The etymology of the word ἀπόλλυμι

Vazhdim e etimologjisë së "greqishtes"

Apollumi – ἀπόλλυμι, prish, shkatërroj, me humb, i privuar. Privuar është një fomë foljore e "i varfër" ne kuptimin që kemi sot të mos kesh gjërat që janë të nevojshme për një jetë të këndshme, si para të mjaftueshme, ushqim ose kushte të mira jetese.
Nëse mbani mënd etimologjinë time të mbiemrit i varfër, origjina është nga forma negative e mbiemrit i bërë, qe origjinon nga forma negative e foljes bëj.
Etimologjia:
APOLLUMI=
ABOLLUMI=P>B
A BOLL UMI=UMI mbaresë
A BOLL
Negativja e BOLL, mos me pat shumë; mjaft: mos me pat boll, por rrënja është folja bon/ban e Gegnishtes, bërë e Toskëristes.
Vazhdojmë për të shkuara tek rrënja e parë e falës:
A BOLL=
A BOL=
A BOR=L>R
A BAR=O>S
A BER=A>E
A BËR
Negativja e bërë, a'bërë, ç'bërë, s'bërë.
Baza e parë është Gegnishtja
BON=
BAN=O>A
BEN=A>E
BER=N>R veti dalluese vetëm e gjuhës shqipe ndërmjet Geg e Tosk.
BËRË në toskërisht dhe standart.
Pra, rrenja e fjalës është përsëri negativja e foljes primordiale BO te Gegnishtes, me derivatet negative të saj prish, varfër.
Baza e konceptit është prish tek apollumi, kur bëhet fjalë për njerëzit, ka gjithsej 60 dukuri në Dhiatën e Re. Nga këto 60 dukuri, asnjëra nuk kupton, nga konteksti, që prishja është baraz me vdekjen e tyre.
Megjithatë, brenda atyre 60 rasteve, apollumi ka të bëjë me prishjen dhe varfërinë e njerëzëve, të vetmet vargje ku prishja e personi mund të interpretohet si vdekje fizike janë gjithsej 23. Por ato nuk kuptojmë mosekzistencë, që këta njerëz të pushojnë së ekzistuari.
Gjuha Shqipe thotë që Apollumi nuk do të thotë vdekje fizike.
Teolologët që këmbëngulin se fjala apollumi, kur i referohet njerëzve, duhet të nënkuptojë, vdekjen e atyre njerëzve, e kanë gabim. Njerëzit e prishur, ose të varfër nuk nënkuptojnë vdekjen e tyre në gjuhën shqipe, ata thjesht humbasin cilësitë morale ose nuk kanë bërje materiale, nuk kanë BOLL gjërat që janë të nevojshme për një jetë të këndshme, si para të mjaftueshme, ushqim ose kushte të mira jetese.