Tre autore prosllavë dhe sllavë Orel, Topalli, dhe Omari thonë që fjala grusht është huazuar nga gjuha e sllavëve të jugut.
Në këtë artikull do të parashtroj një kundërargument ndaj pretendimit se fjala shqipe për "grusht" është huazuar nga gjuhët sllave të jugut. Në vend të kësaj, fjala grusht është huazuar nga shqipja në gjuhët e sllaveve të jugut.
A ka prova nga armenishtja dhe greqishtja tre gjuhët të shkëputur të parat nga gjuha mëmë PIE për të mbështetur argumentin tim?
Siç kam shpjeguar në artikujt e mi kodin e G-së shqipja e ka në shumë fjalë të saj që tregojnë bashkimin e dy ose më shumë elementëve me njëri tjetrin si gojë, golë, gjuhë, gluhë, gisht, etj. Gjithashtu mbaresa emër-formues e formuar nga veta e trete e foljes jam si oshte, isht, est, ësht është një mbaresë karakteristike e gjuhës shqipe që është cognate gjithashtu me fjalë të gjuhës Latine dhe Greqishtes e lashtë, gjuhë të dokumentuara para ardhjes së sllavëve në Ballkan.
Cila është e vërteta gjuhësore e zhveshur nga nacionalizmi gjuhësor sllav i sponsorizuar në gjuhëtarët pro-sllavë?
E vërteta qëndron ndryshe, fjalën grusht gjuha e sllavëve të jugut e ka huazuar nga gjuha shqipe.
Përveç evidences së strukturës së fjalës karakteristikë e gjuhës shqipe dhe grupit të fjalëve të formuar nga një rrënjë e vetme semantike e gjuhës së vjetër shqipe është dhe një evidencë tjetër që hedh poshtë etimologjinë e te gjuhëtarëve te etimologjive prosllave.
Cila është evidenca tjetër që mbyll etimologjinë e kësaj fjale në favor të gjuhës shqipe?
Përveç fjalëve të greqishtes së vjetër "πυγμή"(pugmë) dhe latinishtes latinisht pugnus që janë ndërtuar me kodin e G-së, ndërtuar me foljen *bo në formën pas-transformim fonetik *bo>bu>pu si tek *punë e gjuhës shqipe e ndërtuar po nga folja "bo e shndërruar në *pu fonetikisht dhe *g, nga bo-g-në origjinon pugmë dhe pugnus, kemi dhe një gjuhë të tretë e cila mendohet nga gjuhëtarët dhe studimet e fundit gjuhësore që sëbashku me shqipen dhe greqishten janë ndarë të parat nga PIE me një diferencë të shkurtër kohore, Shqipja më parë, Armenishtja e dyta dhe greqishtja e treta.
Një Armenisht fjala grusht shkruhet բռունցք dhe shqiptohet "brrunts’k". Forma dhe kuptimi i tyre tregojnë për një lidhje të fortë etimologjike. *grusht dhe *brruntsk. Kodi i B-së dhe G-së është i barasvlershëm në shumë ndërtime të gjuhës shqipe. Kemi *bashkë por kemi dhe të *gjithë fjalë që vijnë nga një kodi simbolizues i bashkimit i B-së dhe G-së.
Argumenti i fundit është fjala për grusht në gjuhën ruse e cila është кулак dhe nuk ka afërsinë më të vogël si formë me grusht të gjuhës shqipe. Llogjika minimale njerëzore, jo ajo e ndërlikuar a gjetjes së origjinës së fjalës, thotë që sllavët e jugut e kanë huazuar fjalën nga gjuha shqipe, sepse gjuha rrënjë e tyre, andej nga kanë ardhur ka formë dhe strukturë tjetër.
Në këtë artikull do të parashtroj një kundërargument ndaj pretendimit se fjala shqipe për "grusht" është huazuar nga gjuhët sllave të jugut. Në vend të kësaj, fjala grusht është huazuar nga shqipja në gjuhët e sllaveve të jugut.
A ka prova nga armenishtja dhe greqishtja tre gjuhët të shkëputur të parat nga gjuha mëmë PIE për të mbështetur argumentin tim?
Siç kam shpjeguar në artikujt e mi kodin e G-së shqipja e ka në shumë fjalë të saj që tregojnë bashkimin e dy ose më shumë elementëve me njëri tjetrin si gojë, golë, gjuhë, gluhë, gisht, etj. Gjithashtu mbaresa emër-formues e formuar nga veta e trete e foljes jam si oshte, isht, est, ësht është një mbaresë karakteristike e gjuhës shqipe që është cognate gjithashtu me fjalë të gjuhës Latine dhe Greqishtes e lashtë, gjuhë të dokumentuara para ardhjes së sllavëve në Ballkan.
Cila është e vërteta gjuhësore e zhveshur nga nacionalizmi gjuhësor sllav i sponsorizuar në gjuhëtarët pro-sllavë?
E vërteta qëndron ndryshe, fjalën grusht gjuha e sllavëve të jugut e ka huazuar nga gjuha shqipe.
Përveç evidences së strukturës së fjalës karakteristikë e gjuhës shqipe dhe grupit të fjalëve të formuar nga një rrënjë e vetme semantike e gjuhës së vjetër shqipe është dhe një evidencë tjetër që hedh poshtë etimologjinë e te gjuhëtarëve te etimologjive prosllave.
Cila është evidenca tjetër që mbyll etimologjinë e kësaj fjale në favor të gjuhës shqipe?
Përveç fjalëve të greqishtes së vjetër "πυγμή"(pugmë) dhe latinishtes latinisht pugnus që janë ndërtuar me kodin e G-së, ndërtuar me foljen *bo në formën pas-transformim fonetik *bo>bu>pu si tek *punë e gjuhës shqipe e ndërtuar po nga folja "bo e shndërruar në *pu fonetikisht dhe *g, nga bo-g-në origjinon pugmë dhe pugnus, kemi dhe një gjuhë të tretë e cila mendohet nga gjuhëtarët dhe studimet e fundit gjuhësore që sëbashku me shqipen dhe greqishten janë ndarë të parat nga PIE me një diferencë të shkurtër kohore, Shqipja më parë, Armenishtja e dyta dhe greqishtja e treta.
Një Armenisht fjala grusht shkruhet բռունցք dhe shqiptohet "brrunts’k". Forma dhe kuptimi i tyre tregojnë për një lidhje të fortë etimologjike. *grusht dhe *brruntsk. Kodi i B-së dhe G-së është i barasvlershëm në shumë ndërtime të gjuhës shqipe. Kemi *bashkë por kemi dhe të *gjithë fjalë që vijnë nga një kodi simbolizues i bashkimit i B-së dhe G-së.
Argumenti i fundit është fjala për grusht në gjuhën ruse e cila është кулак dhe nuk ka afërsinë më të vogël si formë me grusht të gjuhës shqipe. Llogjika minimale njerëzore, jo ajo e ndërlikuar a gjetjes së origjinës së fjalës, thotë që sllavët e jugut e kanë huazuar fjalën nga gjuha shqipe, sepse gjuha rrënjë e tyre, andej nga kanë ardhur ka formë dhe strukturë tjetër.
Referencat
^ Omari, Anila (2012), “grusht”, në Marrëdhëniet Gjuhësore Shqiptaro-Serbe, Tiranë, Shqipëri: Krishtalina KH, faqe 149-150.
^ Topalli, K. (2017), “grusht”, në Fjalor Etimologjik i Gjuhës Shqipe, Durrës, Shqipëri: Jozef, faqe 573.
^ Orel, Vladimir E. (1998), “grusht”, në Albanian Etimological Dictionary, Leiden; Boston; Köln: Brill, →ISBN, faqe 126
^ Omari, Anila (2012), “grusht”, në Marrëdhëniet Gjuhësore Shqiptaro-Serbe, Tiranë, Shqipëri: Krishtalina KH, faqe 149-150.
^ Topalli, K. (2017), “grusht”, në Fjalor Etimologjik i Gjuhës Shqipe, Durrës, Shqipëri: Jozef, faqe 573.
^ Orel, Vladimir E. (1998), “grusht”, në Albanian Etimological Dictionary, Leiden; Boston; Köln: Brill, →ISBN, faqe 126
Comments
Post a Comment