Ka shumë aspekte të gjuhës shqipe që janë keqinterpretuar nga gjuhëtarë shqiptar dhe të huaj.
Një nga këto aspekte është injorimi i marrëdhënieve gjenetike të fjalëve të gjuhes shqipe bŕenda saj, dhe midis dialekteve të saj, pikërisht për shkak të keqkuptimit të marrëdhënieve të tilla.
Kjo është arsyeja kryesore pse edhe gjuhëtarët me të gjitha formimet e tyre akademike nuk i kuptojnë fenomenet themelore gjuhësore që lidhen me evolucionin e gjuhës shqipe si dhe evolucionin e gjuhes shqipe në gjuhët e tjera Indo-europiane dhe gjuhe të tjera të konsideruara jashtë familjes PIE.
Prandaj, në këtë artikull do të diskutoj disa familje të fjalëve të gjuhës shqipe si:
1) Zakon
2) Kanun
3) Knon (këndon).
4) Za, Zë (zëri)
5) The (me thon, them)
Një nga këto aspekte është injorimi i marrëdhënieve gjenetike të fjalëve të gjuhes shqipe bŕenda saj, dhe midis dialekteve të saj, pikërisht për shkak të keqkuptimit të marrëdhënieve të tilla.
Kjo është arsyeja kryesore pse edhe gjuhëtarët me të gjitha formimet e tyre akademike nuk i kuptojnë fenomenet themelore gjuhësore që lidhen me evolucionin e gjuhës shqipe si dhe evolucionin e gjuhes shqipe në gjuhët e tjera Indo-europiane dhe gjuhe të tjera të konsideruara jashtë familjes PIE.
Prandaj, në këtë artikull do të diskutoj disa familje të fjalëve të gjuhës shqipe si:
1) Zakon
2) Kanun
3) Knon (këndon).
4) Za, Zë (zëri)
5) The (me thon, them)
Fjalorët tradicionalë etimologjikë të gjuhës shqipe duke përjashtuar fjalën *Zë dhe *the që përbëjnë 40% të grupit të fjalëve që unë i konsideroj të së njëjtës familje fjalesh, i konsiderojnë fjalët e tjera të huazuara, në parim gabimisht për gjuhën më te vjetër Europiane, por gabimi kryesor qëndron në faktin që nuk i lidhin fjalët me njëra-tjetrën si një mundësi origjine të përbashkët nga vetë gjuha shqipe dhe nuk bëjnë zbërthimin e kalimeve të mundshme fonetike të tyre.
Zakon padyshim ka lidhje me zërin, të thënën e pranuar gjerësisht nga të gjithë se si duhet të sillemi ose se si duhet të bëhet një diçka.
Duket disi abstrakte por nuk është.
Këtë e verteton fjala me të njëjtën kuptim e greqishtes e vjetër *ethos, ku rrënja është *tho, e thon, e than, e thën.
Zo, Za dhe Tho, Tha, The kanë të njëjtën rrënjë ku kemi kalimet fontike dhëmboreve Z>S>TH e cila përfundoi në fund të rrugës së kopjimit prej shqipes si consuetus e cila nuk është tjetër veçse dimensioni dhënës i shqipes "kon e thën" që lidhet me *sui e cila vjen nga një *thuj, gjinore e suus që vjen nga një *thos, të cilët gjuhëtarët i janë afruar disi rrënjës kur thonë që është origjina zakon e latinishtes, por nuk kuptojnë operatorët e lirë të gjuhës shqipe në to dhe kuptimet e tyre, dhe i lidhin gabimisht me ndryshimet e qëllimshme të performacave kuptimore te tyre nga gjuhët artificiale të sekretariateve të kishave
Merr kuptimin ligj sepse është një e thënë e themeluar prej kohësh, e konsideruar si ligj i pashkruar, padyshim kur nuk ka shkrim ligji do të jete i thënë, me zan, dhe që mbështetet në autoritetin e një të thëne pranuar nga të gjithë, çfarë është edhe Kanuni në thelb.
Ndërsa Omari thotë *zakon vjen nga serbishtja,
Topalli thotë që kanun vjen nga turqishtja, që e ka huazuar nga arabishtja, e cila e ka huazuar nga greqishtja e vjetër kanon. Llogjike tepër e shtrembër kjo më lart.
Por Topalli nuk shkruan që κανών ka etimologji të pasigurt dhe kupton jo vetëm ligj, por edhe shufër, shtyllë, shufrat për mburoja, shufra për thurje, regull, normë, taksë dhe deri në muzikë.
Një nga pyetjet që fillon hetimin e fjalës për mua ishte çlidhje ka *kanon me muzikën?
Idiotizmi primitiv etimollogjik e lidh *kanon me κάννα ("kallam").
Cila është origjina e *kanun?
E jep qartë gegnishtja me *knon, këndon në shqipen e sotme të standartit të 1972.
Knon nuk ka lidhje të drejtpërdrejtë me kanunin si rrjedhime të njëra tjetrës por si të rrjedhura nga rrënja e parë e Gegnishtes ZAN-ON nga zo, za, zon, zan dhe ON është thjesht vetëm një mbaresë. Dhe me tej gjatë kohes kemi kalimet fonetike Z>S>TH në një drejtim satëm dhe K në drejtimin Kentum, shqipja bën pjesë në të dy grupet.
Kanon, ose knon ka lidhje me muzikën sepse muzika ka filluar duke u kenduar nga zërat njerëzore. Nuk ka pas instrumente muzikore në fillim. Me zëra njerëzore ka qënë kënga, dhe prej rrjedhojë m(b)o-u-za/muzika që vazhdon edhe sot njësoj si mijëra vjet më parë vetëm në trojet ku banojnë shqiptarët. (antishqiptaret e lidhin këngën iso të shqipes me këngët kishtare)
Si *kanon, ashtu dhe *zakon, ashtu dhe *ethos e kanë origjinën një rrënjë e e parë e shqipe ZO, ZA.
Operatori i lirë ZO, ZA është në dhjetëra fjalë të gjuhëve europiane voice nga "voi zè", anglishtja sound nga zo-und, latinishtja sonus nga zon-us, muzike nga mo-u-za=bo u za, etj
Eshte kjo e vështirë për tu kuptuar nga një studius që ka dipllomë gjuhëtari?
Zakon padyshim ka lidhje me zërin, të thënën e pranuar gjerësisht nga të gjithë se si duhet të sillemi ose se si duhet të bëhet një diçka.
Duket disi abstrakte por nuk është.
Këtë e verteton fjala me të njëjtën kuptim e greqishtes e vjetër *ethos, ku rrënja është *tho, e thon, e than, e thën.
Zo, Za dhe Tho, Tha, The kanë të njëjtën rrënjë ku kemi kalimet fontike dhëmboreve Z>S>TH e cila përfundoi në fund të rrugës së kopjimit prej shqipes si consuetus e cila nuk është tjetër veçse dimensioni dhënës i shqipes "kon e thën" që lidhet me *sui e cila vjen nga një *thuj, gjinore e suus që vjen nga një *thos, të cilët gjuhëtarët i janë afruar disi rrënjës kur thonë që është origjina zakon e latinishtes, por nuk kuptojnë operatorët e lirë të gjuhës shqipe në to dhe kuptimet e tyre, dhe i lidhin gabimisht me ndryshimet e qëllimshme të performacave kuptimore te tyre nga gjuhët artificiale të sekretariateve të kishave
Merr kuptimin ligj sepse është një e thënë e themeluar prej kohësh, e konsideruar si ligj i pashkruar, padyshim kur nuk ka shkrim ligji do të jete i thënë, me zan, dhe që mbështetet në autoritetin e një të thëne pranuar nga të gjithë, çfarë është edhe Kanuni në thelb.
Ndërsa Omari thotë *zakon vjen nga serbishtja,
Topalli thotë që kanun vjen nga turqishtja, që e ka huazuar nga arabishtja, e cila e ka huazuar nga greqishtja e vjetër kanon. Llogjike tepër e shtrembër kjo më lart.
Por Topalli nuk shkruan që κανών ka etimologji të pasigurt dhe kupton jo vetëm ligj, por edhe shufër, shtyllë, shufrat për mburoja, shufra për thurje, regull, normë, taksë dhe deri në muzikë.
Një nga pyetjet që fillon hetimin e fjalës për mua ishte çlidhje ka *kanon me muzikën?
Idiotizmi primitiv etimollogjik e lidh *kanon me κάννα ("kallam").
Cila është origjina e *kanun?
E jep qartë gegnishtja me *knon, këndon në shqipen e sotme të standartit të 1972.
Knon nuk ka lidhje të drejtpërdrejtë me kanunin si rrjedhime të njëra tjetrës por si të rrjedhura nga rrënja e parë e Gegnishtes ZAN-ON nga zo, za, zon, zan dhe ON është thjesht vetëm një mbaresë. Dhe me tej gjatë kohes kemi kalimet fonetike Z>S>TH në një drejtim satëm dhe K në drejtimin Kentum, shqipja bën pjesë në të dy grupet.
Kanon, ose knon ka lidhje me muzikën sepse muzika ka filluar duke u kenduar nga zërat njerëzore. Nuk ka pas instrumente muzikore në fillim. Me zëra njerëzore ka qënë kënga, dhe prej rrjedhojë m(b)o-u-za/muzika që vazhdon edhe sot njësoj si mijëra vjet më parë vetëm në trojet ku banojnë shqiptarët. (antishqiptaret e lidhin këngën iso të shqipes me këngët kishtare)
Si *kanon, ashtu dhe *zakon, ashtu dhe *ethos e kanë origjinën një rrënjë e e parë e shqipe ZO, ZA.
Operatori i lirë ZO, ZA është në dhjetëra fjalë të gjuhëve europiane voice nga "voi zè", anglishtja sound nga zo-und, latinishtja sonus nga zon-us, muzike nga mo-u-za=bo u za, etj
Eshte kjo e vështirë për tu kuptuar nga një studius që ka dipllomë gjuhëtari?
Jo, aspak, por paguhen të shkruajnë që shqipja ka huazuar sepse vetëm ashtu mbytet psikollogjikisht e vërteta e gjuhës shqipe e cila nga ana tjetër do të rrëzonte ideologjitë gjuhësore greko-latine të sotme.
Comments
Post a Comment