Wine në anglisht, vino në italisht, ወይን
weyini në Ahmaric, вино në gjuhët sllave, etj. Vetëm gjuha Baske dallohet me një fjalë të veçantë *ardoa, që mendoj ka lidhje me fjalën hardhija të gjuhës së parë shqipe.
Hardhija thonë vjen ga protoshqipja *harδ, e cila unë mendoj është e saktë. Ose ndoshta burimi i emrit është prej fisit ilir Ardiaei që ishin kultivues të famshëm të hardhisë dhe vēnës, ose verës të standartit, jo stinës së verës por pijes së verës.
Thonë që origjina e Vēnës, Verës është gjuha Latine por po të kthesh V-në në U, kuptohet lehtë origjina e emrit. Nga Vino bëhet Uino, Ujino. Një V ishte një U. Eshtë e njohur që romakët nuk e kishin shkronjën U, por vetëm V. V ose U në Latin, ishte e njëjta shkronjë.
Kultivimi i rrushit filloi ndoshta 8000 vjet më parë dhe fruti është përdorur si ushqim njerëzor gjatë historisë. I ngrënë i freskët ose në formë të thatë (si rrush i thatë, rrush pa fara), rrushi gjithashtu ka një rëndësi kulturore në shumë pjesë të botës, veçanërisht për rolin e tij në prodhimin e verës. Produkte të tjera që rrjedhin nga rrushi përfshijnë lloje të ndryshme lëng rushi, uthull dhe vaj.
Pa të analizoni fjalët në këtë grup të gjitha kanë një U ose V. Lëngu vjen nga një ULANG që për mua do të thotë uj-lan-g, pra uji që del nga një objekt g-i, lidhje g, frut në rastin tonë. Uthull është e dukshme lidhja me ujë dhe thull-thartë. Vaj po ashtu nga një Uai>Uja.
Imagjinoni si kanë bërë të parët e shqiptarëve kur prodhuan verën?
Rushi ka reth 81 përqind ujë por nuk është në formë të lëngshme. Dallimi gjuhësor në atë kohë për ta kur i n'danin si emra një objekti jo i lëngshëm me një të lëngshëm për ta do të ishte një ujë dhe objekt frut, jo ujë.
Si e zbuluan bërjen e verës?
weyini në Ahmaric, вино në gjuhët sllave, etj. Vetëm gjuha Baske dallohet me një fjalë të veçantë *ardoa, që mendoj ka lidhje me fjalën hardhija të gjuhës së parë shqipe.
Hardhija thonë vjen ga protoshqipja *harδ, e cila unë mendoj është e saktë. Ose ndoshta burimi i emrit është prej fisit ilir Ardiaei që ishin kultivues të famshëm të hardhisë dhe vēnës, ose verës të standartit, jo stinës së verës por pijes së verës.
Thonë që origjina e Vēnës, Verës është gjuha Latine por po të kthesh V-në në U, kuptohet lehtë origjina e emrit. Nga Vino bëhet Uino, Ujino. Një V ishte një U. Eshtë e njohur që romakët nuk e kishin shkronjën U, por vetëm V. V ose U në Latin, ishte e njëjta shkronjë.
Kultivimi i rrushit filloi ndoshta 8000 vjet më parë dhe fruti është përdorur si ushqim njerëzor gjatë historisë. I ngrënë i freskët ose në formë të thatë (si rrush i thatë, rrush pa fara), rrushi gjithashtu ka një rëndësi kulturore në shumë pjesë të botës, veçanërisht për rolin e tij në prodhimin e verës. Produkte të tjera që rrjedhin nga rrushi përfshijnë lloje të ndryshme lëng rushi, uthull dhe vaj.
Pa të analizoni fjalët në këtë grup të gjitha kanë një U ose V. Lëngu vjen nga një ULANG që për mua do të thotë uj-lan-g, pra uji që del nga një objekt g-i, lidhje g, frut në rastin tonë. Uthull është e dukshme lidhja me ujë dhe thull-thartë. Vaj po ashtu nga një Uai>Uja.
Imagjinoni si kanë bërë të parët e shqiptarëve kur prodhuan verën?
Rushi ka reth 81 përqind ujë por nuk është në formë të lëngshme. Dallimi gjuhësor në atë kohë për ta kur i n'danin si emra një objekti jo i lëngshëm me një të lëngshëm për ta do të ishte një ujë dhe objekt frut, jo ujë.
Si e zbuluan bërjen e verës?
Shqipëria nga studimet ka rezultuar si një nga vëndet e pakta në Europë që rritej rrushi i egër gjatë periudhës akulljnajore.
Rushi mendoj u zbulua për herë të parë kur një nga të parët e shqiptarëve u ngjit në një pemë dhe mblodhi rrush të egër që rritej në një hardhi të egër dhe i shijoi fruti. Pas kësaj të parët e shqiptareve kanë marrë farat e rushit dhe i kanë mbjellë.
Zbutja e rushit dhe kultivimi i tij ka marrë kohë për të parët e shqiptarëve por vera mendoj u zbulua pas kultivimit kur prodhohej rrush me bollëk.
Besoj se ata gjetën një mënyrë ta mblidhnin rushnin dhe ta vendosni në një enë mbajtese prej druri. Nëse nuk e konsumon gjithë rushin për një kohë të caktuar dhe e lë rushin në mbajtësen e rrushit për një kohë më të gjatë rushi do fermentohet dhe do lëshojë ujin në fund të enës ujin e tij, uji i rushit i grumbulluar në fund është vera e parë e prodhuar nga të parët e shqiptareve dhe e quajtën Wuin, ose Uina, ujin e rushit. Kuptohet pasi e pinë për herë të parë janë ndjerë të kënaqur, kënaqur nga ka-anda, dhe kuptuar ndryshimin në sjelljen e tyre, e cila nuk ishte e zakonshme, si ajo para pirjes së ujit të rushit të ngelur në enën mbajtëse.
Më vonë e shtrydhën rrushin për të marrë ujin e tij që kot nuk quhet musht në shqip, musht= "me Uj është" që vjen nga një muist që shqiptarët i thonë musht por anglezët i thonë moist që kupton lagështirë, por me gjuhën e parë shqipe kupton "me ujë është". Duket qartë lidhja etimologjike ndërmjet musht dhe moist sepse rrënja thelb e tyre është UI, ujë me shqipen e sotme.
Pra, shtypja dhe shrydhja e rrushit me këmbë ndodhi më vonë për te shpejtuar proçesin e marrjes se ujit të rushit, kthimin e frutit në gjendje të lëngshme që kur e bën për herë të parë sìç e thamë nuk kishte rrugë tjetër veçse ti vinin një emër që e kishin në përdorim nga UI (uj). Në kallzore vetëm shqipja e ka " i marr ujin rushit". Wujin ose Ujin e rrushit në fillim e kanë përdor si emër për herë të parë thjesht sepse ishte një gjë e re për ta, nuk kishin emër për këtë gjë të re në gjuhën e tyre.
Etimologjia e Vino të latinishtes
Vino=
Uino=
Ujno nga ujë e shqipes.
ose nga
WUIN=
VIN+O=V edhe U edhe V, përgjithësisht W (VU)
Latinët shkruan një emër të gjuhës shqipe. Meqenëse kishin vetën një shkronjë për V dhe U kuptohet që do shkruhej me V dhe jo me U origjinale të tingllit të gjuhës mëmë të fjalës, gjuhës shqipe.
Rushi mendoj u zbulua për herë të parë kur një nga të parët e shqiptarëve u ngjit në një pemë dhe mblodhi rrush të egër që rritej në një hardhi të egër dhe i shijoi fruti. Pas kësaj të parët e shqiptareve kanë marrë farat e rushit dhe i kanë mbjellë.
Zbutja e rushit dhe kultivimi i tij ka marrë kohë për të parët e shqiptarëve por vera mendoj u zbulua pas kultivimit kur prodhohej rrush me bollëk.
Besoj se ata gjetën një mënyrë ta mblidhnin rushnin dhe ta vendosni në një enë mbajtese prej druri. Nëse nuk e konsumon gjithë rushin për një kohë të caktuar dhe e lë rushin në mbajtësen e rrushit për një kohë më të gjatë rushi do fermentohet dhe do lëshojë ujin në fund të enës ujin e tij, uji i rushit i grumbulluar në fund është vera e parë e prodhuar nga të parët e shqiptareve dhe e quajtën Wuin, ose Uina, ujin e rushit. Kuptohet pasi e pinë për herë të parë janë ndjerë të kënaqur, kënaqur nga ka-anda, dhe kuptuar ndryshimin në sjelljen e tyre, e cila nuk ishte e zakonshme, si ajo para pirjes së ujit të rushit të ngelur në enën mbajtëse.
Më vonë e shtrydhën rrushin për të marrë ujin e tij që kot nuk quhet musht në shqip, musht= "me Uj është" që vjen nga një muist që shqiptarët i thonë musht por anglezët i thonë moist që kupton lagështirë, por me gjuhën e parë shqipe kupton "me ujë është". Duket qartë lidhja etimologjike ndërmjet musht dhe moist sepse rrënja thelb e tyre është UI, ujë me shqipen e sotme.
Pra, shtypja dhe shrydhja e rrushit me këmbë ndodhi më vonë për te shpejtuar proçesin e marrjes se ujit të rushit, kthimin e frutit në gjendje të lëngshme që kur e bën për herë të parë sìç e thamë nuk kishte rrugë tjetër veçse ti vinin një emër që e kishin në përdorim nga UI (uj). Në kallzore vetëm shqipja e ka " i marr ujin rushit". Wujin ose Ujin e rrushit në fillim e kanë përdor si emër për herë të parë thjesht sepse ishte një gjë e re për ta, nuk kishin emër për këtë gjë të re në gjuhën e tyre.
Etimologjia e Vino të latinishtes
Vino=
Uino=
Ujno nga ujë e shqipes.
ose nga
WUIN=
VIN+O=V edhe U edhe V, përgjithësisht W (VU)
Latinët shkruan një emër të gjuhës shqipe. Meqenëse kishin vetën një shkronjë për V dhe U kuptohet që do shkruhej me V dhe jo me U origjinale të tingllit të gjuhës mëmë të fjalës, gjuhës shqipe.
Comments
Post a Comment