Jacob

 

Emri Jacob. shqiptohet Xhejkob nw Anglisht dhe Jakov ne Hebraisht. Emri Jacob vjen në ditat tona moderne nga Dhiata e vjetër. 

Jakob në literaturë interpretohet si dikush që kap, ose uzurpon.

Vjwn nga Latin Iacob, which was from the Greek Ἰακώβ (Iakob), which was from the Hebrew name יַעֲקֹב (Ya'aqov).

Duket hapur gjuha e lartë Shqipja në atë emër. Vërtet do pysi ndonjë greko-latin?

Rjedhja etimologjike:

Gja kap>ja kap> ja kop>jakob>Iakob

Vetwm nw shqipe kemi vetitw fonwtikw tw tillw ku Jak* behet "xhak  dhe shwmbulli mw i mirw wshtw siç  shkruan me të drejtë Vasil Ndoni në facebook:

 “Që të arrish në këtë përfundim duhet që të tregosh jetëshkrimin e Biblës për patriarkun biblik Jakov...

Por në territoret tona kemi disa territore që përcjellin pastër emrin e Shën Jakovit...

Gjakov / Jakov

Sanxhak / Shën Zhak/Shën Jak

Shijak / shi jak / Shën Jak”

 I cili është një leksion mbi ndryshimet zonetike të gjuhës Shqipe në kohë.

 Evidence në një drejtim tjeter te perhapjes se gjuhës Shqipes eshte: 

*Zë/kap në Greqisht është αρπάζω/arpazo ne greqisht.

Dimë që në Shqip *zë dhe kap janë sinomime. “arpazo eshte e ndertuar etimologjikisht nga *arbazo>barzo>baj zë=> me ba zënien e dickaje.

Po këtu del dhe origjina e *uzurpare qe ka rrenje te saj foljen formën *zura të foljes se Shqipes.

Dhe tani lexoni idiotizmat etimologjike të fjalëve  në Greqisht dhe Italisht

Usurpare [uzurpare] me marrë në zotërim në mënyrë të paligjshme, nga *usus/perdor+ *rapere/rrëmbej. 

Nuk ka idiotizëm më të madh gjuhësor se kjo etmologji. E rrëmben për të përdor? 

Kane futur fjalën *usar përdor që nuk ka lidhje kryedore semantike me fjalën *usurpare, por vetëm sepse kanë forma të ngjashme si ndërtim fjale. 

Po ashtu fjala rrëmben tregon një veprim për të marr një dicka por jo për ta zënë në kuptimet qe ka Shqipja për *zë, qe kuptohet lehte eshte nje grade e meparshme si fjale dhe me me gjeresi mendimore.

*e kap të gjallë dhe e mbaj; zuri lopatën (kazmën); zlë peshk; e zuri me lak (me grep); e zuri për dore (për këmbe); e zuri në gushë e përqafoi; si t’ia zërë dora pa i zgjedhur; mbarë; / shtie në dorë një njeri a një kafshë: e zunë rob. 2. kryesisht; veta; e mbulon të tërë a pjesërisht; e kap papritur diçka; ngulem diku; marr me përpjekje, pushtoj;: zë vend ulem; zuri një qoshe; zunë qytetin (kodrën).

Usurpare nuk ka lidhje kryesore me fjalën rrëmbej. Kur rrëmben dicka ka kuptim baze për ta marrë me vete dicka dhe nuk është thelbi i kuptimit siç e ka *zë e gjuhës Shqipes dhe *usurpare e Latinishtes.

*Zë e shqipes me *raper të latinishtes plotësojnë kuptimin kresor të Usurpare, por aspak rrëmbej për ta përdorur, sepse rrembej mban semaniken e marrjes dhe të ikjes, lëvizjes nga ai vënd.

Më e ndershme etymologjia e fjalës ë Greqishtes antike:

 ἁρπάζω

Origjina dhe historia

E paqartë. Rrënja -αγ e bën të vështirë origjinën direkte nga gjuha proto-indo-evropiane. Ndoshta lidhet me ἅπτω ("Unë prek") dhe/ose ἅρπη ("zog grabitqar").

Prek ose zog grabitqar? E prekim ne një ku-rrike-karriken por nuk do të thotë që e zë si  vend për tu ulur;

Vetëm po të flasësh sic flisnin para 100 mijë vjetësh mun të kuptosh kë llogjikë gjuhësore. Sjam is sigrtë për këtë fundit. Ndoshta ata kishin më pak fjalë por duhët të ishin shumë më lart nga ana e llogjikës .