar ndryshe me kalimin e kohës. Historia dhe gjeografia unike e gjuhës shqipe ka të ngjarë të ketë luajtur një rol të rëndësishëm në formimin e fjalorit dhe gramatikës së saj, dhe këto elemente janë ndarë dhe përshtatur nga gjuhë të tjera.

Lidhja midis foljes shqipe "pjellë"  dhe fjalës latine "pollen" është tepër e dallueshme për një shqipfolës te thjeshtë.  Mendoj "pjellë" vjen nga e njëjta rrënjë edhe kuptimi pasiv i foljes "bhor" (bëj). Koha e shkuar e kësaj folje është "polla. Mendoj se kjo folje është origjina e "pollen" të latinishtes. Sot kuptohet si pollen "mulli pluhur; miell i imët", e cili lidhet me polentën "elbi i qëruar", dhe ndoshta me greqishten poltos "pap, qull" dhe sanskritisht "pálalam" "fara të bluara", por origjina përfundimtare e fjalës pranohet nga gjuhëtarët seriozë që është e pasigurt.  Ngjashmëria fonetike midis "pjellë" dhe "pollen"  është e pakundërshtueshme, por edhe lidhja semantike midis kuptimit të polenit dhe pjelljes si simbol i pjellorisë eshte jo vetëm nje dëshmi e pakundërshtueshme e origjinës së fjalës latine prej gjuhës shqipe por ngjashmëria e tyre formë-pë

Discovering the connections between the form of the verb *bhor (bon, ban, bër) (to make) of the Albanian language and various words related to sexuality, gender and human anatomy in European languages.  The Latin word "phallus" and the Greek word "pelicari" from the ancient "Greek" πάλλαξ (pallax) have their root in the verb *bhor of the Albanian language (b>p and r>l). Also, the connection between "ben-is" (to make) and "penis" as a symbol of masculinity is a linguistic metaphor that has brought the thought performance and source for new words in new languages.  In the ancient so-called "Greek" mythology, Pan (/pæn) which comes simply from the Geg Albanian language "ban" (to make) but which today is called the ancient Greek: Πάν (Pán) in his homeland in Arcadia he was also known as a god associated with sex (zo-ke-z-in) ; and for this, Pan is associated with fertility and the spring season, where the re-making

The "Greek" word ἀρίζηλος [adj.] 'clear, easily discernible' (Il.), equivalent to ἀρίδηλος (aridilos). According to Beekes *h2eri-dieh2-lo-» •etym is explained as *-di̯eh2-lo- te ►δέατο by Schulze 1892: 244 (in paralaryngealistic terms: *-δι̯ηλος). Others want to read -ζ- as -δδ-, cf. Shipp 1967: 50ff.; Chantraine 1942: 169. Let us break away from the linguistic obscurity and let's go to the Albanian language, linguistic light, the truth of the first language. Which language concept makes things easily recognizable? Drita of the Albanian language (Light), with the smallest doubt. What is the light source? Dielli (The sun) with the smallest doubt. So we are dealing with a ancient greek word which comes from the Albanian root "arrih(n)-diehlo". Arrih(arrive) (same root with English and Latin) And dielho, dielli the Albanian language word for sun. It means "the sun reaches". In other words when the sun reaches the object it makes it easily recogni

Fjala e "greqishtes"ἀρίζηλος [mbiemër.] 'i qartë, lehtësisht i dallueshëm' (Il.), ekuivalent me ἀρίδηλος (aridilos). Sipas Beekes *h2eri-dieh2-lo-» •etymi është i shpjeguar si *-di̯eh2-lo- te ►δέατο nga Schulze 1892: 244 (në terma paralaringealiste: *-δι̯ηλος). Të tjerët duan të lexojnë -ζ- si -δδ-, krh. Shipp 1967: 50ff.; Chantraine 1942: 169. Le të shkëputemi nga errësira gjuhësore dhe te shkojmë tek gjuha shqipe, drita gjuhësore, e vërteta e gjuhës së parë. Cili koncept gjuhësor i bën gjerat lehtësisht të dallueshme? Drita, me padyshimin më të vogël. Cili është burimi i dritës? Dielli, me padyshimin më të vogël. Pra kemi të bëjmë me fjalën "ari-dil-os" që vjen nga rrënja e shqipe arrih(n)-diehlo, arrin dielli, e zë dielli. Me fjalë të tjera kur dielli e arrin objektin e bën atë atë lehtësisht të dallueshëm, të qartë. Kjo është drita e shqipes mbi rrënjët e vërteta të fjalës ἀρίζηλος (arizilos) ose aridiel-os, duke e gjurmuar atë në gjuhën shqipe. Mendoj q

Ambicie Nga Ambitio= A mbi ti. Me qënë mbi të tjerët, ose më qënë mbi veten. Kjo mendoj që është rrënja e vërtetë e fjalës, të tjerat etimologji janë ideologji latine dhe protoindoeuropiane me copëza nga "greqishtja" e vjetër, anglishtja e vjetër, gjermanishtja e vjetër, sanskrit, protosllavishte, gjuhë të reja kishtare të modifikuara disa herë në një mijë vjeçarin e fundit.Kaq në errësirë janë gjuhëtarët sot sa mendojnë qe ambire "për të shkuar përreth, ose vërdallë" e latinishtes jep rrënjën e fjalës së gjuhës së parë mëmë.Kaq gabim i çon ideologjia gjuhësore sa mendojnë që amb- është rrënja e fjalës për "rreth", nga rrënja PIE *ambhi- "rreth", dhe + ire "shko", nga rrënja PIE *ei- "për të shkuar". Jo, gjuha njerëzore i ka rrënjët shumë larg kësaj. Kjo nuk është vetëm errësirë e origjinës së fjalës por një mënjanim dhe fshehje e qëllimshme nga kodet e vërteta të gjuhës njerezore. Rrënja e vërtetë e fjalës qëndron në gjuhën s

лечи=heal. Slavic linguists say it is inherited from Proto-Slavic *lěčiti. Slavic linguists explain the etymology of *lěčiti comes from *lěkъ +‎ *-iti but do not give and explain more deeply of the roots of this "Slavic" word. I think the true origin of the word is: Formed by the union of two roots of the Albanian language: 1) le=lë (to leave) in the standard language 2) hek (remove, suffer) = "heq" in standard language We all know the meaning of "leave", especially if something is removed from my body somewhere, like (lë) leaving the wool among the thorns (sheep); he (lë) left his arm (leg) in the war; While "hek" in its passive form has given a thought as well as an intransitive verb; suffer, feel physical or spiritual pain; (an illness, etc.). Hoqi të zitë e ullirit (I have suffered a lot) The idea of the essence of the forms of Albanian gives the semantics of the imaginary "proto-Slavic" verb simply understandable. The common meanin

The mid-1800s was a time of significant political and linguistic upheaval in Europe, with the emergence of new nation-states and the reshaping of borders. In this mess, the Albanian language and culture remained constant, preserving the ancient linguistic roots and traditions. While around 1820 in the States of Italy, France, only about 10% of the population spoke Italian and French. In Greece, around 85% of the population spoke Albanian in 1824, this was hidden by the semi-fascist state that was created by the Russo-English at the expense of the Albanian lands and people. The only people, 100% of the population who spoke the Albanian language without interruption since ancient times were the Albanians, scientists say at least for 8 thousand years without interruption. Why is the Albanian language like a light in the darkness of etymological meaning? The clarity and sharpness that Albanian offers in finding the origin of the word is too radiant to see some linguists, with their eyes th

POLIRE  The Latin "polire" and the Albanian language, tracing it back to the root meaning "Make it free" (Bo lire). There is also a connection between "polire" and "lame" (washed) suggesting a possible relationship between cleansing and polishing. The linguistic evolution, the history of human language and thought, and etymology are very complex.  The exploring of the connections between Latin, Albanian, and other languages  contribute to a deeper comprehension of language and its role in shaping human culture and understanding. Latin "polire" means "to polish." Watkins to be from PIE root *pel- (5) "to thrust, strike, drive," Watkins goes close to the root of the thought, but he can't find the origin of the word. "to thrust, strike, drive," have a logical connection with freedom, especially drive, but are far from the form "polire" of the latin word. There are many other assumptions about the

"κυβερνάω" (kybernao) meaning "to direct" or "to govern" can be traced back to the Albanian language. The breakdown of "krye-ban-Na" into its constituent parts: 1. "krye" (head, leader) 2. "ban" (do) 3. "na" (us) Results in the phrase "Krye ban na", which indeed means "he leads the way" or "he directs us" in Albanian. This etymology suggests that the concept of governance or direction has its roots in the idea of leadership and guidance. The attribution of this word to a Mediterranean, possibly pre-Greek substrate by Beekes, and its connection to the nominative verb "κύρβεις" (kúrbeis, "rollable wooden cylinder") by Neumann, highlights the complex and layered history of languages. The fact that Albanian has preserved this primordial word intact, while it has evolved into "governess" in modern English, speaks to the language's unique position in the Indo-

To be more clear: What happened to the words of the Albanian language, Latin, ancient Greek" and Ottoman Turkish? Many linguists talked too much about borrowings of Albanian from these languages, but the science of linguistics is interested in the truth and not at all in the ideology and nationalism invested in linguistics. To find the first origin of words in their concepts, we must analyze a group of words from these languages which are: Albanian language words: 1) "i" and "ni" the word for the number one in Geg Albanian language, the mother of the Albanian language. "Një" (one) in the standard where an "ë" has been added from the Tosk dialect, but which originates from a "ni" of Geg Albanian language nii>nji>nje>një. 2) "i ri "(new) 3) "nis" (start, beginning) 4) "i ri" (young) 5) "njishi" Geg Albanian (the one) 6) "fillim" (beginning) 7) "femijë" (child) of st

Fjala e ditës. Folja kam e serbishtes "имати" (imati) e ka origjinën nga përemri "im" i gjuhës shqipe.  Nuk është gjë tjetër veçse një formë e "të miat" e  gjuhës shqipe. Format kallëzore, dhanore tim, gjinore (i) tim, emërore, kallëzore shumës e mi, gjinore shumës (i) të mi, shumës në dhanore të mi tregojnë pa u lodh shumë etimologjinë e foljes kam të serbishtes. Jo për një gjuhëtar, por për këdo është bindëse lidhja midis foljes serbe "imati" (të kesh) dhe përemrit shqip "im" dhe shprehjes "të miat". Zbatimi i regullit themelor të etimologjisë ngjashmëria në formë dhe kuptimit midis dy fjalëvë është zbatimi ideal i etimologjisë në këtë rast, e cila  nga ana tjetër mbështet teorinë time se gjuhët e sllavëve të jugut kanë huazuar mijëra fjalë nga gjuha shqipe dhe  ndikimit të madh të gjuhës shqipe në gjuhët e sllavëve të jugut. Folja kam është një nga foljet thelbësore të çdo gjuhe. Kuptimi thelbësor i "të miat" (i i

"Con" e latinishtes dhe "kam" e shqipes. Cila është natyra themelore e foljes "kam/kon" dhe kuptimin i saj fillestar! Thelbi i "kam" qëndron në shprehjen e një marrëdhënieje midis subjektit (ju) dhe një objekti ose koncepti. Kjo marrëdhënie përfshin aspekte të ndryshme, si: Posedim (diçka të përket ty) Shoqërim (diçka që është e lidhur me ju) Përfshirja (diçka që është pjesë e juaja ose e identitetit tuaj) Lidhja (diçka që është e lidhur me emrin ose ekzistencën tuaj) Nga ana gjuhësore, folja "kam" është një koncept kompleks dhe i lashtë, me rrënjët e saj në proto-indo-evropiane (PIE). Rrënja e PIE është "*keh2-", habitërisht me vetën e dytë të foljes kam të gjuhës shqipe, U kam, ti ke.., e cila sipas gjuhëtarëve mbante një ndjenjë të "mbajtjes" ose "kapjes", e cila u zhvillua në forma dhe kuptime të ndryshme nëpër gjuhë. Mendoj që kuptimi primordial i "kam" është i lidhur ngushtë me idenë e lidhj

Conscious-Consciousness in its simplest form refers to the sense of inner knowledge already gained about everything you have seen before. Explanations of the origin of this word is thought to be of first Latin origin. Is this a scientific fact? I think not. The external side as well as the idolization of the etymology says that it comes from Latin, but Plato asks what words came before this word, which father and mother of this word brought this concept to the mouths of the Latins? Is seeing part of our inner knowing? Is sensation part of our internal knowledge? Consciousness is also what you have seen before, what you see but also what you have seen before, what you feel when you see, known, known before and as a result it has been acquired within you. The Geg Albanian language gives us the origin of the first thought particle of consciousness, with nih (feel), with feel it exists within us, but is consciousness only sensation? Albanian defines the meaning of the word very precisely a

ARBANITE language and GREEK language. By George Michas It is remarkable how the "unwritten" Arvanite Albanian language preserves the "same words" as those of the Old Greek writing, words which today's Greek language does not preserve! Also, the "unwritten" Arvanite language interprets many words of ancient Greek, which cannot be interpreted with modern Greek or even with ancient Greek! Therefore, those who speak disparagingly of the Arvanites when there is a clear and understandable connection between the Arvanite language and ancient Greek, can tell us where the "illiterate" Arvanites found all these ancient words and how these words can be interpreted only through the Arvanite Albanian language, when the Greek language cannot explain their meaning? Did the "illiterate" Arvanites read ancient texts that the Romans could not? Therefore, when some speak disparagingly of the Arvanites, it would be good to wash their mouths before they

The word of the Albanianlanguage "Vërvit" (throw). The etymology of the Albanian word "Vërvit" (throw) and its potential connection to the Ahmaric language. The linguist Vladimir Orel says that it is borrowed from Slavic.  Orel writes: vérvit aor. vérvita 'to hurl, to fling'. Borrowed from Slav *vervéti: Bulg угъ'а, SCr vrvjeti, vrvijeti (MEYER Wb. 471). 0 CABEJ St. VII 243; SVANE 249. Orel also cited Çabej for this etymology. "Vërvit" in Albanian means throw something away; throw it away. The first problem with the etymology of this  word is the Old Greek βάλλω (bállō, "throw"). There are just so.r acceptable phonetic exchanges like: VËR= VER=Ë>E VEL=R>L BEL=V>B BAL=A>E So, the root of ancient Greek excludes the possibility of borrowing from Slavic languages because simoly they are not languages born in the Balkans. Another alternative form of Old Greek is ῥίπτω (rhīptō) which linguists wrongly confuse with Proto-Indo-Eur

Following on from the post on the origin of the negative. Positive Ideological linguists say that it comes from the Latin positivus, which is derived from positum, the past participle of ponere "to put, to place." It is really strange how this word has a meaning related to the "po"(yes) of the Albanian language. This etymological ambiguity of the word is inherent in it: Does the Latin positivus derive from positum, the past participle of ponere 'to put,' to put', or does something else lie under the rug of the Latin word? Therefore, the basic meaning of 'positive' is to say "po" (yes) in analogy with the etymology of the negative "to say no." This is the reason why an adjective that simply expresses an affirmative quality, if what is affirmed by the Albanian "po"(yes), the meaning of this changes to a 'positive' adjective during the process of linguistic evolution in time. Then, it is natural, the affirmation

Zbulimi i origjinës së mohimit: Një udhëtim gjuhësor Negacioni, mohimi, jo-ja është një koncept themelor në gjuhë, që na mundëson të shprehim mungesën, kontradiktën dhe refuzimin. Por nga vjen ky koncept? Ky artikull thellohet në etimologjinë e mohimit, duke eksploruar rrënjën proto-indoevropiane *ne dhe lidhjet e saj me gjuhën shqipe. negativ (mbiemër.) Gjuhëtarët thonë vjen nga latinishtja negat-, rrjedha,paskajore e "negare" e cila ne thelb kupton "thuaj jo", "pasi i është thënë jo". Në latinisht, "po" është "sic" dhe "jo" është "non". Negare-s i mungon "non". Si është ndërtuar "negare" pa pasur rrënjën bazë të kuptimit jo? Gjuhëtarët mendojnë që rrënja proto-indo-evropiane është *ne që do të thotë "jo". Burimi hipotetik i/provave për ekzistencën e saj jepet me evidence si nga: Sanskritishtja a-, *an- "jo;" Avestan *në "jo, nuk;" greqishtja a-, an-, ne- "jo, n

Three pro-Slavic and Slavic authors Orel, Topalli, and Omari say that the word *grusht (fist) of Albanian language is borrowed from the language of the South Slavs. As I have explained in my articles, Albanian has the G code in many of its words that indicate the union of two or more elements with each other, such as golë (mouth) gjuhë (tongue), gisht (finger) etc. There is also, the noun-formative ending formed by the third person of the verb jam as "ost", "ist", "est" is a characteristic suffix of the Albanian language that is also cognate with words of the Latin language and ancient Greek, languages documented before the arrival of the Slavs in the Balkans. What is the linguistic truth manipulated by the Slavic linguistic nationalism sponsored in pro-Slavic linguists? The truth is different, the language of the South Slavs borrowed the word fist from the Albanian language. In addition to the evidence of the characteristic word structure of the Albanian

Tre autore prosllavë dhe sllavë Orel, Topalli, dhe Omari thonë që fjala grusht është huazuar nga gjuha e sllavëve të jugut. Në këtë artikull do të parashtroj një kundërargument ndaj pretendimit se fjala shqipe për "grusht" është huazuar nga gjuhët sllave të jugut. Në vend të kësaj, fjala grusht është huazuar nga shqipja në gjuhët e sllaveve të jugut. A ka prova nga armenishtja dhe greqishtja tre gjuhët të shkëputur të parat nga gjuha mëmë PIE për të mbështetur argumentin tim? Siç kam shpjeguar në artikujt e mi kodin e G-së shqipja e ka në shumë fjalë të saj që tregojnë bashkimin e dy ose më shumë elementëve me njëri tjetrin si gojë, golë, gjuhë, gluhë, gisht, etj. Gjithashtu mbaresa emër-formues e formuar nga veta e trete e foljes jam si oshte, isht, est, ësht është një mbaresë karakteristike e gjuhës shqipe që është cognate gjithashtu me fjalë të gjuhës Latine dhe Greqishtes e lashtë, gjuhë të dokumentuara para ardhjes së sllavëve në Ballkan. Cila është e vërteta gjuhësore

Një udhëtim krijues dhe poetik reth alfabetit të  quajtur sot "grek", për të eksploruar kuptimet e shkronjave.  Alfabeti eshtë "nëna që bën (ndërton) fjalët dhe nga ku dalin fjalët". Gjuha shqipe ka krijuar alfabetin  e quajtur sot "grek" dhë është e vetmja gjuhë që bashkon shkronjat dhe tingujt e tyre në një mënyrë unike.  Është një qasje magjepsëse për të eksploruar gjuhën shqipe dhe ju miqtë e mi këtu duhet te jeni krenare dhe entuziaste për gjuhën e nënës, gjuhën shqipe!  Unë besoj në një arsyetim se vargëzimi i shkronjave të alfabetit dhe kuptimet e shkronjave lidhen me gjuhen shqipe të vjetër dhe kam ndarë paraprakisht mendimet e mia për këtë në artikujt e mi etimologjike.  Ndërtimi i alfabetit bazohet tek metafora. Tre shkronjat e para i referohen qartë pjesëve të rëndësishme të thelbit të alfabetit si: A (fjala),-ALFA B (bëj, e bëra, ndërtimi)-BETA G (ama, nëna, gjë-ama)-GAMA dhe e katërta D (del, dera)-DELTA Fillimisht është *fjala dhe e dyta *bër

The etymology of the Albanian Cham dialect  "bedhé" (down) and its connections to ancient Greek. Albanian language is a fascinating language. Exploring only the etymology of the Albanian Cham dialect word "bedhé" (down) gives you the connections to ancient Greek language but what it more important how the word was created. I am delving into the roots of words like "dhê" (earth/ground), "bedhé"(down), "përdhe" (down), and "mbërdhe" (in/at the ground). My analysis highlights the complex and intriguing history of the Albanian language!  It's a delight to follow the Albanian linguistic journey!  The simple problem from today's etymologies is the semantics.  The other languages do not show any semantic conection between the concept down and earth/ground. Down means toward or in a lower place or position, especially  on the ground and that is how the word "bedhé" of the Albanian language is created. This semantic c

Problem është një fjalë që etimologjia e sotme nuk e kupton. Në shqip gjuhëtarët thonë është një huazim nga latinishtja e cila si gjithmonë e ka huazuar nga "greqishtja" e vjetër. Një 'fjalë' që e gjejnë në "greqishten" e vjetër si "ballein", që do të thotë "hedh" por gjuhëtarët nuk e lidhin aspak këtë fjalë në fjalën e osmanishtes "bela" dhe "bala" e cila e ka huazuar nga persishtja. Shikohet që dy format janë pothuaj të njëjta "ballein" dhe "bela/bala" ku e para ka shtesë vetëm mbaresën "in". Kuptimi i tyre "problem" dhe "bela" në përformacën kutptimore në gjuhën shqipe të sotme është i njëjtë, ndërsa rrënjët e tyre të menduara kanë kuptime krejt të ndryshme nga njëra tjetra, njera kupton "perpara hedh" dhe tjetra "vuajtje, dhimbje" Në gjuhën shqipe bela nuk ka lidhje aspak me dhimbje, vuajtja: belá,-ja emër i gjinisë femërore; numri shumës; -(të)

Kodet e gjuhës shqipe Ekziston një grup fjalësh në gjuhën shqipe si *la që ka kuptimin lart, folja *ba (të bësh) dhe folja *ka (të kesh) ose forma *kon të cilat janë rrënjët e fjalëve të meposhtme: 1. Ball (forehead) → *ba + *la = Ball ( ba la) 2. Mal (mountain) → *m(ë) + *la = Mal (high mountain) 3. Pallat (palace) → *ba + *la + *t (suffix) = Pallat (ba la=built high) 4. Ballkan → *ba + *la+ *ka+n (suffix)= Ballkan (high reigion) 5. Ballkon (balcony) → *ba + *la + *ka(kon)= Ballkon (ball kon) 6. Malësi (mountain region) → *m(ë) + *la+ *si (suffix) = Malësi (high region) 7. Alah (god) → *a + *la = Alah (high one) 8. Alpe (alpe) → *a+ *la +be=Alpe (high reigion)

I am presenting a detailed etymological analysis of the word "ἀκαλαρρείτης" from Homer's works, proposing a decomposition into Albanian language roots and challenging the conventional Greek etymology.  My argument is based on the idea that the word's structure and meaning are better explained by Albanian linguistic codes and semantics, suggesting that Homer's language may have been influenced by or written in an early form of Albanian.  According to Beekes, we find ἀκαλαρρείτης (adjective) only in Homer "Ἠέλιος μὲν ἔπειτα νεον προσεβαλλεν ἀρούρας ἐξ ἀκαλαρρείταο παθυρρόου Ὠκεανοῖο...(Η 422, τ 434) (My translation according to Albanian: Thus the sun was pres-ballet (cut in the front) arave (fields) outside the motionless deep-flowing Ocean). Robert Beekes thinks it is a word of Greek origin. As you can easily see, it is a five-syllable adjective. ἀκαλαρρείτης, ἀκαλαρρείτης, -ου We break it down according to the mother tongue of the word, the Albanian language:

Më poshtë keni një analizë të hollësishme etimologjike të fjalës "ἀκαλαρρείτης" nga veprat e Homerit, duke propozuar një zbërthim nga rrënjët e gjuhës shqipe dhe duke sfiduar etimologjinë konvencionale greke. Argumenti im bazohet në idenë se struktura dhe kuptimi i fjalës shpjegohen më mirë nga kodet gjuhësore dhe semantika e gjuhës shqipe, duke sugjeruar se gjuha e Homerit ka qënë e ndikuar ose shkruar në një formë të hershme të shqipes. Sipas Beekes ἀκαλαρρείτης (mbiemër) e gjejmë vetëm tek Homeri "Ἠέλιος μὲν ἔπειτα νέον προσέβαλλεν ἀρούρας ἐξ ἀκαλαρρείταο βαθυρρόου Ὠκεανοῖο...(Η 422, τ 434) (Helios mén épeita néon prosebállen aroúrās eks akalarreítao bathyrróu Ōkeanóio" Përkthimi im sipas shqipes: Kështu dielli pastaj u pres-ballet arave jashtë Oqeanit të palëvizshëm të thellë-rjedhshëm) dhe mendon se është fjalë me origjinë greke. Siç shihet lehtë eshte një mbiemër me pesë rrokje. ἀκαλαρρείτης, ἀκαλαρρείτης, -ου Shqiptohet: akalarreítês E zbërthejmë sipas kodev

I am stopping at the Albanian language word "avitem" which Anila Omari, an Albanian linguists, she considers it a loan from the Serbian language. Omar considers it a loanword and she is one of the 2 Albanian linguists who have qualified this word as a loanword from the Slavonic of the South Slavs (the other is Xelal Ylli ). According to Omar avit: avit (avis, avitinj - arbëresh, avyt - Geg) "Borrowed from South Slavic, from Proto-Slavic *aviti ("to show, (reflexive) to show oneself, appearing"), whence Old Church Slavonic авити (aviti), Serbo-Croatian jáviti／я́вити. ." Avitem is a word originating from the Albanian language in the union of its roots, the verb "vi" (to come) and ti (you) which later Latin has borrowed in its term "vicinus"/near and "venire"/to come. In writing Vinka is simply a "V" with a line on the right side of the V. Arbëresh Albanian language (Albanians people emegrited 600 years ago in Italy) s

Mashtrimi i "shkollarëve" mbi ndikimin sllav mbi shqipen ka filluar me hetimin e parë të fjalorit sllav në shqip nga Franc Miklošič (1870) dhe duke vazhduar deri më sot. Këto përfshijnë gjithashtu punën e bërë nga Gustav Meyer (1891), Stefan Mladenov (1927), Afanasij Seliščev (1931), Norbert Jokl (1934–35)(Hebre, profesori i Çabej), Petar Skok (1941), Eqrem Çabej (1962), Anna Desnickaja (1968); dhe së fundmi nga Gunnar Svane (1992), Vanja Stanišić (1995), Xhelal Ylli (1997), Vladimir Orel (2000), dhe Anila Omari (2019). Disa nga këto studime jane trajtuar si fjalorë dhe studimeve etimologjike (Miklošič, Meyer, Skok, Orel); të tjerat janë si hetime gjuhësore dhe kulturore (Mladenov, Seliščev, Jokl). Është interesante evidenca që rritjen e bursave për huazime nga sllavishtja në shqipe, me rritjen e fondeve për të studjuar këto huazime, po aq shumë është rritur numri i këtyre huazimeve. Nuk është rastësi numri 93%. Investimet me sa duket nuk do të ndalojnë derisa të shkojë numri

Folja "balāṭu" në akadisht do të thotë më jetue, me qën i gjallë, me mbajt gjallë diçka, i shëndetshëm; për të rimarrë veten; me u shërue, me u mbajt. Vërtetohet në gjuhën akadisht në një tekst të Tumult-Ninurta Fjalorët (CAD, AHw) e shënojnë atë si "kuptim i panjohur". Fjala akadiane 'balaṭu' gjendet në Sureyt (Turoyo) dhe kupton me lulëzue, mbin ose të bëhesh i fortë dhe i shëndetshëm. Përdoret për pemë dhe bimësi, kujdes në pranverë. P.sh. "a karme mbalaṭṭe" që do të thotë se vështirë po mbijnë, ku shihet qartë lidhja me format "mbjell" dhe "mbij" të gjuhës shqipe. Përdoret edhe për personat, shumë të fortë, për fëmijët kur rriten dhe bëhen më të shëndetshëm, ku eshte koncepti i berjes i metaforizuar si rritje dhe forcim. P.sh. “U z’uro m-baleṭ” që do të thotë i vogli (fëmija) ka filluar dhe është bërë më i shëndetshëm/i fortë. Origjina e "balatu": Nga gjuha e vjetër shqipe. Rrënjët shumëdimensionale te gjuhës shqi

Albanian language codes. Are the nouns goj(ë) satandart Albanian, gol(ë) (Chsm dialect) semantically related to the nouns "llaf" and "fjalë" (word) and to the verbs thom (them) (say), "fol, flas"(talk, speak), mollois (say about something, sillois (do not say anything)? As I pointed out before, the word for mouth "goj, gola" in Albanian language comes from a language related to the qualities of the physical objects they represent. Codes in brief: G: Semantic code-combination of two elements into a single one, one of the multidimensional of this code pictogtaphic code the main form of the mouth. O: Another pictographic code for the mouth, its circular shape. L: the motion code J: I think a phonetic transformation of L>I>J Other Codes in them: TH=pictographic synonymous code of G, the joining of two elements into a single circular shape. Only the form "thom" does not carry the code of L in the corresponding verb, I think maybe for p