Sot për herë të parë do filloj me dhanë kodet gjuhësore të nxjerra prej Gjuhës së lartë Shqipe. Deri tani shumicën e tyre i kam mbajtur sekret, brënda vetës por vendosa ta nxjerr “djallin” e Shqipes nga shishja ku e kanë mbyll për dy mijë vjet.
Ka diçka shumë shkencore në gjuhën Shqipe. Nje harmoni e fjalës me nderlikimin e botës fizike që na rethon në një shkallë të jashtëzaakonshme.
Per shembull marrim një fjalë të saj, fjalën hund(ë).
E dini pse e kane formuar këtë fjalë shqiptarët e parë me tingullin dhe shkronjen N?
Sepse N është nje tingull që prodhohet vetëm nga hunda. Si ka mundësi kjo që ata te dinin para 5000 mijë e me shumë vjetësh këtë fakt shkencor?
E pabesueshme.
Por nuk mbaron me kaq.
Pse fjala hunde ka H-në qe nuk e kane fjalet e tjera te gjuheve Europiane?
Sepse H është symboli i Hyrjes. Vetëm dy pjesë të trupi tonë lejojnë të futesh dicka brënda trupit te cilat jane Goja dhe Hunda. Hunda ka dy vrima ku futet ajri që thithim. Eshte nje Hyn objekt.
Ka shume mundesi qe H si shkronje ka ardhur nga piktogrami i hundes, nga e cila është prodhuar njëkohësish me foljen *hyn.
Prandaj Shqipja është një nga gjuhët e ralla që ruan tingullin H sepse është i shumë i rëndësishëm për strukturën mendimore të saj si gjuhë, ka ndertime te shumë fjave kryesore të saj.
Lind pyetja pse nuk e ka goja tingullin H, organi i i dytë me anë të se cilës mund të hyjë një objekt brenda trupi tone. Tingulli H mund te jete është fshirë gjatë kohës ne fjalen goja, nje gjysemteze mund te kete qene ne fillim ghola, por duke mbetur *gola pas ndrydhimi fonetik te saj ne kohe, ka humbur H-ne, dhe tek kushurinjtë tashmë te larget Anglezo-gjermanë mbeti si fjala për vrimën “hole”. Tek shqiptare ngeli si fjala për *gojë, ose *gola ne Çamërisht. Gjuha Shqipe nuk e ka H-ne tek goja sot por e ka në një folje nga më të vjetrat e një gjuhë, e ka në foljen *ha, e cila është një hyrje brënda trupit tonë.
Latinët nuk e kuptuan mirë fjalën gola kur jua mësuan të parët tane dhe e përdorën *gola për fjalën grykë dhe morën për fjalën gojë fjalë buzë të Shqipes. *Bocca vjen pre një “buzë ka të Shqipes.
Ka shume mundesi Hunda e gjuhe Shqipes ku qene *Hynda. Dihet qe Y kalon ne U gjate kohes. Y me H si HY dhe unë mendoj që “HY duhet të këtë qënë një nga diftonjgjet e para të gjuhës Shqipes. Kanë qënë bashkë si shkronja.
Shqipja është e vetmja gjuhë qe ka ruajtur Y-në pothuaj të paprekur si tingull të pa ndryshuar ne kohe. Nënraca jonë që shkoi në atë vënd qe sot e quajmë Itali dhe ata qe lëvizën në drejtim të jugut e humbën tingullin Y pothuaj 2000 vjet më parë, pamvarësisht se njëra prej tyre e ruajti shkronjën Y , por vetëm si shkronjë, sespe si tingull e shqiptojnë I.
Ka pjese te tjera te trupit qw kanw vrima por nuk jane objekt i ketij artikulli.
Por Hunda nuk mbaron me kaq. Ne dimë tani N-në, H-në, por s'mbaron me kaq.
Pse ka D ne fjalen hundë?
Sepse D eshte një shkronje qe simbolizon ndarjen e nje objekti ne dy gjysma te barabarta, është piktogrami i gjysmës së rethit, prandaj kemi në Shqip da, nda me vone, dore, dere dhë në gjuhë bija dividere, diametër, etj. D-ja bën pjesë në fjalë sepse hunda ndan saktësisht fytyrën në dy pjesë perfekt të barabarta. Nuk është aty rastësisht, ç'farë pranon për të vërtetë shkencore gjuhësia e sotme.
Ky eshtë kodi kryesor i D qe nuk eshte zbuluar ende nga shkenca e sotme e gjuhësisë, por me e keqja është që nuk e pranojnë këtë që po shkruaj unë këtu. Ndoshta sepse nuk vjen prej një burimi si gjuha Latine, Greke, Sanskrite, Sumere, Hebraishte, dhe emra te tjera qe nuk kanë të mbaru. Prej tyre ky zbulim që po ju shkruaj unë sot nuk ka kurrë pwr te ardhe ndonjë zbulim i tillë sepse në gjuhët e tyre kodet janë prishur tashmë. Nuk mund ta gjejnë eshe sikur të mblidhen bashkë një million guhëtarë për ta gjet.
Si eshte e mundur kjo saktësi kaq e madhe ndërtimore ne kater shkronja për kohën që ata ndërtuan gjuhën Shqipe?
Kjo ka qënë një nga të parat gjëra që më ka friksuar pa masë kur po zbuloja një nga një kodet gjuhësore të gjuhëve Europiane prej gjuhës Shqipe.
Dhe gjithmonë më ka shkuar ndërmënd qe ndoshta kjo mund të jetë arsyeja që gjuha Shqipe është sulmuar nga të gjithë pa ndalje në dy mijë vjetet e fundit
Ndërtimi i fjalëve të Shqipes është një evidencë shumë bindëse që gjuha Shqipe është shkruar herët, por sa më shume zbuloj aq më shumë bindem që jo vetem eshte shkruar heret, por ka qëne e para gjuhe e shkruar jo në Europë, por në Botë. Kam gjetur fjalë si punë, ujë të njëtë me Shqipen më gjuhët e vendasve të dy Amerikave. I kame gjet ato pothuaj 15 vjet më parë të cilat i
kam shklruar tek një forum që quhej Arbëria onlinë.
Kaq ishte prurja mendimore për sot. Më erdhi mendimi kur po shkruaja një koment për nje pjestar të talentuar të grupit qe njeh mirë disa nga simbolet gjuhësore.
Nuk e ka latinishtja hunden me D, greqishtja, aglishtja nuk e kane. Eshte e pamundur teknikisht tw ndertohet nje fjale me nje saktesi te tille shkencore.
P.S D-ja per kod te dyte ka drejtimin e orientuar ne hapesire.
Ka diçka shumë shkencore në gjuhën Shqipe. Nje harmoni e fjalës me nderlikimin e botës fizike që na rethon në një shkallë të jashtëzaakonshme.
Per shembull marrim një fjalë të saj, fjalën hund(ë).
E dini pse e kane formuar këtë fjalë shqiptarët e parë me tingullin dhe shkronjen N?
Sepse N është nje tingull që prodhohet vetëm nga hunda. Si ka mundësi kjo që ata te dinin para 5000 mijë e me shumë vjetësh këtë fakt shkencor?
E pabesueshme.
Por nuk mbaron me kaq.
Pse fjala hunde ka H-në qe nuk e kane fjalet e tjera te gjuheve Europiane?
Sepse H është symboli i Hyrjes. Vetëm dy pjesë të trupi tonë lejojnë të futesh dicka brënda trupit te cilat jane Goja dhe Hunda. Hunda ka dy vrima ku futet ajri që thithim. Eshte nje Hyn objekt.
Ka shume mundesi qe H si shkronje ka ardhur nga piktogrami i hundes, nga e cila është prodhuar njëkohësish me foljen *hyn.
Prandaj Shqipja është një nga gjuhët e ralla që ruan tingullin H sepse është i shumë i rëndësishëm për strukturën mendimore të saj si gjuhë, ka ndertime te shumë fjave kryesore të saj.
Lind pyetja pse nuk e ka goja tingullin H, organi i i dytë me anë të se cilës mund të hyjë një objekt brenda trupi tone. Tingulli H mund te jete është fshirë gjatë kohës ne fjalen goja, nje gjysemteze mund te kete qene ne fillim ghola, por duke mbetur *gola pas ndrydhimi fonetik te saj ne kohe, ka humbur H-ne, dhe tek kushurinjtë tashmë te larget Anglezo-gjermanë mbeti si fjala për vrimën “hole”. Tek shqiptare ngeli si fjala për *gojë, ose *gola ne Çamërisht. Gjuha Shqipe nuk e ka H-ne tek goja sot por e ka në një folje nga më të vjetrat e një gjuhë, e ka në foljen *ha, e cila është një hyrje brënda trupit tonë.
Latinët nuk e kuptuan mirë fjalën gola kur jua mësuan të parët tane dhe e përdorën *gola për fjalën grykë dhe morën për fjalën gojë fjalë buzë të Shqipes. *Bocca vjen pre një “buzë ka të Shqipes.
Ka shume mundesi Hunda e gjuhe Shqipes ku qene *Hynda. Dihet qe Y kalon ne U gjate kohes. Y me H si HY dhe unë mendoj që “HY duhet të këtë qënë një nga diftonjgjet e para të gjuhës Shqipes. Kanë qënë bashkë si shkronja.
Shqipja është e vetmja gjuhë qe ka ruajtur Y-në pothuaj të paprekur si tingull të pa ndryshuar ne kohe. Nënraca jonë që shkoi në atë vënd qe sot e quajmë Itali dhe ata qe lëvizën në drejtim të jugut e humbën tingullin Y pothuaj 2000 vjet më parë, pamvarësisht se njëra prej tyre e ruajti shkronjën Y , por vetëm si shkronjë, sespe si tingull e shqiptojnë I.
Ka pjese te tjera te trupit qw kanw vrima por nuk jane objekt i ketij artikulli.
Por Hunda nuk mbaron me kaq. Ne dimë tani N-në, H-në, por s'mbaron me kaq.
Pse ka D ne fjalen hundë?
Sepse D eshte një shkronje qe simbolizon ndarjen e nje objekti ne dy gjysma te barabarta, është piktogrami i gjysmës së rethit, prandaj kemi në Shqip da, nda me vone, dore, dere dhë në gjuhë bija dividere, diametër, etj. D-ja bën pjesë në fjalë sepse hunda ndan saktësisht fytyrën në dy pjesë perfekt të barabarta. Nuk është aty rastësisht, ç'farë pranon për të vërtetë shkencore gjuhësia e sotme.
Ky eshtë kodi kryesor i D qe nuk eshte zbuluar ende nga shkenca e sotme e gjuhësisë, por me e keqja është që nuk e pranojnë këtë që po shkruaj unë këtu. Ndoshta sepse nuk vjen prej një burimi si gjuha Latine, Greke, Sanskrite, Sumere, Hebraishte, dhe emra te tjera qe nuk kanë të mbaru. Prej tyre ky zbulim që po ju shkruaj unë sot nuk ka kurrë pwr te ardhe ndonjë zbulim i tillë sepse në gjuhët e tyre kodet janë prishur tashmë. Nuk mund ta gjejnë eshe sikur të mblidhen bashkë një million guhëtarë për ta gjet.
Si eshte e mundur kjo saktësi kaq e madhe ndërtimore ne kater shkronja për kohën që ata ndërtuan gjuhën Shqipe?
Kjo ka qënë një nga të parat gjëra që më ka friksuar pa masë kur po zbuloja një nga një kodet gjuhësore të gjuhëve Europiane prej gjuhës Shqipe.
Dhe gjithmonë më ka shkuar ndërmënd qe ndoshta kjo mund të jetë arsyeja që gjuha Shqipe është sulmuar nga të gjithë pa ndalje në dy mijë vjetet e fundit
Ndërtimi i fjalëve të Shqipes është një evidencë shumë bindëse që gjuha Shqipe është shkruar herët, por sa më shume zbuloj aq më shumë bindem që jo vetem eshte shkruar heret, por ka qëne e para gjuhe e shkruar jo në Europë, por në Botë. Kam gjetur fjalë si punë, ujë të njëtë me Shqipen më gjuhët e vendasve të dy Amerikave. I kame gjet ato pothuaj 15 vjet më parë të cilat i
kam shklruar tek një forum që quhej Arbëria onlinë.
Kaq ishte prurja mendimore për sot. Më erdhi mendimi kur po shkruaja një koment për nje pjestar të talentuar të grupit qe njeh mirë disa nga simbolet gjuhësore.
Nuk e ka latinishtja hunden me D, greqishtja, aglishtja nuk e kane. Eshte e pamundur teknikisht tw ndertohet nje fjale me nje saktesi te tille shkencore.
P.S D-ja per kod te dyte ka drejtimin e orientuar ne hapesire.
Comments
Post a Comment