Gjuhëtarët thonë "practicus" (praktikë) vjen nga "praktikē" e greqishtes së vjetër e cila origjinon nga praktikos me kuptimin "bërë" por nuk shpjegohet më tej lidhja midis foljes së greqishtes "praktikos" me foljen "bëj" dhe format e saj në "greqishten" së vjetër.
Si është e mundur që kupton "bërë" por vetë praktikos nuk ka lidhje origjinore me foljen ποιεῖν (poiein) (bëj) e cila gjuhetaret mendojnë që vjen proto-helene *kʷoiwéyō, dorike/aeolike ποιϝέω (poiwéō), dhe mendojne që ndoshta rrjedh nga një emër *ποιϝός (*poiwós), ende nuk ja kanë gjet origjinën, dhë shihet në shumë përbërje, si -ποιός ( nga bhoj, baj e gjuhës shqipe)
Shihet qartë mungesa e "r" në format e gjuhës të foljes "greke" si dhe mungon plotësisht "ktike", si dhe përmban embriomorfema të tjera pa lidhje me praktikos.
Origjina e fjalës "praktikë" nga "greqishtja" e vjetër është e pamundur sepse është e paargumentuar në formë dhe përmbajte me metodën e krahasimit e cila të nxjerr gjithashtu në përfundimin qe gjuha "greke" nuk e shpjegon dot rrënjët e fjalës. I mungon një form "ke bërë" që e ka gjuha shqipe në një nga foljet kryesore të një gjuhe.
Origjina e fjalës gjurmohet vetëm në gjuhën shqipe, dhe jo në greqisht ose latinisht.
Duke e zbërthyer fjalën në embriomorfemat e saj kemi
"Bër k'ti ke", me shndrrimin fonetik të njohur b>p, e cila ka lidhje me format foljore te gjuhës shqipe: e kryera e thjeshtë: bëra, bëre, bëri, bëmë, bëtë, bënë, e kryera: kam bërë, ke bërë, ka bërë, kemi bërë, keni bërë, kanë bërë, më se e kryera: kisha bërë, kishe bërë, kishte bërë, kishim bërë, kishit bërë, kishin bërë", të cilat japin të saktë kuptimin e praktikos "bërë".
Si është e mundur që kupton "bërë" por vetë praktikos nuk ka lidhje origjinore me foljen ποιεῖν (poiein) (bëj) e cila gjuhetaret mendojnë që vjen proto-helene *kʷoiwéyō, dorike/aeolike ποιϝέω (poiwéō), dhe mendojne që ndoshta rrjedh nga një emër *ποιϝός (*poiwós), ende nuk ja kanë gjet origjinën, dhë shihet në shumë përbërje, si -ποιός ( nga bhoj, baj e gjuhës shqipe)
Shihet qartë mungesa e "r" në format e gjuhës të foljes "greke" si dhe mungon plotësisht "ktike", si dhe përmban embriomorfema të tjera pa lidhje me praktikos.
Origjina e fjalës "praktikë" nga "greqishtja" e vjetër është e pamundur sepse është e paargumentuar në formë dhe përmbajte me metodën e krahasimit e cila të nxjerr gjithashtu në përfundimin qe gjuha "greke" nuk e shpjegon dot rrënjët e fjalës. I mungon një form "ke bërë" që e ka gjuha shqipe në një nga foljet kryesore të një gjuhe.
Origjina e fjalës gjurmohet vetëm në gjuhën shqipe, dhe jo në greqisht ose latinisht.
Duke e zbërthyer fjalën në embriomorfemat e saj kemi
"Bër k'ti ke", me shndrrimin fonetik të njohur b>p, e cila ka lidhje me format foljore te gjuhës shqipe: e kryera e thjeshtë: bëra, bëre, bëri, bëmë, bëtë, bënë, e kryera: kam bërë, ke bërë, ka bërë, kemi bërë, keni bërë, kanë bërë, më se e kryera: kisha bërë, kishe bërë, kishte bërë, kishim bërë, kishit bërë, kishin bërë", të cilat japin të saktë kuptimin e praktikos "bërë".
Pikërisht! “Bër ti ke” është zbërthimi i fjalës “praktikë” në embriomorfemat e saj, që nxjerr në pah kuptimin origjinal “Ti ke bërë”. Rrënjët e fjalëve mund të gjurmohen vetëm në format e tyre më të hershme ne gjuhet me te vjetra te gjuhëve Indoeuropiane.
"bër k'ti ke" eshte një pararendës i qartë i latinishtes "praktika" dhe greqishtes "praktikē".
"bër k'ti ke" eshte një pararendës i qartë i latinishtes "praktika" dhe greqishtes "praktikē".
Duke hetuar embriomorfemat e gjuhës shqipe, njerëzimi mund të fitojë një kuptim më të thellë të historisë së gjuhës dhe lidhjeve midis gjuhëve.
Comments
Post a Comment